Με τον Λάζαρο Μαύρο
Δ Ε Ν ΞΕΡΟΥΝ να κυβερνούν. Δεν έχουν τις στοιχειωδώς αναγκαίες ικανότητες να κυβερνήσουν. Από τα πιο απλά μέχρι τα πλέον πολυσύνθετα προβλήματα του κράτους και της κοινωνίας. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Την οποία πρέπει, επιτέλους, να συνειδητοποιήσει, σε όλες τις διαστάσεις της και τις ακόμη χειρότερες, επαπειλούμενες συνέπειές της, ο λαός των πολιτών.
Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ - δυστυχέστατα, έχουμε κυβερνώντες ανίκανους να κυβερνούν. Οι οποίοι διαδέχθηκαν στην εξουσία, όμοιας κι απαράλλακτης αναξιότητας κυβερνήσαντες. Αμφότεροι, με τους παρόμοιας καρεκλολαγνίας λαφυραγωγούς της εξουσίας συγκυβερνώντες τους, συγκροτούν τη συνολική ανεπάρκεια, Εκτελεστική και Νομοθετική, της καταδικασμένης -γι’ αυτόν τον λόγο- να υποστεί και τα πολύ χειρότερα, πολιτείας.
Ε Ι Χ Α Μ Ε εγκαίρως εντοπίσει την ανικανότητά τους. Όταν ακόμα παρίσταναν την αντιπολίτευση. Και φάνηκαν απρόθυμοι κι ανάξιοι ν’ ανακόψουν την καταστροφική κατρακύλα στην οποία οδηγούσε τον τόπο η ολέθρια διακυβέρνηση των προκατόχων τους. Κι έδειξαν, απ’ το φθινόπωρο του 2011, μετά τον Όλεθρο στο Μαρί, την ανεπάρκειά τους ν’ ανταποκριθούν έγκαιρα, θετικά και αποτελεσματικά, στην αξίωση της λαϊκής πλειοψηφίας για δημοκρατικό εξαναγκασμό σε παραίτηση και πρόωρη αντικατάσταση της τότε λαομίσητης κυβέρνησης. Την άφησαν στην εξουσία να κυβερνά, σέρνοντας τον τόπο απ’ τον Όλεθρο στη Χρεοκοπία και στην Τροϊκοκρατία. Για να επιτύχουν το μόνο στο οποίο είν’ άξιοι: Την, διά της δημαγωγίας και της εξαπάτησης των ψηφοφόρων, άνοδό τους στην εξουσία. Προς ικανοποίηση της προσωπικής και κομματικής τους αρχομανίας. Ακόμη κι επί ερειπίων…
Τ Ω Ρ Α αποδεικνύεται, επί 10 μήνες στην εξουσία, εμπράκτως: Ούτε τότε, Οκτώβριο του 2011, ούτε και τώρα ξέρουν να ασκούν πολιτική αποτελεσματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων που υφίσταται ο λαός. Αν στο μυαλό τους προείχε η σωτηρία του τόπου κι είχαν συγκεκριμένη πολιτική για τη διάσωσή του, θα έσπευδαν, θα ΄βαζαν τα δυνατά τους και θα μεθόδευαν, τότε, πρόωρες εκλογές για την υπόλοιπη 2ετία της προεδρικής θητείας. Ούτ’ η σωτηρία του τόπου τους ενδιέφερε, όμως, ούτε είχαν τις ικανότητες για να το πράξουν. Εκείνο που μόνο τους ενδιέφερε: Η 5ετής κατάληψη της εξουσίας. Για να χορτάσει εις ολόκληρον η αρχομανία κι η κομματοκρατία τους. Η οποία δεν διαθέτει καν την εξυπνάδα (έστω κι υστερόβουλη πονηράδα) να επιλέγει συνεργάτες, ικανότερους απ’ τους ίδιους, για να κυβερνήσουν σωστά. Είτε πρόκειται για τα χρονίζοντα προβλήματα των Κεντρικών Φυλακών, είτε για την κατακουρεμένη Οικονομία, είτε, πολύ περισσότερο, για τα διακυβευόμενα Κοιτάσματα και την επαπειλούμενη τουρκική συγκυριαρχία…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Πόσα, άραγε, από τα τέκνα και τα εγγόνια εκείνων που στις 15 Ιανουαρίου 1950 ψήφισαν -με τ’ όνομα και την υπογραφή τους- το «ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», συγκαταλέγονται στο 24% που ψήφισαν στις 24 Απριλίου 2004 «ΝΑΙ» στο Σχέδιο Ανάν και πόσοι εκλαμβάνουν την ιστορία των αγώνων διεκδίκησης της ελευθερίας ως απεχθή εθνικισμό - σοβινισμό των πατεράδων, μητέρων, γιαγιάδων και παππούδων τους, ώστε να βολέψουν, στη διαμορφωμένη απ’ τα Ηττημένα Μυαλά συνείδησή τους, την αποδοχή και τον εξωραϊσμό της υποταγής της Κύπρου στην τουρκική συγκυριαρχία του Διζωνικού «Συνεταιρισμού Δύο Συνιστώντων Στέιτς»;
Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ - δυστυχέστατα, έχουμε κυβερνώντες ανίκανους να κυβερνούν. Οι οποίοι διαδέχθηκαν στην εξουσία, όμοιας κι απαράλλακτης αναξιότητας κυβερνήσαντες. Αμφότεροι, με τους παρόμοιας καρεκλολαγνίας λαφυραγωγούς της εξουσίας συγκυβερνώντες τους, συγκροτούν τη συνολική ανεπάρκεια, Εκτελεστική και Νομοθετική, της καταδικασμένης -γι’ αυτόν τον λόγο- να υποστεί και τα πολύ χειρότερα, πολιτείας.
Ε Ι Χ Α Μ Ε εγκαίρως εντοπίσει την ανικανότητά τους. Όταν ακόμα παρίσταναν την αντιπολίτευση. Και φάνηκαν απρόθυμοι κι ανάξιοι ν’ ανακόψουν την καταστροφική κατρακύλα στην οποία οδηγούσε τον τόπο η ολέθρια διακυβέρνηση των προκατόχων τους. Κι έδειξαν, απ’ το φθινόπωρο του 2011, μετά τον Όλεθρο στο Μαρί, την ανεπάρκειά τους ν’ ανταποκριθούν έγκαιρα, θετικά και αποτελεσματικά, στην αξίωση της λαϊκής πλειοψηφίας για δημοκρατικό εξαναγκασμό σε παραίτηση και πρόωρη αντικατάσταση της τότε λαομίσητης κυβέρνησης. Την άφησαν στην εξουσία να κυβερνά, σέρνοντας τον τόπο απ’ τον Όλεθρο στη Χρεοκοπία και στην Τροϊκοκρατία. Για να επιτύχουν το μόνο στο οποίο είν’ άξιοι: Την, διά της δημαγωγίας και της εξαπάτησης των ψηφοφόρων, άνοδό τους στην εξουσία. Προς ικανοποίηση της προσωπικής και κομματικής τους αρχομανίας. Ακόμη κι επί ερειπίων…
Τ Ω Ρ Α αποδεικνύεται, επί 10 μήνες στην εξουσία, εμπράκτως: Ούτε τότε, Οκτώβριο του 2011, ούτε και τώρα ξέρουν να ασκούν πολιτική αποτελεσματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων που υφίσταται ο λαός. Αν στο μυαλό τους προείχε η σωτηρία του τόπου κι είχαν συγκεκριμένη πολιτική για τη διάσωσή του, θα έσπευδαν, θα ΄βαζαν τα δυνατά τους και θα μεθόδευαν, τότε, πρόωρες εκλογές για την υπόλοιπη 2ετία της προεδρικής θητείας. Ούτ’ η σωτηρία του τόπου τους ενδιέφερε, όμως, ούτε είχαν τις ικανότητες για να το πράξουν. Εκείνο που μόνο τους ενδιέφερε: Η 5ετής κατάληψη της εξουσίας. Για να χορτάσει εις ολόκληρον η αρχομανία κι η κομματοκρατία τους. Η οποία δεν διαθέτει καν την εξυπνάδα (έστω κι υστερόβουλη πονηράδα) να επιλέγει συνεργάτες, ικανότερους απ’ τους ίδιους, για να κυβερνήσουν σωστά. Είτε πρόκειται για τα χρονίζοντα προβλήματα των Κεντρικών Φυλακών, είτε για την κατακουρεμένη Οικονομία, είτε, πολύ περισσότερο, για τα διακυβευόμενα Κοιτάσματα και την επαπειλούμενη τουρκική συγκυριαρχία…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Πόσα, άραγε, από τα τέκνα και τα εγγόνια εκείνων που στις 15 Ιανουαρίου 1950 ψήφισαν -με τ’ όνομα και την υπογραφή τους- το «ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», συγκαταλέγονται στο 24% που ψήφισαν στις 24 Απριλίου 2004 «ΝΑΙ» στο Σχέδιο Ανάν και πόσοι εκλαμβάνουν την ιστορία των αγώνων διεκδίκησης της ελευθερίας ως απεχθή εθνικισμό - σοβινισμό των πατεράδων, μητέρων, γιαγιάδων και παππούδων τους, ώστε να βολέψουν, στη διαμορφωμένη απ’ τα Ηττημένα Μυαλά συνείδησή τους, την αποδοχή και τον εξωραϊσμό της υποταγής της Κύπρου στην τουρκική συγκυριαρχία του Διζωνικού «Συνεταιρισμού Δύο Συνιστώντων Στέιτς»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου