Επιτακτικός κανόνας Πατριωτικού Ρεαλισμού

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Α Γ Ω Ν Α Σ για να γίνουμε ισχυρότεροι, θα έπρεπε να ήταν έκτοτε [απ’ το 1974] και πρέπει να είναι σήμερα ο πρώτος-πρώτος και μόνιμος στόχος πάντων των Ελλήνων σε Ελλάδα, Κύπρο και Διασπορά, γράφαμε χθες γι’ αμφότερα τα κράτη του Ελληνισμού. Ώστε να προτάξουν ως πρώτιστο, αταλάντευτο κι ανυποχώρητο καθήκον την ενδυνάμωση: Τη διαρκή αύξηση κι ανάπτυξη όλων ανεξαιρέτως των συντελεστών εθνικής ισχύος που παίζουν, αθροιστικά και πολλαπλασιαστικά, ρόλο στην ενδυνάμωση του «παίκτη» μέσα στο γήπεδο του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων στην περιοχή. Στην ενδυνάμωση των δύο κρατών του Ελληνισμού, ελλαδικού και κυπριακού, στην προνομιούχα (κι όχι «καταραμένη») θέση που του έταξε η… γεωγραφία.

Α Υ Τ Η , λοιπόν, η αντίληψη Εθνικής Στρατηγικής, σε μυαλά που διαθέτουν στρατηγική νοοτροπία και πολιτική βούληση υλοποίησής της, σημαίνει, στην πράξη, τον απόλυτα αναγκαίο Κοινό Σχεδιασμό στρατηγικής απ’ τις κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου. Αυτό σημαίνει στην πράξη, λ.χ., ότι κάθε βδομάδα θα πετούσε στην Αθήνα για κάποιες ώρες καλά προετοιμασμένων διαβουλεύσεων, ο Κύπριος ΠτΔ και θα ερχόταν στην Λευκωσία ο Ελλαδίτης πρωθυπουργός. Ότι θα υπήρχαν, συχνότατα, Κοινές Συνεδριάσεις των δύο Υπουργικών Συμβουλίων. Ότι θα αποφασιζόταν, θα συνεκροτείτο και θα λειτουργούσε ΔΙΑΡΚΩΣ ένα Κοινό Συμβούλιο Εθνικής Στρατηγικής.

Κοινό όργανο, θεσμικά συγκροτημένο απ’ τις κυβερνήσεις των δύο κρατών, για τον σχεδιασμό και την από κοινού δράση, πρώτα προς οικονομική διάσωση των δύο χρεοκοπημένων και υπό Τροϊκοκρατία τελούντων κρατών και την ταυτόχρονη, συντονισμένη και διαρκή ενδυνάμωση όλων των εσωτερικών και εξωτερικών συντελεστών εθνικής ισχύος. Με τη μέγιστη δυνατή στρατηγική αξιοποίηση τής… από αιώνων επίζηλης προνομιακής γεωγραφικής θέσης Ελλάδος και Κύπρου, στον ήδη εκτιναχθέντα εσχάτως στα ύψη της γεωπολιτικής σημασίας χώρο των εντοπισθέντων «θεόσταλτων» Κοιτασμάτων.

Α Υ Τ Ο ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ, βέβαια, ο πρώτος μέχρι κι ο ύστατος κανόνας του Πατριωτικού Ρεαλισμού. Πλην, όμως, καταθλιπτική έως απελπιστική είναι η αναζήτηση των απαντήσεων στο βασικότερο όλων ερώτημα: Διαθέτουν, άραγε, τις ικανότητες, τα προσόντα, την αξιοσύνη, για κάτι τέτοιο οι κυβερνώντες εν Κύπρω και εν Ελλάδι κι εντελώς προσωπικά, οι κ.κ. Αντώνης Σαμαράς στην Αθήνα και Νίκος Αναστασιάδης στη Λευκωσία ή οιοσδήποτε εκ των συνεργατών τους; Δύνανται, άραγε, όπως συχνάκις υπενθυμίζει κι ο Γ. Σέρτης, απ’ του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά τον Δωδεκάλογο του

Γύφτου: «Και μη έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα, για τ’ ανέβασμα που σε καλεί θα αισθανθής να σου φυτρώνουν, ώ χαρά! τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!»…

ΕΡΩΤΗΣΗ
Εκείνη την ταινία του αείμνηστου Γιώργου Φιλή για τον Γρηγόρη Αυξεντίου, που πολλοί συμπατριώτες μας διανέμουν στο διαδίκτυο και πλήθος άλλων παρόμοιων ταινιών που είχαν παλαιότερα ετοιμάσει άξιοι στην εποχή τους συνεργάτες και λειτουργοί του κρατικού ΡΙΚ και πλήθος παρόμοιες που μπορούσαν να έχουν όλες οι τηλεοράσεις, γιατί άραγε έπαψαν από χρόνια να τις προβάλλουν, καταντώντας την τηλεόραση στα χάλια που έδειξαν και οι νέες δημοσκοπήσεις;

http://www.sigmalive.com/simerini/