Μιχάλης Σιάλαρος
Η Κύπρος διέρχεται τις χειρότερες μέρες της ιστορίας της μετά τον πόλεμο του 1974. Οικονομικώς, οι συνθήκες είναι χειρότερες και από εκείνες του πολέμου. Για τους υπαίτιους γράφτηκαν πολλά, ειπώθηκαν πολλά, έγιναν έρευνες, πορίσματα και χίλια δυο.
Νοείται πως άκρη δύσκολα θα βγει γιατί ως συνήθως στην Κύπρο, υπεύθυνος είσαι όταν ακουμπάς με συγκατάβαση στην πλάτη ένα μεροκαματιάρη που έρχεται στο γραφείο σου γιατί θέλει από κάπου να πιαστεί ή όταν έρχεται ο μισθός και βλέπεις τους υπόλοιπους αφ’ υψηλού.
Στα δύσκολα απλά ρίχνει ο ένας τη μπάλα στον άλλο, κανείς δεν φταίει και πρέπει να πληρώσουμε όλοι!
Την Κύπρο όμως, με όλα τα αρνητικά της, για ένα πράγμα δεν μπορούμε να την αμφισβητήσουμε. Την ανθρωπιά και τον αλτρουισμό. Εδώ και πολύ καιρό ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ραδιομαραθώνιοι όπως και οι γνωστοί έρανοι γίνονταν και γίνονται πάντα, όμως πλέον ο καθένας έχει ευαισθητοποιηθεί και πλέον βλέπεις παντού εκδηλώσεις φιλανθρωπίας και ανθρωπιάς.
Μικρές επιχειρήσεις διοργανώνουν παζαράκια με σκοπό τη βοήθεια φιλανθρωπικών σωματείων. Δήμοι, Κοινότητες, Σχολεία, Ωδεία, Σχολές Χορού και πάρα πολλοί άλλοι, διοργανώνουν εκδηλώσεις με σκοπό την ενίσχυση άπορων οικογενειών, κοινωνικών παντοπωλείων ή συνανθρώπων μας με προβλήματα υγείας.
Η οικονομική κρίση που πλήττει την Κύπρο μας, έχει οδηγήσει κόσμο στην ανεργία με όλα τα συνεπακόλουθα, έχει επιφέρει κατάθλιψη και μιζέρια σε πολλά σπίτια και έχει κλείσει επιχειρήσεις.
Μαζί με όλα όμως αυτά, μας έχει ξυπνήσει κάτι που μας διακατείχε σαν λαό αλλά παραλίγο να το ξεχάσουμε λόγω της «ψεύτικης» ζωής που ζούσαμε: Την ανθρωπιά!
Τόσα χρόνια που ζούσαμε με δανεικά για να επιδείξουμε στο γείτονα μας το νέο μας αμάξι ή διαγωνιζόμασταν για το ποιος θα κάνει το μεγαλύτερο σπίτι ή ποιος θα πάει τα περισσότερα ταξίδια.
Ειχαμε θάψει βαθιά μέσα μας το αίσθημα της αγάπης και της έγνοιας, του αν κάποιοι πεινάνε. Και αυτό γιατί η πείνα και η φτώχεια θεωρούνταν απομακρυσμένα από τον «Παράδεισο» που λέγεται Κύπρος. Μέχρι που μια μέρα όλα απομυθοποιήθηκαν και είδαμε την ωμή πραγματικότητα. Όμως ναι τώρα είναι η ευκαιρία να δούμε την πραγματική Κύπρο και το λαό της.
Κάποιοι χρειάζονται τη βοήθεια μας και πλέον μπορούμε να χαμογελάμε γιατί την προσφέρουμε! Από τη στιγμή που υπάρχει η αλληλοβοήθεια τότε ναι έχουμε μέλλον και δικαιούμαστε να πιστεύουμε σε καλύτερες μέρες. Στο χέρι μας είναι να ξανακτίσουμε από την αρχή τη νέα Κύπρο και να ζήσουμε με αυτά που έχουμε πραγματικά.
Αν μη τι άλλο το χρωστάμε στα παιδιά μας που δεν φταίνε σε τίποτα…
http://www.24news.com.cy/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου