Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009


...ύστερα όμως ήρθαν οι δημοκράτες...



ΟΤΑΝ - επί Προεδρίας του Εθνάρχη Μακαρίου - οι αντιπολιτευόμενες τότε εφημερίδες (“Πατρίς”, “ΕΘνική”, “Μεσημβρινή”, “Μάχη”) του ασκούσαν έντονη κριτική ούτε καν ΔΙΑΝΟΗΘΗΚΕ (ή πέρασε έστω και μια στιγμή από τη σκέψη του...) να τους αφαιρέσει την κρατική και ημι- κρατική διαφήμιση για λόγους εκδίκησης. (Ακόμα και τη μέρα του πραξικοπήματος οι εν λόγω εφημερίδες είχαν κρατική και ημι- κρατική διαφήμιση...)
ΟΤΑΝ - επί Προεδρίας του Σπύρου Κυπριανού - οι αντιπολιτευόμενες τότε εφημερίδες (“Αλήθεια”, “Σημερινή”, “Μάχη” και αργότερα η “Χαραυγή) του ασκούσαν έντονη κριτική ούτε καν ΔΙΑΝΟΗΘΗΚΕ (ή πέρασε έστω και μια στιγμή από τη σκέψη του...) να τους αφαιρέσει την κρατική και ημι- κρατική διαφήμιση για λόγους εκδίκησης.
ΟΤΑΝ - επί Προεδρίας του Γιώργου Βασιλείου - οι αντιπολιτευόμενες τότε εφημερίδες (“Ελευθεροτυπία”, “Σημερινή”, “Κήρυκας”) του ασκούσαν έντονη κριτική ούτε καν ΔΙΑΝΟΗΘΗΚΕ (ή πέρασε έστω και μια στιγμή από τη σκέψη του...) να τους αφαιρέσει την κρατική και ημι- κρατική διαφήμιση για λόγους εκδίκησης.
ΟΤΑΝ - επί Προεδρίας του Γλαύκου Κληρίδη - οι αντιπολιτευόμενες τότε εφημερίδες (“Χαραυγή”) του ασκούσαν έντονη κριτική ούτε καν ΔΙΑΝΟΗΘΗΚΕ (ή πέρασε έστω και μια στιγμή από τη σκέψη του...) να τους αφαιρέσει την κρατική και ημι- κρατική διαφήμιση για λόγους εκδίκησης.
ΟΤΑΝ - επί Προεδρίας του Τάσσου Παπαδόπουλου- οι αντιπολιτευόμενες τότε εφημερίδες (“Πολίτης”, “Αλήθεια” και αργότερα ”“Χαραυγή” και “Σημερινή”) του ασκούσαν έντονη κριτική ούτε καν ΔΙΑΝΟΗΘΗΚΕ (ή πέρασε έστω και μια στιγμή από τη σκέψη του...) να τους αφαιρέσει την κρατική και ημι- κρατική διαφήμιση για λόγους εκδίκησης.
΄Υστερα όμως, ύστερα όμως...
...ύστερα όμως ήρθαν οι δημοκράτες...
΄Ηρθε ο Πρόεδρος του ΑΚΕΛ Δημήτρης Χριστόφιας, ο “Πρόεδρος της ανθρωπιάς” και αποφάσισε να κάνει ότι δεν διανοήθηκε να κάνει ΚΑΝΕΝΑΣ προηγούμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας: •Να κόψει την διαφήμιση- για λόγους εκδίκησης- από τη μοναδική εφημερίδα που του ασκεί κριτική: Την εφημερίδα μας, “Το Κυπριακό Ποντίκι”!
Μετά από παρέμβαση του...δημοκρατικού ΑΚΕΛ συνήλθε πρόσφατα το Διοικητικό Συμβούλιο της CYTA και- εκτός ατζέντας- αποΦΑΣΙΣΕ να διακόψει ΑΜΕΣΑ την άψογη διαφημιστική συνεργασία που είχε η ημικρατική CYTA με την εφημερίδα μας για έξι συνεχή χρόνια...
Τέτοιες συμπεριφορές μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα παρατηρούνται. Και αυτό εφαρμόζει το ΑΚΕΛ. Και όπως ανάφερε το βράδυ της Τρίτης στην Βουλή ο Γ.Γ.του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού “Αυτή είναι η προσήλωση που έχουν στην Δημοκρατία και ο σεβασμός προς τους θεσμούς...”


Πηγή : http://www.pontiki.com.cy/
Ήρθε δεύτερη η Προοδευτική

Η πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ σχολιάζει τις συναντήσεις με τ/κ καθηγητές

Επισκέψεις σε σχολεία στις ελεύθερες και κατεχόμενες περιοχές προγραμμάτισαν η Προοδευτική και η KTOEΟS που θ' αρχίσουν και μαθήματα ελληνικής γλώσσας.
ΕΛΕΝΗ ΣΕΜΕΛΙΔΟΥ
Οι επίσημες συναντήσεις με τους Τ/κ γίνονται πάντα στις ελεύθερες περιοχές.Επισκέψεις στα κατεχόμενα προγραμμάτισαν καθηγητές μέλη της Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών που πρόσκειται στο ΑΚΕΛ.Σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα του τ/κ Τύπου, 50 περίπου Ε/κ καθηγητές μέλη της Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών που πρόσκειται στο ΑΚΕΛ, επισκέφθηκαν προχθές σχολεία στα κατεχόμενα και είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν το θέμα της παιδείας με τους Τ/κ δασκάλους και να δουν από κοντά τ/κ σχολεία.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, από τον ερχόμενο μήνα, τον Ιανουάριο, οι οργανώσεις των Τουρκοκυπρίων δασκάλων (KTΟS) και των καθηγητών (KTOEΟS) θα ξεκινήσουν μαθήματα ελληνικής γλώσσας, στα οποία μπορούν να συμμετέχουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές αλλά και όποιοι άλλοι Τουρκοκύπριοι επιθυμούν. Στη σχετική ανακοίνωση, που δημοσιεύεται στον τ/κ Τύπο, προστίθεται ότι για χάρη της επαναπροσέγγισης των δασκάλων των δύο κοινοτήτων, οι τ/κ οργανώσεις KTΟS και KTOEΟS μαζί με την Προοδευτική Κίνηση Καθηγητών προγραμμάτισαν επισκέψεις σε σχολεία και στις δύο κοινότητες.Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι οι οργανώσεις των δασκάλων και των καθηγητών θα συνεχίσουν να στηρίζουν αυτές τις μεθόδους δράσης και θα ενθαρρύνουν ενέργειες που βοηθούν τις δύο κοινότητες να έρθουν πιο κοντά.
Δεν συμμετείχε η ΟΕΛΜΕΚ
«Οι θέσεις της ΟΕΛΜΕΚ είναι γνωστές», δήλωσε στη «Σ» η Πρόεδρος της συνδικαλιστικής οργάνωσης των καθηγητών Ελένη Σεμελίδου.«Είχαμε και έχουμε συναντήσεις με την KTOEΟS στις ελεύθερες περιοχές, από εκεί και πέρα είναι θέμα των κινήσεων των καθηγητών, με ποιους έχουν επαφές», πρόσθεσε η κ. Σεμελίδου.«Στην προχθεσινή συνάντηση δεν συμμετείχε η επίσημη ΟΕΛΜΕΚ και δεν είχε καμιά ενημέρωση για το σκοπό ή το στόχο της», πρόσθεσε.Αναφορικά με την έναρξη μαθημάτων Ελληνικής σε τ/κ σχολεία, η κ. Σεμελίδου παρατήρησε ότι «εδώ και πολλά χρόνια διδάσκεται η τουρκική γλώσσα και στα επιμορφωτικά Ινστιτούτα του Υπουργείου Παιδείας και στα σχολεία μέσης εκπαίδευσης. «Εμείς», είπε, «έχουμε προηγηθεί σε αυτό τον τομέα».
Ο Τ/κ «εκπρόσωπος»
Η κ. Σεμελίδου εξέφρασε απορία και για το χρόνο που αποφασίστηκαν αυτές οι επισκέψεις.«Ξενίζει λίγο η απόφαση για συνάντηση τη δεδομένη στιγμή, αφού η ΟΕΛΜΕΚ βρίσκεται σε συζητήσεις με τις τ/κ εκπαιδευτικές οργανώσεις για να λήξει το θέμα που δημιουργήθηκε με τον Τ/κ καθηγητή, Sener Hassan, ο οποίος από απλός παρατηρητής στη Γενική Συνέλευση της Πανευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας των Εκπαιδευτικών Οργανώσεων (ETUCE) βρέθηκε να είναι ο εκλελεγμένος εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών οργανώσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ευρωπαϊκό οργανισμό. Όπως είναι γνωστόν, ο Τ/κ εκπαιδευτικός, μέλος της ΚΤΟΕΟS, αποφάσισε να παραβιάσει την άτυπη συμφωνία μεταξύ ε/κ και τ/κ οργανώσεων και να θέσει υποψηφιότητα για τη θέση του εκπροσώπου της Κύπρου, χωρίς να ενημερώσει τους αντιπροσώπους των ε/κ οργανώσεων, που παρευρίσκονταν στη συνέλευση για την απόφασή του αυτή.
«Ελπίζω μέσα από το διάλογο που άρχισε να αρθεί αυτή η παρεξήγηση», είπε η κ. Σεμελίδου.


Πηγή : http://www.sigmalive.com/

Λύση γιοκ, αν δεν πει «ναι» η Τουρκία

Ο Ταλάτ ανατινάσσει τη φιλοσοφία Χριστόφια και προειδοποιεί


 
Ο κατοχικός ηγέτης απαιτεί πρόοδο από τις πρώτες μέρες των εντατικών συνομιλιών.
ΑΓΚΥΡΑ.
Διατηρεί τις θέσεις του το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας.Συμφώνησαν για κυπριακή λύση, αλλά τώρα ο Ταλάτ θέλει τουρκική...
Ενώ ο Πρόεδρος Χριστόφιας επιμένει να μιλά για λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους, ο κατοχικός ηγέτης αναβαθμίζει την Τουρκία, ως τον παράγοντα που θα έχει τον πρώτο λόγο στη λύση του Κυπριακού. Σε δηλώσεις του στη βρετανική εφημερίδα "Ντέιλι Τέλεγκραφ", ο Ταλάτ τόνισε ότι "είναι αδύνατο να αναμένει ένας από οποιαδήποτε τουρκική κυβέρνηση να συμφωνήσει σε μια διευθέτηση του Κυπριακού που δεν θα λαμβάνει υπόψη την εθνική της θέση. Διαφορετικά, οποιαδήποτε συμφωνία δεν θα είναι διαρκής και βιώσιμη", ανέφερε.Ο Ταλάτ προειδοποίησε, επίσης, ότι αν οι απευθείας συνομιλίες στη νέα φάση τους αποτύχουν να αποκτήσουν δυναμική από τις πρώτες λίγες μέρες, η ευκαιρία για επιτυχή κατάληξη θα βρεθεί σε κίνδυνο."Ο ρυθμός των συνομιλιών μέχρι τώρα είναι πολύ βραδύς" συνέχισε. "Στο νέο χρόνο χρειάζεται ταχύτερος ρυθμός. Στη νέα εντατική φάση των συνομιλιών θα ισχύει νέα διαδικασία, χωρίς την παρουσία πρακτικογράφων και επισήμων. Θα έχουμε έτσι τη δυνατότητα επικέντρωσης στις δυσκολότερες πτυχές", ανέφερε ο κατοχικός ηγέτης, ο οποίος κατηγόρησε την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι δεν τηρεί ουδέτερη στάση. Μεροληπτεί, ισχυρίστηκε, υπέρ της ελληνοκυπριακής πλευράς που επωφελείται από οικονομική, τεχνολογική και νομική άποψη.Να σημειωθεί ότι ο ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας χαρακτηρίζει τη νέα φάση των συνομιλιών σαν "Διπλωματία της κουζίνας" και χαρακτηρίζει τους δύο ηγέτες σαν "περιστερές της πολιτικής". Αναφέρεται επίσης και στο στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας, που "είναι καχύποπτο έναντι της προθυμίας των Τουρκοκυπρίων να κάνουν συμβιβασμούς έναντι των Ελληνοκυπρίων".Σε άλλες δηλώσεις που έκανε στα κατεχόμενα, ο Ταλάτ κάλεσε όλους να επικεντρωθούν στη λύση και να στηρίξουν την προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. Ο κατοχικός ηγέτης ευχήθηκε ο νέος χρόνος να φέρει ειρήνη στο νησί. Παραδέχθηκε ότι δεν είναι εύκολο να πιστεύει ένας σε λύση, και τόνισε -σε αντίθεση με όσα μας λέγουν οι δικοί μας ηγέτες- ότι από τη μη επίλυση του προβλήματος το μεγαλύτερο κόστος καταβάλλουν οι Τουρκοκύπριοι.Εξέφρασε, τέλος, την ελπίδα ότι στις εντατικές συνομιλίες που θα αρχίσουν το 2010, θα ξεπεραστεί η στασιμότητα που υπάρχει στο διάλογο.
Εφικτή η σύντομη λύση
Εφικτή θεωρεί τη σύντομη λύση του Κυπριακού το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, που συνήλθε προχθές και συζήτησε το πρόβλημα, μαζί με άλλα διεθνή θέματα.Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του Συμβουλίου, κατά τη συνεδρία ανασκοπήθηκε λεπτομερώς η συνεχιζόμενη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, μεταξύ των δύο πλευρών στη βάση των καλών υπηρεσιών του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. "Αλλωστε", προσθέτει η ανακοίνωση, "τις απόψεις του για τις παραμέτρους μιας περιεκτικής λύσης στην Κύπρο, μόνιμης και δίκαιης, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας τις δημοσιοποίησε με ανακοίνωση που εξέδωσε αμέσως μετά τη συνεδρία στις 30 Ιουνίου 2009". Σύμφωνα με το τουρκικό πρακτορείο Ανατολή, η ανακοίνωση αναφέρεται και στην επιστολή που έστειλε ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν στις 30 περασμένου Οκτωβρίου, στον Έλληνα ομόλογό του Γιώργο Παπανδρέου, και στην οποία αναφέρεται ότι στη διαδικασία λύσης, "η διεθνής κοινότητα και οι ενδιαφερόμενες πλευρές έχει σημασία να αναλάβουν πιο ενεργό και ενθαρρυντικό ρόλο". Στο πλαίσιο αυτό, συνεχίζει η ανακοίνωση, υπογραμμίστηκε η ανάγκη αποφυγής βημάτων που θα προκαλέσουν ζημιά στην πορεία των συνομιλιών και τον τελικό στόχο. Εκτιμήθηκε ότι είναι εφικτό να εξευρεθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, μια δίκαιη και μόνιμη λύση, στην περίπτωση που όλες οι ενδιαφερόμενες πλευρές έχουν την πολιτική βούληση.
Τα «διμερή προβλήματα»
Στη συνεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας εκτιμήθηκαν επίσης τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. του Δεκεμβρίου και οι νέες δομές στους θεσμούς της Ε.Ε.μετά την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας. "Έχει υπογραμμιστεί ότι θα είναι προς όφελος όλων των πλευρών η επιτάχυνση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, οι οποίες συνεχίζονται με αποφασιστικότητα από την Τουρκία, καθώς και η αφαίρεση πολιτικών εμποδίων και διμερών προβλημάτων που δεν σχετίζονται με το ευρωπαϊκό κεκτημένο", αναφέρει η ανακοίνωση. Η αναφορά σε "διμερή προβλήματα" παραπέμπει στο Κυπριακό και στην προσπάθεια της Τουρκίας να το αφαιρέσει από την "ατζέντα" των εμποδίων στην ενταξιακή της πορεία.Η συνεδρία ασχολήθηκε και με τις τελευταίες εξελίξεις στο Ιράκ, ενόψει των γενικών εκλογών που θα γίνουν το Μάρτιο του 2010, καθώς και την πορεία υλοποίησης του τριμερούς μηχανισμού ΗΠΑ-Τουρκίας-Ιράκ, ενάντια στο PKK. Επιπρόσθετα, εξετάστηκε η εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία "και έχει υπογραμμιστεί ότι ο αγώνας για την εξουδετέρωση της τρομοκρατίας, αλλά και των συνθηκών που την καλλιεργούν, θα συνεχιστεί με αποφασιστικότητα".
Η συνεδρία διήρκεσε 4,5 ώρες και σε κάποια φάση συμμετείχε και ο Υπουργός Επικρατείας και αρχιδιαπραγματευτής με την Ε.Ε. Εγκεμέν Μπαγίς.
 
 
 
Πηγή : http://www.sigmalive.com/
 
Ρολάνδης, Γκένσερ, βον Κρέβενιτζ και Μάρτιν


ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ*


Το 1979, κ. Νίκος Ρολάνδης, Υπ. Εξωτερικών επί προεδρίας Σπύρου Κυπριανού, σύμφωνα με αποδεσμευθέντα βρετανικά έγγραφα (που δημοσιεύσαμε στη «Σημερινή», 17 Δεκεμβρίου 2009), είχε προτείνει στο Γερμανό Υπ. Εξωτερικών, Γκένσερ, κάποιες τολμηρές προτάσεις για το Κυπριακό. Τα έγγραφα φέρουν τον κ. Ρολάνδη να παρέδωσε στο Γερμανό ΥΠΕΞ μεμοράντουμ με τις ιδέες εκείνες που περιλάμβαναν μεταξύ άλλων το κτίσιμο νέας Μόρφου στις ελεύθερες περιοχές (με τους Τούρκους να κρατούν την κατεχόμενη Μόρφου) και ιδέες για περισσότερες οικονομικές ανταλλαγές μεταξύ των δύο πλευρών...
Οι πληροφορίες εκείνες δόθηκαν πολύ εμπιστευτικά στον κ. J. F. R. Martin της Βρετ. Υπ. Αρμοστείας στη Λευκωσία από τον τότε (επίσης στη Λευκωσία) Γερμανό επιτετραμμένο von Graevenitz. Με αποτέλεσμα ο κ. Μάρτιν να γράψει σε αναφορά του ημερ. 15 Αυγούστου 1979 προς τον κ. H. G.Hogger του Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας στο Λονδίνο, μεταξύ άλλων (για το θέμα) και τα εξής για τον κ. Ρολάνδη:
«Το γεγονός ότι ο Ρολάνδης είναι έτοιμος να σκεφθεί στις γραμμές αυτές είναι ενθαρρυντικό. Είναι ακόμα μια μαρτυρία για την εποικοδομητική του προσέγγιση στο Κυπριακό. Η ιδέα να κτιστεί μια νέα πόλη της Μόρφου στο Νότο είναι τολμηρή, παρ' όλον ότι αν γνωστοποιηθεί ότι ο Ρολάνδης το σκέφτηκε, η ζημιά στην προσωπικότητά του εδώ θα είναι πολύ μεγάλη, μάλιστα μπορεί να τον αναγκάσει και σε παραίτηση. Ενόψει αυτών δεν εκπλήσσει η προσπάθειά του να βγει δεύτερο κανάλι επικοινωνίας με τους Τουρκοκύπριους...».
Στις 21 Δεκεμβρίου 2009, ο αγαπητός Σάββας Ιακωβίδης αναφέρθηκε στην είδηση με τίτλο «Ο Ρολάνδης και οι Μορφίτες», στη «Σημερινή», και στις 23 Δεκεμβρίου 2009 επανήλθε με δεύτερο παρασκήνιο με τίτλο «Ο Ρολάνδης διαψεύδει τους Βρετανούς». Παράλληλα, αναφορά για το ίδιο θέμα, με τίτλο «Νίκος Ρολάνδης - Τώρα ακούω για νέα Μόρφου», δημοσιεύθηκε και στην εφημερίδα «Αλήθεια» στις 23 Δεκεμβρίου 2009. Ο κ. Ρολάνδης, όμως, δεν διαψεύδει γραπτώς τα όσα του καταλογίζονται στα βρετανικά έγγραφα και συγκεκριμένα από τρία άτομα τής τότε πολιτικής σκηνής, α) από τον κ. Μάρτιν της Βρετ. Υπ. Αρμοστείας, β) το Γερμανό επιτετραμμένο von Graevenitz και γ) το Γερμανό Υπ. Εξωτερικών Γκένσερ. Οι αναφορές σε αμφότερες τις εφημερίδες στις 23 Δεκεμβρίου 2009 έγιναν μάλλον κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας του κ. Ρολάνδη αλλά όχι γραπτής δήλωσης του ιδίου. Στο δημοσίευμα της «Αλήθειας» ο κ. Ρολάνδης αναφέρεται σε προσπάθειές του με τον Ούγκο Γκόμπι το 1981, όμως η σχετική αναφορά των φετινών εγγράφων είναι για συμβάντα το 1979.
Συμπληρώνω εδώ ότι τα βρετανικά έγγραφα, επίσης, αναφέρουν πως σε προηγούμενη επίσκεψη Ρολάνδη στη Βόνη, ο Γερμανός Υπ. Εξωτερικών Δρ Genscher είχε ενημερώσει τον Νίκο Ρολάνδη για το μίνιμουμ που δεχόντουσαν οι Τουρκοκύπριοι για λύση. Γράφει σχετικό έγγραφο του Φόρεϊν Όφις, ημερ. 1.5.1979:
“...Οι Γερμανοί είπαν στον Ρολάνδη ότι πιστεύουν πως η τουρκική πλευρά θα δεχόταν 25% εδάφους, θα ήθελαν να διατηρήσουν το νέο δρόμο Αμμοχώστου-Λευκωσίας-Μόρφου, θα μπορούσαν να δώσουν μέρος της Καρπασίας και να εγγυηθούν πρόσβαση από τον ανατολικό παραθαλάσσιο δρόμο, θα έδιδαν τη Λεύκα αλλά θα κρατούσαν την περιοχή Μόρφου. Η κυπριακή κυβέρνηση είχε μελετήσει ότι με μια τέτοια εδαφική διευθέτηση μπορούσαν να επιστρέψουν 100.000 από τις 160.000 των εκτοπισμένων στα σπίτια τους...”.
Αν πράγματι τα όσα κατέγραψε ο κ. Μάρτιν της Υπ. Αρμοστείας στη Λευκωσία, στις 15 Αυγούστου 1979, προς το Φόρεϊν Όφις στο Λονδίνο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ο κ. Νίκος Ρολάνδης οφείλει να περιοριστεί στο συγκεκριμένο και να διαψεύσει γραπτώς με την υπογραφή του. Συγκεκριμένα, αν διαφωνεί με τις αναφορές των εγγράφων, οφείλει να διαψεύσει γραπτώς τόσο τον κ. Μάρτιν όσο και το Γερμανό επιτετραμμένο von Graevenitz αλλά και το Γερμανό Υπ. Εξωτερικών Genscher.

* Ερευνήτρια/δημοσιογράφος



Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή
Τα Βαρώσια υπό την αιγίδα ΟΗΕ


 
 
Ηαποδέσμευση εγγράφων από το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών φέρνει στη δημοσιότητα στοιχεία που αφορούσαν τις συζητήσεις που γίνονταν το 1979 για την επιστροφή της πόλης των Βαρωσίων μεταξύ του τότε προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Σπύρου Κυπριανού και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς. Σύμφωνα με έγγραφο του 1979, το θέμα της επιστροφής των Βαρωσίων είχε προσυμφωνηθεί να συζητηθεί στη συνάντηση ΚυπριανούΝτενκτάς τον Μάιοτου 1979,μια συζήτηση που θα κάλυπτε τόσο την περιοχή στην οποία θα επέστρεφαν πρόσφυγες όσο και το καθεστώς διοίκησής της. Στη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου η διοίκηση της περιοχής θα περιήρχετο υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών ενώ σύμφωνα με βρετανικό έγγραφο ο Σπύρος Κυπριανού είπε ότι η τουρκική πλευρά είχε αποδεχθεί να υπάρξουν εγγυήσεις ότι όταν οι κάτοικοι της Αμμοχώστου επέστρεφαν δεν θα εξαναγκάζονταν να την εγκαταλείψουν ξανά. Ήλπιζε επίσης ότι η επανεγκατάσταση θα άρχιζε πολύ σύντομα. Άλλο σημείο που είχε προσυμφωνηθεί ήταν ότι οι δυο πλευρές, παρόλο που είχαν δεσμευθεί να μην διαταράσσουν την ατμόσφαιρα των συνομιλιών, εντούτοις τόσο η κυπριακή κυβέρνηση όσο και ο Ντενκτάς θα συνέχιζαν να πληροφορούν τη διεθνή κοινότητα.Στις 8 Φεβρουαρίου 1979 ο Αμερικάνος υπουργός Εξωτερικών είχε ζητήσει από τους Βρετανούς να τον ενημερώσουν γιατί δεν προχωρούσαν οι διαπραγματεύσεις καθώς και εισηγήσεις για την αναζωογόνηση τους. Το Φορεïν Οφις απάντησε ότι η πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών έπρεπε να συνεχιστεί αλλά αργά ή γρήγορα, λόγω των θεμελιωδών διαφορετικών απόψεων των δύο πλευρών, οι προσπάθειες Βάλντχαϊμ θα αποτύγχαναν. Η μεσολάβηση με παρουσίαση στις δυο πλευρές ειδικών προτάσεων για την έναρξη η συνέχιση διαπραγματεύσεων με έμφαση στις ουσιαστικές πτυχές του Κυπριακού θα ήταν αναγκαίο να αναληφθεί από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, Βρετανίας και Καναδά. Ωστόσο ο ρόλος των Ηνωμένων Εθνών θα έπρεπε να παραμείνει σημαντικός αλλά διακριτικός. Το πλαίσιο των προτάσεων ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου και Καναδά παραμένει ένα ιδιαιτέρα ισχυρό εργαλείο, αναφέρει το έγγραφο και συνιστούσε όπως η αμερικανική Κυβέρνηση εξασκήσει ηγετικό ρόλο χρησιμοποιώντας τον Βάλντχαϊμ ως κάλυμμα στο πλαίσιο μιας αποφασιστικής προσπάθειας για μεσολάβηση μεταξύ των δύο μερών σε πλήρη συνεργασία με το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά.
Έτοιμες προτάσεις ήθελαν οι ΗΠΑ
ΤΑ ΒΡΕΤΑΝΙΚΑέγγραφα σημειώνουν ότι λεπτομέρειες για πιθανό συμβιβασμό για τα Βαρώσια, το «οικονομικό εμπάργκο», τη συνολική διευθέτηση του εδαφικού και άλλα σημαντικά θέματα θα έπρεπε να συζητηθούν περισσότερο με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έτσι ώστε προτάσεις για συζήτηση στις διαπραγματεύσεις να ήταν έτοιμες όταν και εάν χρειαζόταν. Σύμφωνα με το βρετανικό έγγραφο γινόταν επίσης εισήγηση για διατήρηση επαφής με Γερμανία και Γαλλία με στόχο να ενθαρρύνει η εμπλοκή τους. Ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανέφερε τότε ότι η αμερικανική Κυβέρνηση συνεργάστηκε με το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά στην προετοιμασία προτάσεων και παρουσίασή τους στις δυο πλευρές. Οι προτάσεις αυτές, όπως αναφέρεται, ήταν βασισμένες στις γενικές αρχές στη συμφωνία κορυφής Μακαρίου-Ντενκτάς του 1977. Ο τότε Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Όουεν επέκρινε την αμερικανική Κυβέρνηση ότι δεν είχε χειριστεί καλά την πρωτοβουλία γιατί, όπως είπε, τα Ηνωμένα Έθνη θα είχαν λόγο αλλά δεν ήταν ενεργώς αναμεμιγμένα και ήταν λάθος να επιτραπεί στον Βάλντχαϊμ να τη θέσει υπό τη δική του αιγίδα.
Ο Όουεν χαρακτήρισε εξάλλου τα σενάρια γύρω από τα Βαρώσια ως ανοησία
 
Ενστάσεις Σπ. Κυπριανού στον όρο διζωνική



ΜΝΗΜΟΝΙΟτης κυπριακής Κυβέρνησης που επιδόθηκε στη βρετανική Κυβέρνηση στις 18 Ιουλίου 1979 υποδείκνυε ότι η επιμονή της τουρκοκυπριακής πλευράς στον όρο της διζωνικότητας αποκάλυπτε άλλους στόχους της, δηλαδή να ακυρώνεται η έννοια της ομοσπονδίας σε μια μελλοντική διευθέτηση. Σύμφωνα με έγγραφο του Φόρεϊν Οφις, ο πρόεδρος Κυπριανού, όπως ανέφερε το μνημόνιο, τόνισε ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά μπορούσε να θέσει το θέμα της διζωνικότητας και της ασφάλειας για συζήτηση στα πλαίσια των δικοινοτικών συνομιλιών. Εξάλλου σε δικό της μνημόνιο η Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών ανέφερε ότι η αρχή της διζωνικότητας έγινε δεκτή από την ελληνοκυπριακή πλευρά με βάση ομιλία του υπουργού Εξωτερικών Γιαννάκη Χριστοφίδη στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Η εκδοχή αυτή απερρίφθη από την ελληνοκυπριακή πλευρά για να επανέλθει με άλλο μνημόνιο η Γραμματεία μέσα στο πλαίσιο προσπάθειας να αρθούν οι δυσκολίες για την επανέναρξη των συνομιλιών στο οποίο αναφερόταν ότι οι δυο πλευρές έχουν επαναβεβαιώσει την υποστήριξη τους για μια ομοσπονδία όπως προνοείται από τις κατευθυντήριες γραμμές και θα αποτελείται από δυο συνιστώντα μέρη και που έχουν αναφερθεί ως περιοχές ή ζώνες.
 Οι δυο πλευρές έχουν παρουσιάσει ενδείξεις ότι το θέμα της ασφάλειας μπορεί να συζητηθεί στις δικοινοτικές και θα αφορά και τις δυο κοινότητες.






Πηγή : Εφημερίδα Φιλελεύθερος
ΘΑ ΠΑΕΙ ΜΑΔΡΙΤΗ


 
 
Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ του κατοχικού ηγέτη, Χασάν Ερτσακιτζά επιβεβαίωσε χθες ότι ο Ισπανός Πρωθυπουργός, Θαπατέρο έχει διαβιβάσει πρόσκληση προς τον Ταλάτ για να επισκεφθεί τη Μαδρίτη. Η Ισπανία, η οποία από την 1η Ιανουαρίου θα αναλάβει την επόμενη προεδρία της ΕΕ, αναμένεται ότι θα καθορίσει την ημερομηνία για την επίσκεψη Ταλάτ, το πρώτο εξάμηνο του 2010. Ο κ. Θαπατέρο είχε συνομιλίες την περασμένη Δευτέρα με τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια.
 
Πηγή : Εφημερίδα Φιλελεύθερος

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Οι λαθρο-αντιρατσιστές



ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΦΡΥΔΑ*



Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ρατσισμός είναι όταν, στο όνομα του αντιρατσισμού, επιτρέπουν ή κάνουν τα στραβά μάτια -οι ούτω φωνασκούντες- στην κτηνώδη εκμετάλλευση των αλλοδαπών και στην τερατώδη αποκτήνωσή τους. Γιατί η πλήρης απαξίωσή τους είναι -πλην άλλων- και ο πιο κτηνώδης ρατσισμός εναντίον των αλλοδαπών δούλων υποζυγίων και άβουλων θυμάτων στις υπηρεσίες των «νονών» οικονομικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών.Και φυσικά ο κάλπικος αυτός (αριστερός δήθεν) αντιρατσισμός είναι η πιο ύπουλη μορφή ρατσισμού κατά του συνόλου της κοινωνίας. Παρασιωπούν, ή και αποκρύπτουν τον εφιάλτη της (λαθρο-)μεταναστευτικής εισβολής και τον συνακόλουθο εφιάλτη της εισαχθείσας εγκληματικότητας. Και αποκρύπτουν ταυτόχρονα ότι αυτή η εισβολή αποτελεί και παγκοσμιοποιηθείσα στρατηγική για την άλωση των ιστορικών (μας) κατακτήσεων, την κοινωνική, πολιτική και «εθνική» ισοπέδωση, καθώς και την πολυπολιτισμική πολτοποίηση των πάντων.Αυτές -φερ’ ειπείν- οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και παραομαδούλες, οι ψευτοαριστερίστικα υλακτούντες για τα δικαιώματα όλων των ειδών εισβολέων (αλλά όχι για τα δικαιώματα των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας) όπως και διάφορα ΜΜΕ, αλλά και κόμματα ή πολιτικοί μας, θα μπορούσαν να είναι ειλικρινέστεροι. Να μην αποκρύπτουν π.χ. τα εφιαλτικά γεγονότα αυτής της εισβολής, την εξάπλωση της βίας, ή την γιγάντωση των ναρκωτικών και της ναρκο-εμπορίας, τη μαστροπεία και τη νόθευση κάθε εθνικού και κοινωνικού οραματισμού αυτής της υπό κατοχήν, εποικισμό και μετάλλαξη αιμάσσουσας Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αυτοί λοιπόν οι περί ου ο λόγος, rebus sic stantibus (ούτως εχόντων των πραγμάτων), είναι την πληρέστερη και ταχύτερη διάλυση αυτής της κοινωνίας που επιδιώκουν, ίσως. Επαγγελματίες αισχρεόφημοι λαθρο-αντιρατσιστές, ωσεί «κουρδιστά πορτοκάλια», δρουν προς δόξαν του πλανητικού ιμπεριαλισμού -εκουσίως τε ή ακουσίως- και του μιλιταριστή Αττίλα, βεβαίως. Αλλά προς τι; Απορίας άξιον εστί.
Υ.Γ. Επειδή όμως θέλω να πιστεύω πως μας καίει το πρόβλημα των μεταναστών και των εποίκων, έστω και αν κάποιοι (γνωστοί) κάνουν τα στραβά μάτια -ενώ αυτοί γίνονται αθόρυβα και μέσον ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων- θα θυμίσω αυτό που είπε κάποτε ένας ύψιστος σύμβουλος του πρώην Γερμανού Καγκελάριου Χ. Κόλ: «...πρέπει να ανακαλύψουμε μειονότητες ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν». Και ο κώδων δεν έπαψε έκτοτε να ηχεί. Λέει τίποτα αυτό στους συμπο και αντιπολιτευόμενους; Γκρίζα η απάντηση, μα τέλειος ο εξευτελισμός (μας).


* Πρώην Δήμαρχου Μόρφου.




Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή
Μέτωπο και παραίτηση Χριστόφια επί τάπητος



Ο ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣπρόεδρος της ΕΔΕΚ και ευρωβουλευτής Κυριάκος Μαυρονικόλας έριξε τη βόμβα: στην περίπτωση που ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν εισακούσει τα συνεργαζόμενα κόμματα και δεν αποσύρει τις προτάσεις με τις οποίες διαφωνούν ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ από τις απευθείας διαπραγματεύσεις, τα δύο κόμματα δικαιούνται να συντονιστούν, να συνεργαστούν και να ζητήσουν την παραίτησή του Προέδρου. Ο σοσιαλιστής ευρωβουλευτής έριξε την πρότασή του δύο φορές, από την τηλεόραση του Σίγμα και από τη μεσημβρινή εκπομπή του ΡΙΚ, σημειώνοντας ότι συμπίπτουν οι ανησυχίες των δύο κομμάτων. Ο κ. Μαυρονικόλας υπέδειξε την αναγκαιότητα για καλύτερο συντονισμό των εταίρων και υπέδειξε πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να δείχνει μεγαλύτερη ευαισθησία στα κόμματα της συνεργασίας. Η λογική του ΕΔΕΚίτη ευρωβουλευτή είναι πως εάν τα δύο από τα τρία κόμματα που στηρίζουν τον Πρόεδρο, αποχωρίσουν από το κυβερνητικό σχήμα, αποσύροντας την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του, τότε δικαιούνται να ζητήσουν την παραίτησή του και άφησε ανοιχτή την προοπτική για συγκρότηση μετώπου. Ο Κ. Μαυρονικόλας έριξε το γάντι στον Πρόεδρο υπογραμμίζοντας ότι μπορεί να διαφοροποιήσει τις θέσεις του προκειμένου να συνάδουν με τις ανησυχίες των εταίρων του. Οι θέσεις της ΕΔΕΚ ανέφερε, είναι ξεκάθαρες σε ό,τι αφορά τη σταθμισμένη ψήφο, τους εποίκους, την εκ περιτροπής προεδρία όπως σταθερό παραμένει το αίτημα και για απόσυρση προτάσεων από τις απευθείας διαπραγματεύσεις.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ Φώτης Φωτίου σημείωσε ότι το κόμμα του θέλει να συνδιαμορφώνει απόψεις όχι να θέσει υπό κηδεμονία τον Πρόεδρο, ούτε όμως επιθυμεί να είναι ουραγός των εξελίξεων. Επέμεινε στην αναγκαιότητα όπως ο Πρόεδρος «διορθώσει» τις θέσεις που έχει καταθέσει στο διάλογο.
Ο γγ του ΑΚΕΛ Αντρος Κυπριανού προτίμησε να προσπεράσει την πρόταση Μαυρονικόλα και περιορίστηκε να υποδείξει πως θα σχολιάσει τέτοιες απόψεις μόνο εάν γίνουν επίσημες των δύο κομμάτων. Δηκτικά υπέδειξε πως ο Πρόεδρος ακούσει αλλά δεν είναι υποχρεωμένος να εισακούσει κανένα.





Πηγή : Εφημερίδα Φιλελεύθερος






 
Μένουν μέχρι να φύγουν…



Ο... άσπρος καπνός που όλοι ανέμεναν να βγει από τις χθεσινές χωριστές συναντήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας με το Μάριο Καρογιάν και το Γιαννάκη Ομήρου, τελικά δεν βγήκε. Το σίριαλ της αποχώρησης ή όχι των δύο κομμάτων από την Κυβέρνηση φαίνεται ότι θα έχει ακόμη και άλλα επεισόδια, καθώς, κατά τις χθεσινές συναντήσεις, από τη μια εκφράστηκε η θέληση όλων των πλευρών για συνέχιση της συνεργασίας, όμως, από την άλλη, την ίδια ώρα, επαναβεβαιώθηκαν με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο οι διαφωνίες που ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ έχουν σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του Κυπριακού από τον Πρόεδρο Χριστόφια. Συγκεκριμένα, κατά τη συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ Μ. Καρογιάν, σύμφωνα με πληροφορίες της «Σ», ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπέβαλε εισηγήσεις για αναβάθμιση της συνεργασίας με το ΔΗΚΟ, η οποία προβλέπει καλύτερο συντονισμό μέσα από τη θεσμοθέτηση τακτικών συναντήσεων μεταξύ των κομμάτων που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση, αλλά και σε επίπεδο των συλλογικών τους οργάνων. Ζήτησε, επίσης, από το ΔΗΚΟ να υποβάλει τις δικές του προτάσεις και εισηγήσεις για επανατοποθέτηση της συνεργασίας, καθώς επίσης και για θέματα οικονομίας. Ταυτόχρονα, όμως, εμφανίστηκε «πιστός» στις θέσεις του για τη διαχείριση του Κυπριακού και έδειξε να μη συμμερίζεται τις απόψεις του ΔΗΚΟ, όπως άλλωστε έπραξε και δημόσια στο πρόσφατο παρελθόν. Δηλαδή, για απόσυρση συγκεκριμένων προτάσεων που κατέθεσε στο τραπέζι των συνομιλιών με τον Ταλάτ και οι οποίες για το ΔΗΚΟ αποτελούν «κόκκινη γραμμή» (παραμονή 50 χιλιάδων εποίκων, εκ περιτροπής προεδρία και σταθμισμένη ψήφος).
Καθησυχαστικός, πάντως, ήταν ο Πρόεδρος Χριστόφιας σε ό,τι αφορά τα σενάρια που κάνουν λόγο για ενδιάμεση συμφωνία, ώστε να διατηρηθεί ζωντανή η διαδικασία λύσης. Επί τούτου, ξεκαθάρισε ότι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά αυτά και που δημοσίως τις τελευταίες ημέρες είχε δηλώσει. Από τη δική του πλευρά, ο Μάριος Καρογιάν, αφού επανέλαβε τις γνωστές επιφυλάξεις του ΔΗΚΟ σε σχέση με τους χειρισμούς του Προέδρου στο Κυπριακό, εξέφρασε την άποψη ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας θα πρέπει να υποβάλει νέες προτάσεις για το μηχανισμό επίλυσης διαφορών. Σε ό,τι αφορά το θέμα πιθανής αποχώρησης του ΔΗΚΟ από την Κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες μας, αυτό παραμένει ανοικτό και είναι κάτι που θα διαφανεί αναλόγως των εξελίξεων των προσεχών μηνών, χωρίς, ωστόσο, κανείς να μπορεί από τώρα να προεξοφλήσει την αποχώρηση ή την παραμονή. Το βέβαιο είναι πως τα όσα διαμείφθηκαν κατά τη χθεσινή συνάντηση Χριστόφια -Καρογιάν θ’ αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης στα συλλογικά όργανα του ΔΗΚΟ, όπου, έπειτα από τα νέα δεδομένα που δημιουργήθηκαν χθες, θα ληφθούν οι όποιες αποφάσεις.
Παρόμοιο ήταν και το σκηνικό κατά τη συνάντηση του Προέδρου Χριστόφια με το Γιαννάκη Ομήρου. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπέβαλε και προς το Γιαννάκη Ομήρου την πρότασή του για καλύτερο συντονισμό των κομμάτων που συμμετέχουν στη συγκυβέρνηση, μέσα από τη θεσμοθέτηση τακτικών συναντήσεων, τόσο των ηγεσιών όσο και των συλλογικών τους οργάνων, ζητώντας και από αυτόν να καταθέσει προτάσεις της ΕΔΕΚ. Με τη σειρά του ο κ. Ομήρου επανέλαβε τις διαφωνίες της ΕΔΕΚ για το Κυπριακό και φέρεται να άφησε ξεκάθαρα να νοηθεί προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι, ενδεχόμενη συνέχιση της διαπραγμάτευσης με τον τρόπο που σήμερα γίνεται, πολύ πιθανόν να οδηγήσει τους σοσιαλιστές εκτός κυβερνητικού σχήματος. Αυτό, αξίζει να σημειωθεί, τόνιζαν χθες μιλώντας στη «Σ» απόλυτα ενημερωμένες πηγές από το χώρο της ΕΔΕΚ, οι οποίες σημείωναν ότι, εάν ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν αναθεωρήσει την τακτική του, πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως η ΕΔΕΚ θα πάρει απόφαση για έξοδο από την Κυβέρνηση, διαχωρίζοντας πλήρως τη θέση της. Κάτι, όμως, που και σε αυτή την περίπτωση δεν προσδιορίζεται χρονικά.
Η Κυβέρνηση μια χαρά τα καταφέρνει από μόνη της στο να δημιουργεί κακή εικόνα, που ακόμη και οι μετέχοντες σε αυτήν, πλέον, διαπιστώνουν, αναφέρει σε χθεσινή γραπτή του δήλωση ο Εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ Χάρης Γεωργιάδης. Ο κ. Γεωργιάδης σχολίασε συνέντευξη στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού, στην οποία εκφράζει τη θέση ότι όσοι ασκούν κριτική στην Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο, έχουν ως στόχο τους τη διάβρωση της εικόνας της Κυβέρνησης και επιδιώκουν την αποτροπή της επανεκλογής Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.Προσθέτει πως «το κυριότερο είναι πραγματικά απογοητευτικό, μπροστά σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές για την πατρίδα μας, να αναδεικνύεται ως πρώτιστη έγνοια της ηγεσίας του ΑΚΕΛ η επανεκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας και ότι για το ΑΚΕΛ προέχουν οι κομματικοί σχεδιασμοί και όχι το εθνικό καλό. Οι πολίτες αυτού του τόπου αναμένουν πολύ μεγαλύτερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα από όλους», καταλήγει ο κ. Γεωργιάδης.



Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή














 

Οι τέσσερις ελευθερίες στους Τούρκους εποίκους!




Κάθε φορά που ο Πρόεδρος Χριστόφιας κάμνει μια υποχώρηση, η Τουρκία και ο Ταλάτ απαντούν με πιο ακραία θέση. Έτσι, στην πρόταση Χριστόφια για σταθμισμένη ψήφο, η τουρκική κυβέρνηση και ο Ταλάτ θα απαντήσουν ότι γίνεται αποδεκτή υπό τον όρο να ισχύσουν οι τέσσερις ελευθερίες για τους Τούρκους εποίκους! Δηλαδή, οι έποικοι να δικαιούνται ελεύθερης εισόδου, ελεύθερης διακίνησης, ελεύθερης εγκατάστασης και ελεύθερης απόκτησης περιουσίας. Με άλλους λόγους, ο εποικισμός θα συνεχίζεται και μετά τη λύση, και μάλιστα με πιο εντατικούς ρυθμούς και με κατοχυρωμένα όλα τα δικαιώματα των εποίκων, όταν Ελληνοκύπριοι δεν θα έχουν δικαίωμα εγκατάστασης και απόκτησης περιουσίας στο τουρκικό συνιστών κράτος. Η πληροφορία περί των τουρκικών όρων, προκειμένου να γίνει αποδεκτή η πρόταση Χριστόφια για σταθμισμένη ψήφο, δημοσιεύεται στην τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ», σε ανταπόκρισή της από την κατεχόμενη Λευκωσία.Σύμφωνα με πηγές που επικαλείται το δημοσίευμα, στη συνάντηση που έγινε στην Άγκυρα, μεταξύ του Τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν, του Υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και του ψευδοπρωθυπουργού Έρογλου, ο τελευταίος δήλωσε ότι δεν αποδέχεται την πρόταση Χριστόφια «του 20%», όπως την αποκάλεσε.Υποστήριξε ότι με την πρόταση για σταθμισμένη ψήφο, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι των Τουρκοκυπρίων, θα ακυρωθεί. Ανέφερε ότι «το νόημα της πρότασης μάς πάει πίσω στην Κυπριακή Δημοκρατία του 1960».Η «Μιλιέτ» προσθέτει ότι μετά τις συναντήσεις του Έρογλου στην Άγκυρα, η τουρκική κυβέρνηση προωθεί μια νέα πολιτική σαν απάντηση στην πρόταση για σταθμισμένη ψήφο. Χωρίς να απορρίπτει την πρόταση, η Τουρκία θέτει θέμα ανταλλαγμάτων και επιμένει όπως «οι Τούρκοι υπήκοοι» έχουν δικαίωμα ελεύθερης εισόδου, ελεύθερης διακίνησης, ελεύθερης εγκατάστασης και ελεύθερης απόκτησης περιουσίας.
Εξάλλου, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στην αγγλόφωνη «Χουριέτ», στα χέρια της τουρκικής κυβέρνησης βρίσκεται εξασέλιδη επιστολή Έρογλου, στην οποία εκφράζει τις αντιρρήσεις του στην πολιτική Ταλάτ. Μεταξύ άλλων, ο Έρογλου κατηγορεί τον Ταλάτ ότι παρακάμπτει την «κυβέρνηση» στις προτάσεις που καταθέτει στις συνομιλίες και ότι σκοπεύει να αποδεχθεί την πρόταση Χριστόφια για σταθμισμένη ψήφο.Προστίθεται ότι μετά τις επαφές Έρογλου, η τουρκική ηγεσία αποφάσισε να επανεξετάσει τις προτάσεις που επρόκειτο να υποβάλει στις συνομιλίες ο Ταλάτ. Τονίζεται ακόμη, ότι εάν ο Ταλάτ δεν εξασφαλίσει την έγκριση του Έρογλου στην υποβολή των προτάσεων, ενδέχεται η Άγκυρα να μη συνεχίσει την υποστήριξή της προς τον κατοχικό ηγέτη. Τέλος τονίζεται ότι η θερμή υποδοχή της οποίας έτυχε ο Έρογλου στην Άγκυρα επιβεβαιώνει ότι ο Ταλάτ δεν θεωρείται πια αναντικατάστατος στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων.
Η Αγκυρα ρυθμίζει τα πάντα στα κατεχόμενα!



Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή

.

Έκθεση από το FBI για την κλοπή της σορού




Δεν έχει εκφραστεί στην κυπριακή Αστυνομία εκτίμηση από ξένους εμπειρογνώμονες ότι βρίσκεται σε έδαφος που δεν ελέγχεται από τη Δημοκρατία, η σορός του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου, η οποία κλάπηκε στις 11 Δεκεμβρίου από το κοιμητήριο της Δευτεράς, δήλωσε ο Εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας Μιχάλης Κατσουνωτός.Το τελευταίο τετραήμερο η Δύναμη βρισκόταν «σε πλήρη ετοιμότητα» συνεχίζοντας τις έρευνές της για την ανεύρεση της σορού. Ο κ. Κατσουνωτός είπε ότι η Αστυνομία συλλέγει πληροφορίες οι οποίες καταχωρούνται στο λογισμικό πρόγραμμα, αξιολογούνται και αξιοποιούνται.Στην προσπάθεια αυτή τόνισε, συνέδραμε και λειτουργός του FBI, ο οποίος, είναι τοποθετημένος στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, επισκέφθηκε την Κυπριακή Δημοκρατία την περασμένη βδομάδα, ενημερώθηκε για τις διεξαγόμενες έρευνες, μετέβη στην περιοχή του κοιμητηρίου της Δευτεράς, έμεινε στο νησί για δυο μέρες και έφυγε ήδη για την Αθήνα.Ο κ. Κατσουνωτός είπε ότι βάσει των στοιχείων που περισυνέλεξε, ο λειτουργός αυτός του FBI ετοίμασε σχετική έκθεση την οποία διαβίβασε στο Αρχηγείο του FBI στην Ουάσινγκτον από το οποίο αναμένεται να ληφθεί απάντηση για το τι είδους βοήθεια μπορεί να προσφερθεί στην κυπριακή Αστυνομία στα πλαίσια των ερευνών που διεξάγει για την ανεύρεση της σορού.Αναφορικά με τη βοήθεια που ζητήθηκε από την Ελλάδα και το Ισραήλ, ο κ. Κατσουνωτός είπε ότι οι δύο χώρες δεν αρνήθηκαν να παράσχουν βοήθεια αλλά απάντησαν στην έκκληση της Κύπρου ότι δεν μπορούν να προσφέρουν κάτι περισσότερο από αυτά που έχει ήδη διεκπεραιώσει η κυπριακή Αστυνομία.
Αναφορικά με πληροφορίες που φέρουν ξένους πράκτορες να έχουν εκφράσει την εκτίμηση ότι η σορός βρίσκεται σε έδαφος εκτός της δικαιοδοσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο κ. Κατσουνωτός είπε ότι δεν έχει εκφραστεί μια τέτοια εκτίμηση από πλευράς του λειτουργού του FBI αλλά ούτε και από κανέναν άλλο.
Σε σχόλιο ότι πέρασαν αρκετές μέρες και ακόμη αναμένεται η βοήθεια από το εξωτερικό, ο κ. Κατσουνωτός διευκρίνισε ότι το τι είδους βοήθεια μπορεί να μας προσφέρουν δεν είναι στη δική μας ευθύνη και αρμοδιότητα αλλά είναι ευθύνη και αρμοδιότητα των ξένων χωρών και των ξένων υπηρεσιών στις οποίες έχουμε αποταθεί.Ερωτηθείς εάν έχουν αποκλειστεί κάποια σενάρια, ο κ. Κατσουνωτός είπε ότι οι έρευνες της Αστυνομίας στρέφονται σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις, ενώ ως αποτέλεσμα πληροφοριών που διαβιβάστηκαν στην Αστυνομία ερευνήθηκαν και δεν επαληθεύτηκαν, όντως κάποια σενάρια έχουν αποκλειστεί. Σε ερώτηση για συγκεκριμένο άτομο το οποίο φέρεται να αποτελεί κλειδί στην εξιχνίαση της υπόθεσης, ο κ. Κατσουνωτός είπε ότι τα πάντα αξιολογούνται.Καταλήγοντας ο κ. Κατσουνωτός σημείωσε ότι γύρω από τη συγκεκριμένη υπόθεση υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορούν να δημοσιοποιούνται προτού παρέλθει χρονικό διάστημα το οποίο να μας επιτρέπει, κατά την εκτίμησή μας, ότι ενδείκνυται να δημοσιοποιηθούν τα όποια στοιχεία.





Πηγή : http://www.kathimerini.com.cy/

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

«Όχι στο ξεπούλημα του τόπου και των δικαιωμάτων μας»



Την πλήρη αντίθεσή του εκφράζει το Σωματείο «Αδούλωτη Κερύνεια» για τη λύση που κυοφορείται «με το όνομα Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, αφού εμπεριέχει χειρότερες και βαθύτερες διαιρέσεις με καταστροφικές προεκτάσεις». Αυτό αναφέρει, σε διακήρυξή του με την ευκαιρία των Χριστουγέννων και του νέου χρόνου 2010 το Σωματείο, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Στην ανακοίνωση τονίζεται ότι «έχει ως δεδομένο, πέραν του πολιτικού διαχωρισμού που ίσχυε το 1960, και το γεωγραφικό διαχωρισμό του Λαού. Η γενιά του 1960, της οποίας το μέλλον είχε υποθηκευτεί και σφραγισθεί με τις Συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, μιας ξενόφερτης λύσης η οποία επιβλήθηκε με συνθήματα και παραπληροφόρηση, έζησε μια τραγωδία η οποία δεν πρέπει να επαναληφθεί στη νέα γενιά του σήμερα. Οι συμβιβασμοί με αρχές, το 1960, ήταν αθώοι σε σχέση με τους συμβιβασμούς που προωθούνται σήμερα για να μπορέσει να βολευθεί η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία», προσθέτει.Το Σωματείο καλεί τον κυπριακό λαό, τις νέες και τους νέους της Κύπρου να μην επιτρέψουν να τους υποθηκεύσουν και να τους παγιδέψουν «σε μια λύση του Κυπριακού κτισμένη σε συνθήματα, παραπληροφόρηση και ξένο σχεδιασμό».Με την ανακοίνωση, το Σωματείο «Αδούλωτη Κερύνεια» καλεί τον κυπριακό λαό να μην παρασυρθεί από τα ψεύτικα διλήμματα που τίθενται, καλώντας τον να αντισταθεί «στις ξενοκίνητες προσπάθειες που οδηγούν σε ξεπούλημα τον τόπο και τα δικαιώματά μας - Πολιτικά, Κοινωνικά και Ανθρώπινα. Αντισταθείτε στην προσπάθεια των Τούρκων και των Βρετανών να ολοκληρώσουν τη συνωμοσία και τους ανήθικους σχεδιασμούς τους σε βάρος της Κύπρου και του Λαού της. Αφυπνίστε τους Ηγέτες μας για τον όλεθρο που αναπόφευκτα θα ακολουθήσει τη συνθηκολόγηση που προωθείται από τους ξένους μεσολαβητές. Βοηθήστε τους Ηγέτες μας με την έγκαιρη αντίδρασή σας στα τεκταινόμενα», προσθέτει. Καλεί, επίσης, τον κυπριακό λαό, τις νέες και τους νέους της Κύπρου να απαιτήσουν επανατοποθέτηση, να απαιτήσουν τερματισμό και απόσυρση των υποχωρήσεων που έγιναν. «Η μόνη λύση», συνεχίζει το Σωματείο, «που μπορεί να συνάδει με τα πιο πάνω, είναι η απελευθέρωση, η αποκατάσταση τηςκΚυριαρχίας και εξουσίας της κυπριακής Κυβέρνησης πάνω σε ολόκληρη την Κύπρο και η αποκατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όλων μας, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων και Μαρωνιτών, με την επιστροφή όλων μας στα σπίτια και τις περιουσίες μας, με το δικαίωμα να ζήσουμε σε ειρήνη, ισότιμοι πολίτες ενός Ενιαίου, Δημοκρατικού και Ευρωπαϊκού Κράτους. Μην επιτρέψετε να γίνουμε η τελευταία γενιά των Ελλήνων πάνω στην Ελληνική Κύπρο με την τρισχιλιετή Ελληνική Ιστορία θαμμένη στα ''σπλάχνα'' της κυπριακής γης», καταλήγει η ανακοίνωση.
Η διζωνική εκτός κατευθυντήριων γραμμών (Βρετανικά Αρχεία)


Συνέχεια της αποκάλυψης των εγγράφων του Φόρεϊν Όφις
Σύντομα αποκαλύφθηκε ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν επρόκειτο να σεβαστούν τα 10 σημεία της ατζέντας των κατευθυντήριων γραμμών Κυπριανού - Ντενκτάς, 19 Μαΐου 1979.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΤΕΝΚΤΑΣ
Επιστροφή μιας περιοχής των Βαρωσίων κάτω από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.Στις 21 Ιουλίου 1979 ο Έλληνας πρέσβης στο Λονδίνο είχε συνάντηση με το Φόρεϊν Όφις και συζήτησε το Κυπριακό.Ο Έλληνας πρέσβης τόνισε ότι η πρόταση του Ντενκτάς το 1978 ήταν για επιστροφή μιας περιοχής των Βαρωσίων κάτω από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Η ε/κ πλευρά δεν το δέχθηκε και εισηγήθηκε κάτι πιο χειροπιαστό, ζητώντας επανεγκατάσταση ολόκληρου του Βαρωσιού κάτω από τον έλεγχο των Η.Ε.Κατά την ελληνική άποψη, σύντομα αποκαλύφθηκε ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν επρόκειτο να σεβαστούν τα 10 σημεία της ατζέντας των κατευθυντήριων γραμμών Κυπριανού - Ντενκτάς, 19 Μαΐου 1979. Τουναντίον δημιούργησαν απόκλιση, επιμένοντας στη δική τους ερμηνεία των κατευθυντηρίων Μακαρίου - Ντενκτάς του 1977. Οι συμφωνίες αυτές αναφέρονταν σε μια ομόσπονδη διπεριφερειακή (sic) και όχι διζωνικό κράτος. Αμέσως μετά τα πρακτικά της 12ης Φεβρουαρίου 1977, ο Ντενκτάς έκανε δηλώσεις που δεν συνάδουν με τις πρόνοιες των πρακτικών εκείνων, που μιλούν για λύση βασισμένη σε δύο ζώνες σε ένα χαλαρό ομοσπονδιακό οικοδόμημα. Οι Τουρκοκύπριοι, δήλωσε ο Έλληνας πρέσβης, είχαν πληροφορηθεί από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ ότι ο όρος ‘διζωνική’ δεν χρησιμοποιήθηκε στις κατευθυντήριες γραμμές του 1977.Ο Έλληνας πρέσβης προχώρησε και εξήγησε στο Φόρεϊν Όφις την ελληνική άποψη όσον αφορούσε στο διπεριφερειακό ομόσπονδο κράτος - αυτό θα σημαίνει, είπε, ένα κράτος με δύο περιφέρειες, που θα έχουν τη δική τους τοπική διοίκηση, θα γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα, ελεύθερη διακίνηση, δικαίωμα ιδιοκτησίας κτλ. Αυτό ΔΕΝ θα είναι δύο ξεχωριστές ζώνες με ξεχωριστές κυβερνήσεις και σύνορα μεταξύ τους. Αν γίνει κάτι τέτοιο θα οδηγήσει, είπε, σε ξεχωριστό τουρκικό κράτος και μονομερή ανακήρυξη ανεξαρτησίας. Επίσης ο Έλληνας πρέσβης επισήμανε στο Φόρεϊν Όφις ότι υπήρχε κάποια προσπάθεια να γίνονται αναφορές σε αμφότερες τις πλευρές ως ισότιμα μέρη. Η Αθήνα πίστευε ότι αυτό θα ήταν πολύ ατυχές αν οι μελλοντικοί συνέταιροί της υιοθετούσαν αυτήν τη θέση...
Αναζητούσαν ευέλικτο ηγέτη
Τέλος Νοεμβρίου 1979, οι Βρετανοί είχαν επίσης συνοψίσει ότι το αδιέξοδο μάλλον θα συνεχιζόταν. Ίσως, έγραφαν, “με μια νέα Ελληνική Κυπριακή Κυβέρνηση υπό την ηγεσία ενός πιο ευέλικτου ηγέτη παρά τον Κυπριανού, να υπάρχουν καλύτερες προοπτικές προόδου. Όμως δεν υπάρχουν υποψήφιοι για την ηγεσία με την προσωπικότητα που απαιτείται και αναγκαία υποστήριξη για να προωθήσουν το είδος της λύσης που θα δεχόταν η τουρκική πλευρά. Τα συμφέροντά μας θα προστατευθούν καλύτερα με το να ενθαρρύνουμε τη φιλοδυτική συμπεριφορά των Κυπρίων... Δεν πρέπει να πιέσουμε την ελληνοκυπριακή πλευρά να δεχθεί τις σημερινές τουρκικές απαιτήσεις. Το περίγραμμα των προτάσεών μας παραμένει μια καλή βάση για λύση... Θα πρέπει να μην υποστηρίξουμε προσπάθειες αποδυνάμωσης της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, γιατί αυτό μπορεί να στρέψει τους Ελληνοκύπριους προς την Ελλάδα για στρατιωτική υποστήριξη και ίσως και το σοβιετικό μπλόκ για πολιτική υποστήριξη... Θα πρέπει να ενθαρρύνουμε πρακτική συνεργασία μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Σε περίπτωση μονομερούς ανακήρυξης εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων, θα πρέπει να διατηρήσουμε τις επαφές μας με την τουρκοκυπριακή κοινότητα”.
Η διζωνική απορρίφθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία
Όπως ήδη γράψαμε, στις παρουσιάσεις αυτές των νέων βρετανικών εγγράφων για το 1979, η Γραμματεία των Η.Ε. προσπαθούσε να βρει τρόπους να πουλήσει τη διζωνική στους Ελληνοκύπριους, με την οποία (φόρμουλα) να ικανοποιούνταν και οι Τουρκοκύπριοι. Η κυπριακή Κυβέρνηση απέρριψε την προσπάθεια της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών να περιλάβει τη λέξη διζωνική σε αναθεωρημένο της μεμοράντουμ, που ετοίμασε στις 23 Αυγούστου 1979.Από τη Γραμματεία του ΟΗΕ, η βρετανική αντιπροσωπία στα Η.Ε. πληροφορήθηκε ότι ο κ. Νίκος Ρολάνδης (ΥπΕξ, τότε, της κυπριακής Κυβέρνησης) είχε και στις 2 Οκτωβρίου 1979 τηλεφωνικώς απορρίψει το λεκτικό τού αναθεωρημένου μεμοράντουμ και δώσει τρεις λόγους γι΄ αυτό. Οι λόγοι αυτοί ήσαν:
) Διζωνικότητα. Η φόρμουλα για το αναθεωρημένο μεμοράντουμ ήταν απαράδεκτη. Ο κ. Πίκο των Η. Εθνών δήλωσε ότι αυτή ήταν παρμένη από προφορικό λόγο του πρώην Υπ. Εξωτερικών της Κύπρου, Γιάννη Χριστοφίδη, στη Γενική Συνέλευση των Η. Εθνών στις 7 Νοεμβρίου 1977, όταν μίλησε για μια διζωνική λύση της εδαφικής πτυχής του κυπριακού προβλήματος και ομοσπονδιακή λύση για τη συνταγματική πτυχή.
Β) Ο τρόπος με τον οποίο γινόταν διασύνδεση της 3ης παραγράφου των κατευθυντήριων γραμμών Μακαρίου - Ντενκτάς στο θέμα της ασφάλειας ήταν επίσης απαράδεκτο.
Γ) Δεν άρεσε στην κυπριακή Κυβέρνηση η αναφορά στη δημιουργία Επιτροπής.Ο κ. Πίκο είπε στους Βρετανούς ότι ήταν ξεκάθαρο πως το πιο σημαντικό που απέρριπτε η κυπριακή Κυβέρνηση ήταν το σημείο (α) και ο Κυπριανού ήταν ανήσυχος για τις εσωτερικές πολιτικές περιπλοκές με την αναφορά στη διζωνική. Η Γραμματεία του ΟΗΕ θα είχε ακόμα μια συνάντηση την επομένη με τους Ρολάνδη και Κυπριανού. Εν τω μεταξύ, γράφει η αναφορά, η θέση της Γραμματείας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, με τους Τούρκους να τηλεφωνούν και να ζητούν να μάθουν αν η κυπριακή Κυβέρνηση απέρριψε την τροποποίηση (με την εισαγωγή του όρου ‘διζωνική’) για επανέναρξη των συνομιλιών και η Γραμματεία τούς απαντά ότι ακόμα δεν πήρε τελική απάντηση (Την έκθεση έστειλε στο Φόρεϊν Όφις ο Κίραν Πρέντεργκαστ, ο οποίος το 2004 διατελούσε Βοηθός του Γ.Γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν και επισκέφθηκε και τον τότε Πρόεδρο Τ. Παπαδόπουλο στην Κύπρο για προώθηση του Σχεδίου Ανάν. Ο δε Γιάννης Χριστοφίδης -προκάτοχος του Ν. Ρολάνδη-, όπως τον παρουσιάζουν τα έγγραφα, είχε στενές σχέσεις με τους Άγγλους στη Λευκωσία και το 1978 είχε εισηγηθεί σ΄ αυτούς και σχέδιο απομάκρυνσης του Σπ. Κυπριανού από την προεδρία).
Η Γενική Συνέλευση ψηφίζει υπέρ της Κύπρου
 Οι Τούρκοι είχαν δεχθεί τη φόρμουλα των Ηνωμένων Εθνών με την εισαγωγή του όρου ‘διζωνική’ από τον Αύγουστο του 1979, όμως η κυπριακή Κυβέρνηση την απέρριπτε. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε υποστηρικτικό για την κυπριακή Κυβέρνηση ψήφισμα, με το οποίο καλούσε όλες τις χώρες-μέλη να βοηθήσουν την κυπριακή Κυβέρνηση να εξασκήσει εξουσία σε όλα τα εδάφη της Δημοκρατίας. Υπονοώντας και κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας και ζητώντας έκθεση από τον Γ.Γ. το Μάρτιο του 1980 μαζί με εισήγηση για τη δημιουργία επιτροπής από τη Γενική Συνέλευση, που πιθανόν να απαρτίζεται από αδέσμευτες χώρες, περιλαμβανομένης και της Κούβας, αν δεν υπήρχε ικανοποιητική πρόοδος.
Οι θέσεις των Τούρκων το 1979
Στις 12 Δεκεμβρίου 1979 οι Βρετανοί στο Φόρεϊν Όφις κατέγραφαν ότι οι Τουρκοκύπριοι βρίσκονταν σε πλήρη έλεγχο τού σχεδόν 40% του νησιού, δεν ήσαν διατεθειμένοι να κάνουν παραμόνο ελάχιστες εδαφικές αναπροσαρμογές σε μια ομοσπονδία, και ήσαν αποφασισμένοι να διατηρήσουν αποκλειστικό έλεγχο της δικής τους ζώνης. Οι Ελληνοκύπριοι, σημείωναν οι Βρετανοί, ήσαν διατεθειμένοι να παραχωρήσουν στους Τούρκους μια περιφέρεια, την οποία να διοικούν πάνω σε ορισμένα εσωτερικά θέματα, αλλά συνέχιζαν να επιμένουν για σημαντικές εξουσίες της ομόσπονδης κυβέρνησης, ελευθερία διακίνησης, αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων και μεγάλες εδαφικές παραχωρήσεις. Η πολιτική εκείνη, κατέγραφαν οι Βρετανοί, δεν προβλεπόταν να άλλαζε με Πρόεδρο τον Κυπριακού...Ο Ρ. Ντενκτάς δήλωνε στους Βρετανούς ότι δεν υπήρχε θέμα επιστροφής των προσφύγων και το θέμα θα ξεκαθάριζε με αποζημιώσεις...
ΒΡΕΤΑΝΟΙ:Δικά μας τα σχέδια λύσης και οι μελέτες με τους χάρτες!
Στις 5 Ιουνίου 1979, αξιωματούχος του Φόρεϊν Όφις ζητά από τη βρετανική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον να προβεί σε παραστάσεις προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την απαράδεκτη ενέργειά του να φανερώσει βρετανικά σχέδια για το Κυπριακό, που είχαν συζητηθεί πολύ εμπιστευτικά με Αμερικανούς αξιωματούχους του. Έγραψε ο κ. T.L.A. Daunt του Νοτίου Τμήματος Ευρώπης προς τον S. I. Soutar στην Ουάσινγκτον:«...Δεν μας άρεσε που ακούσαμε ότι ο κ. Μάθιου Νίμιτς ανέφερε στη Γραμματεία του ΟΗΕ την ύπαρξη εγγράφων/σχεδίων που ετοίμασαν οι κυβερνήσεις Βρετανίας και Αμερικής και ότι προθυμοποιήθηκε να τους τα δείξει. Ακόμα περισσότερο δεν μας άρεσε που ακούσαμε ότι το έμαθαν και οι Καναδοί, Γάλλοι και Γερμανοί.Ένας αριθμός των εγγράφων αυτών, βέβαια, κάπως ευαίσθητων -ίσως και να άφησα αντίγραφο ενός χάρτη με τον Ray Ewing (Αμερικανό), με τον οποίο παίζαμε (εννοείται έκαναν ασκήσεις επι χάρτου) για μια πιθανή εδαφική διευθέτηση-, είναι βρετανικά έγγραφα που τα δείξαμε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και καθόλου ‘‘έγγραφα... που ετοιμάστηκαν από τους Αμερικανούς και εμάς’’ (Ο κ. Daunt εννοούσε ότι τα εν λόγω έγγραφα/μελέτες/λύσεις είχαν ετοιμαστεί αποκλειστικά από τους ίδιους και καθόλου χέρι δεν είχαν σ’ αυτά οι Αμερικανοί). »Σε στενή διαβούλευση με τους Αμερικανούς, είχαμε το περασμένο φθινόπωρο με μεγάλη προσοχή δείξει τα αναγκαία έγγραφα στους συνέταιρούς μας σε διάφορες συναντήσεις, δίχως όμως να αποκαλύπτουμε τη μάλλον στενή αγγλο-αμερικανική σχέση και την ύπαρξη επιπρόσθετων εγγράφων, χαρτών κ.ά... Παρακαλώ να μιλήσετε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και να τους υποδείξετε τα πιο πάνω. Παρακαλώ υποδείξετε ότι πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις σχέσεις μας με τους συνέταιρούς μας ειδικά σε σχέση με την πολιτική συνεργασία στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Με κάποια τύχη, ίσως το θέμα σταματήσει εδώ. Όμως, αν η Γραμματεία του ΟΗΕ πιάσει από κοντά την προσφορά του Νίμιτς για να δει τα έγγραφα, να ξέρουν ότι πρέπει να μας συμβουλευθούν εμάς προτού δώσουν οτιδήποτε. Να το ξέρουν οτι δεν υπάρχει περίπτωση το Στέιτ Ντεπάρτμεντ να δείξει έγγραφα του Φόρεϊν Όφις στη Γραμματεία του ΟΗΕ, που συζητήθηκαν αναμεταξύ μας κατά τη διάρκεια των διμερών διαβουλεύσεών μας...».


Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή

Η «Αποστρατιωτικοποίηση» αφήνει μόνο το ΑΚΕΛ


Όλες οι άλλες δυνάμεις διαφωνούν και ζητούν αλλαγή πλεύσης


Η επισήμανση του Άντρου Κυπριανού, ότι το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης ήταν διαχρονική θέση του Εθνικού Συμβουλίου, που έχει υιοθετηθεί και έχει συμπεριληφθεί σε ψηφίσματα του ΟΗΕ, προκάλεσε την αντίδραση της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής και στρατιωτικών αναλυτών.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΟΜΗΡΟΥ
Η χώρα πρέπει να διατηρήσει τις ένοπλές της δυνάμεις.Tη θέση του ΑΚΕΛ, ότι θα πρέπει να επιμείνουμε για την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την επίλυση του κυπριακού προβλήματος, επανέλαβε ο ΓΓ του κόμματος Άντρος Κυπριανού. Σε συνέντευξή του πρόσφατα στη «Χαραυγή», ο Άντρος Κυπριανού επισημαίνει ότι το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν διαχρονική θέση του Εθνικού Συμβουλίου, που έχει υιοθετηθεί και έχει συμπεριληφθεί σε ψηφίσματα του ΟΗΕ. «Το ΑΚΕΛ -επισημαίνει- θεωρεί ότι δεν έχει αλλάξει οτιδήποτε που να επιβάλλει αναθεώρηση αυτής της θέσης. Δεν θεωρεί το ΑΚΕΛ ότι η παρουσία 1000 στρατιωτών στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα μας γλιτώσει από τις ξένες επεμβάσεις. Το 1974 είχαμε ολόκληρη την Εθνική Φρουρά και δεν τα καταφέραμε να αποτρέψουμε την Τουρκική Εισβολή. Το νεοφανές επιχείρημα, ότι πλέον είμαστε μέλη της ΕΕ, δεν στέκει. Στην ΕΕ είμαστε από την 1η Μαΐου του 2004, γιατί δεν θυμηθήκαμε αυτό το επιχείρημα τότε;».Αυτά είπε ο Άντρος Κυπριανού, προκαλώντας την αντίδραση της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής και στρατιωτικών αναλυτών.
«Ένοπλες δυνάμεις και μετά τη λύση»
Όπως επισήμανε στη «Σ» ο Γιαννάκης Ομήρου, πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής και πρόεδρος της ΕΔΕΚ, το κόμμα του έχει υποβάλει επισήμως στο Εθνικό Συμβούλιο θέση για αλλαγή του ακολουθούμενου μέχρι σήμερα δόγματος στο θέμα της άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ζητεί βάσει των νέων δεδομένων η χώρα να διατηρήσει τις ένοπλές της δυνάμεις και μετά τη λύση του Κυπριακού, για να συμμετέχει ενεργά στον πυλώνα άμυνας και ασφάλειας της Ε.Ε.Ανάλογη θέση έχει διαμορφώσει το ΕΥΡΩΚΟ, με πρόταση του ασθενούντα τώρα Νίκου Κουτσού. Η ευρωπαϊκή Κύπρος, σημειώνει ο Δημήτρης Συλλούρης, δεν μπορεί να αποποιείται το δικαίωμα αυτοάμυνας. Είναι αλήθεια ωστόσο, τονίζει, ότι το θέμα αυτό το βρήκε ο Δημήτρης Χριστόφιας στο Εθνικό Συμβούλιο και η αλλαγή πρέπει να γίνει αναλόγως της εξέλιξης της διαπραγματευτικής προσπάθειας, όταν θα συζητείται το θέμα ασφάλειας.
Διαφωνεί και ο ΔΗΣΥ
Από πλευράς του ΔΗΣΥ η θέση άλλαξε στις προεδρικές εκλογές. Ο Ιωάννης Κασουλίδης και το στρατιωτικό επιτελείο που τον στήριζε, στην παρουσία του Σωκράτη Χάσικου, συνεδρίασε και αποφάσισε ότι η χώρα θα πρέπει να διατηρήσει ένοπλες δυνάμεις και μετά τη λύση του Κυπριακού. Η πολιτική αυτή θέση βρισκόταν στο προεκλογικό πρόγραμμα Κασουλίδη και ως εκ τούτου ψηφίστηκε από το 46% του λαού.
Η αποστρατιωτικοποίηση αφορά τις ξένες δυνάμεις
Ο Αναπληρωτής πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ και τα μέλη του κόμματος στην Επιτροπή Άμυνας της Βουλής έχουν ήδη τοποθετηθεί, ότι η θέση της αποστρατιωτικοποίησης πρέπει να αφορά τις ξένες δυνάμεις και τους ξένους στρατούς, και όχι τον δικό μας.
Το κυβερνών κόμμα και η πρόταση...
Με αυτά τα δεδομένα, το ΑΚΕΛ παραμένει μόνο επί μείζονος θέματος.Δηλαδή, σύμφωνα με ανώτατους επιτελείς του στρατεύματος και στρατιωτικούς αναλυτές, επειδή στο μακρινό παρελθόν παρεισέφρησε μια λανθασμένη θέση επί του θέματος ασφαλείας της χώρας, πρέπει αυτή να παγιδεύει την πλευρά μας στην αναζήτηση λειτουργικής και βιώσιμης λύσης; Όταν προτεινόταν στη διαπραγμάτευση αποστρατιωτικοποίηση, αυτό γινόταν με την έννοια της ταχύτατης αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων, της επιστροφής των προσφύγων και την παρεμπόδιση των καταστροφών που ακολούθησαν στην κατεχόμενη περιοχή. Γινόταν η πρόταση αυτή για να δοθεί διέξοδος στον ξένο παράγοντα να δει ότι δεν υπήρχε ελληνική απειλή επί των Τουρκοκυπρίων, αν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής αποχωρούσαν. Σήμερα, μετά από 36 χρόνια κατοχής, με εδραιωμένους απόστρατους εποίκους στη γη μας, με τη χώρα μας δίπλα από νέες εστίες κινδύνων, εκατομμύρια λαθρομετανάστες να έρχονται για μιαν άλλη μορφή εποικισμού, με την ΑΟΖ σε κίνδυνο, μπορούμε να αποποιούμαστε του θεμελιώδους δικαιώματος της αυτοάμυνας; Ποια ασφάλεια θα αισθάνεται ο κυπριακός Ελληνισμός στα κυπριακά χώματα, αν δει την Εθνική Φρουρά να διαλύεται, και να περιφέρονται ως αφέντες οι Βρετανοί των βάσεων και οι Αττίλες, που θα πάρουν το όνομα ΤΟΥΡΔΥΚ;Οι αναλυτές διερωτώνται γιατί ο Πρόεδρος έσπευσε να δώσει πρόταση αποστρατιωτικοποίησης στις συνομιλίες, χωρίς να προηγηθεί η απόφαση για αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και της ΤΟΥΡΔΥΚ. Μόνο με την αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων της ΤΟΥΡΔΥΚ και των στρατευμάτων των βάσεων μπορεί να συζητηθεί περιορισμός της άμυνας στα απολύτως αναγκαία, που είναι η επιτήρηση του εναέριου και θαλάσσιου χώρου της χώρας. Για το θέμα έπεται συνέχεια κατά τη συζήτηση του καυτού θέματος της Ασφάλειας. Σε αυτό το κεφάλαιο αποκλείεται να μην παρέμβει και η Ελλάδα, που έχει διαμορφωμένες θέσεις και θα τις θέσει σύντομα στην Κυπριακή Δημοκρατία, για να έχει επίγνωση τι συνομολογεί.


Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009


 Διζωνική: Μέγα σφάλμα του Μακαρίου



ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ



Την αποδέχτηκε χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς σοβαρή μελέτη για τα ολέθρια συνεπακόλουθά της.Η πρώτη διχοτόμηση της Κύπρου έγινε το 1963-64. Η δεύτερη έγινε το 1974 με την τουρκική εισβολή. Η τρίτη διχοτόμηση έγινε μετά τη σύσκεψη των Αθηνών (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1974), όταν η ελληνική πλευρά, υποχωρώντας μονομερώς, αποδέχτηκε ένα σύστημα γεωγραφικής ομοσπονδίας, χωρίς επιστημονική μελέτη της έννοιας της ομοσπονδίας και χωρίς καμία αντίληψη των αναπόφευκτων συνεπακόλουθων της αποδοχής του ομοσπονδιακού πολιτεύματος.Αποδοχή της διζωνικής συνεπάγεται αναγνώριση και νομιμοποίηση των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής.Το τσιμέντωμα της διχοτόμησης της Κύπρου έγινε με την πιο εξωφρενική και οδυνηρή υποχώρηση της ελληνικής πλευράς, διά της αποδοχής της διζωνικής ομοσπονδίας από το Μακάριο, το 1977. Απομένει η διά της υπογραφής μας, σε μια μελλοντική λύση, επισημοποίησή της, ώστε τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής να νομιμοποιηθούν επισήμως από τα ελληνικά θύματά της. Όταν πολιτικοί ηγέτες επισείουν τον μπαμπούλα με το ψευτοδίλημμα, «ή λύση τώρα ή διχοτόμηση», δεν λένε την αλήθεια στους πολίτες και κατά τρόπο εκβιαστικό και εκφοβιστικό επιδιώκουν να τους παρασύρουν να προσυπογράψουν τη νομιμοποίηση των αρπαγέντων από τους Τούρκους εισβολείς.


Πριν από λίγες ημέρες, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, κυκλοφόρησε ένα νέο βιβλίο από τον γνωστό νομικό, Πολύβιο Γ. Πολυβίου, με τίτλο: «Μακάριος: τα τρία λάθη». Ο Πολυβίου αναφέρεται και αναλύει τα 13 σημεία, τις ενδοκυπριακές συνομιλίες και την ομοσπονδία. Επειδή πάλι γίνεται μεγάλη συζήτηση για τη διζωνική, με αφορμή τις μονομερείς «γενναίες παραχωρήσεις» του Προέδρου Χριστόφια στους Τούρκους και τα φροντιστήρια για τη διζωνική, στα οποία η Κυβέρνηση θέλει να… εκπαιδεύσει τους πολίτες, το βιβλίο του Πολυβίου είναι περισσότερο από επίκαιρο. Είναι συνθλιπτικά καταπέλτης κατά της διζωνικής. Κατηγορεί ευθέως και κατ’ επανάληψιν το Μακάριο και τους συνεργάτες του ότι, με τη Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου, που υπέγραψε στις 12 Φεβρουαρίου 1977 με τον κατοχικό Ντενκτάς, όχι μόνο διέπραξε μέγα και ολέθριο σφάλμα αλλά, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής. Τον Αύγουστο του 1974, στις συνομιλίες της Γενεύης, η ελληνική πλευρά απέρριψε τις τουρκικές προτάσεις, που σαφώς εισήγαγαν ένα σύστημα γεωγραφικής και κοινοτικής ομοσπονδίας, στη βάση των «νέων πραγματικοτήτων», που δημιούργησε η τουρκική εισβολή. Υποστήριζε, ορθά, ότι αποδοχή τέτοιας ομοσπονδίας θα ισοδυναμούσε με αναγνώριση των νέων γεωγραφικών και άλλων δεδομένων, που προκάλεσε η εισβολή. Κι όμως: Παρά τις μεγαλόστομες και στομφώδεις διακηρύξεις του Μακαρίου και των συνεργατών του, σε διάστημα τριών χρόνων, η ελληνική πλευρά ανέτρεψε την πολιτική στοχοθεσία της και ο Μακάριος συμφώνησε με τον Ντενκτάς στην «αναζήτηση» «μιας ανεξάρτητης, αδέσμευτης, δικοινοτικής ομοσπονδιακής Δημοκρατίας». Η δραματική αυτή αλλαγή στις θέσεις της ελληνικής πλευράς έγινε εμφανώς χωρίς καμία σοβαρή μελέτη για τα συνεπακόλουθα του νέου πολιτειακού συστήματος, χωρίς επαρκή κατανόηση της έννοιας της ομοσπονδίας και χωρίς κανένα αντάλλαγμα από πλευράς των Τούρκων. Όπως ο Πολυβίου εξηγεί, τα ομοσπονδιακά κράτη συνήθως δημιουργούνται από την ένωση κυρίαρχων κρατών ή ανεξάρτητων επαρχιών ή περιφερειών, που αποφασίζουν να αποτελέσουν ένα κράτος. Το ομοσπονδιακό σύστημα βασίζεται στον γεωγραφικό διαχωρισμό των κρατών/περιφερειών/εδαφών που συνενώνονται. Το νέο ομόσπονδο κράτος θα είναι και δικοινοτικό, δηλ. η κάθε κοινότητα θα ελέγχει ουσιαστικά τη γεωγραφική περιφέρεια, που θα της εκχωρηθεί και θα έχει πληθυσμιακή υπεροχή. Επομένως, παρατηρεί ο Πολυβίου, αυτά αποτελούν επιπρόσθετη αναγνώριση των τετελεσμένων της εισβολής, ως αποτέλεσμα της οποίας «θα υπάρξουν περιορισμοί στις βασικές ελευθερίες και στα ανθρώπινα δικαιώματα των Ε/κ».
Ο Πολυβίου κάνει εκτενή αναφορά πώς μεταξύ Αυγούστου 1974 και Φεβρουαρίου 1977 έγινε η μεγάλη και ολέθρια ανατροπή και πώς ο Μακάριος και οι συνεργάτες του έφτασαν στη «δυσμενέστατη», όπως τη χαρακτηρίζει, Συμφωνία του 1977. Ο Πολυβίου καταλογίζει ευθέως μέγιστες ευθύνες και στο Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος, διά της γνωστής ομιλίας του στην «Αργώ», στις αρχές Νοεμβρίου 1974, αναφέρθηκε στην ανάγκη επανεξέτασης της ε/κ πολιτικής. Μη αποκλειομένης και της αποδοχής της ομοσπονδίας. Τότε γίνεται για πρώτη φορά αναφορά σε «πολυπεριφερειακή ομοσπονδία». Ο Μακάριος και ο Σπ. Κυπριανού απορρίπτουν κάθε ιδέα για αποδοχή της τουρκικής αξίωσης για γεωγραφική ομοσπονδία, «η οποία όχι μόνον θα αποτελούσε μιαν απάνθρωπη λύση αλλά και θα μετέβαλλε την ταυτότητα της νήσου». Η σύσκεψη στην Αθήνα (30 Νοεμβρίου-1 Δεκεμβρίου 1974) αποφασίζει «λύσιν πολυπεριφερειακής ομοσπονδίας επί δικοινοτικής βάσεως με κεντρικήν κυβέρνησιν διαθέτουσαν ουσιώδεις εξουσίας». Μελέτη των πρακτικών της σύσκεψης, γράφει ο Πολυβίου, καταδεικνύει ότι η αποδοχή γεωγραφικής ομοσπονδίας, έστω και πολυπεριφερειακού τύπου, «συνιστά ένα εξαιρετικά σοβαρό σφάλμα, στο οποίο κατέληξαν οι παριστάμενοι χωρίς επιστημονική μελέτη της έννοιας της ομοσπονδίας, χωρίς αντίληψη των αναπόφευκτων συνεπακόλουθων της αποδοχής ομοσπονδιακού πολιτεύματος και χωρίς συναίσθηση ότι με αυτόν τον τρόπο διέπρατταν την πλέον οδυνηρή υποχώρηση χωρίς κανένα αντάλλαγμα και χωρίς οποιαδήποτε πιθανότητα υπαναχώρησης ή παρέκκλισης». Ο Πολυβίου συμπεραίνει:
Πρώτον, η ελληνική πλευρά αποδέχεται την ομοσπονδία χωρίς να κατανοεί τις επιπτώσεις της πολιτικής της.
Δεύτερον, η ομοσπονδία προϋποθέτει ύπαρξη χωριστών γεωγραφικών περιοχών, δηλ. γεωγραφικό διαχωρισμό της επικράτειας.
Τρίτον, υιοθέτηση της ομοσπονδίας συνεπάγεται «αποδοχή των τετελεσμένων» της τουρκικής εισβολής.
Τέταρτον, η ομοσπονδία είναι όχι μόνον γεωγραφική αλλά και δικοινοτική.
Πέμπτον, η ύπαρξη μόνο δύο συνεταίρων αναπόφευκτα δημιουργεί αδιέξοδα και όχι δημοκρατικές πλειοψηφίες, δηλ. είναι σίγουρη συνταγή για δυσλειτουργία του κυβερνητικού σχήματος και παράλυση του κράτους. Και αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε διάλυση του κράτους.
Έκτον, η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που προδιαγράφεται στη Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου του 1977, «προϋποθέτει και συνεπάγεται κοινοτικές και εθνικές πλειονότητες, συμπεριλαμβανομένης πρωτίστως τ/κ και τουρκικής πλειονότητας στα υπό κατοχήν εδάφη». Η Συμφωνία του 1977 δεν προβαίνει σε οποιαδήποτε αναφορά στην υφιστάμενη και αναγνωρισμένη διεθνώς Κυπριακή Δημοκρατία, αλλ’ οι Μακάριος και Ντενκτάς θα «αναζητήσουν» μιαν ανεξάρτητη, αδέσμευτη, δικοινοτική ομοσπονδία.
Όπως ο Πολυβίου υποστηρίζει, «στη Συμφωνία του 1977 ενυπάρχει δυστυχώς το σπέρμα της παρθενογένεσης». «Μάταια» γράφει, «αναζητεί κανείς λόγους ή στοιχεία που να δικαιολογούν την υιοθέτηση διπεριφερειακής δικοινοτικής ομοσπονδίας, με τον τρόπο που έγινε το Φεβρουάριο του 1977».
Ο Πολυβίου επισημαίνει στην ανάλυση ότι ουδείς έχει αποδείξει οποιοδήποτε όφελος το οποίο προέκυψε από τη Συμφωνία του 1977, αντίθετα συνιστά «τόσο χρονικά όσο και από άποψη τακτικών και στρατηγικών κριτηρίων, μια συνταγματικά και πολιτειακά ακατανόητη ενέργεια και ουσιαστική αποδοχή και νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής». Όπως υποστηρίζει, η Συμφωνία του 1977 συνεπάγεται σοβαρούς περιορισμούς στις βασικές ελευθερίες και στα ανθρώπινα δικαιώματα είτε των Ε/κ, που κατοικούσαν πριν από την τουρκική εισβολή στο έδαφος της Δημοκρατίας, που θα διοικείται από την τ/κ πλευρά, είτε των Ε/κ που θα επιστρέψουν ή θα κατοικήσουν στην τ/κ επαρχία ή πολιτεία μετά την επίλυση του Κυπριακού. Ο Πολυβίου διερωτάται: «Υπήρχαν ή υπάρχουν άλλες πιθανές ή υπαλλακτικές λύσεις από τη δικοινοτική ομοσπονδία; Ενδεχομένως, ναι. Η ε/κ πλευρά θα μπορούσε να εμμείνει σε μορφές ενισχυμένης αυτοδιοίκησης χωρίς μετακίνηση πληθυσμού. Να προτείνει τη δημιουργία αυτόνομης τ/κ περιοχής στο βόρειο μέρος του νησιού, στο πλαίσιο ομοσπονδιακού κράτους, χωρίς οι νόμιμοι κάτοικοι να καταστούν πρόσφυγες ή και να υιοθετήσει σταδιακή επίλυση του προβλήματος». Ο Πολυβίου καταγγέλλει ότι η διαδικασία των συνομιλιών συνεχίζει να είναι και σήμερα η ίδια όπως πριν από δεκαετίες, παρά την τουρκική εισβολή, που άλλαξε δραματικά τα δεδομένα. Με απλά λόγια, ο Πολυβίου επιμένει ότι, πρώτον, η ε/κ πλευρά δεν έκανε καμία σοβαρή προσπάθεια αλλαγής της διαδικασίας των συνομιλιών και, δεύτερον, οι συνομιλίες έπρεπε να διεξάγονται με την Τουρκία, τουλάχιστον για τις διεθνείς πτυχές του Κυπριακού, «ή τουλάχιστον σε forum που να περιλαμβάνει και την Τουρκία». Η μόνη απόπειρα διεθνοποίησης του Κυπριακού έγινε τον Απρίλιο του 1986 από τον Σπ. Κυπριανού.
 
 
Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή
Casus belli ο στρατός κατοχής



Σαν βόμβα έπεσε η είδηση στην Τουρκία, ότι οι δύο ηγέτες στην Κύπρο συμφώνησαν εκτός των άλλων και στην αποχώρηση του κατοχικού στρατού από τη Μεγαλόνησο. «Ήγγικεν η ώρα», σκέφτηκαν οι κεμαλιστές, «θα σοκάρουμε τον κόσμο», πανηγύρισαν οι εκσυγχρονιστές. Καθώς το θέμα ανάγεται στα «ταμπού» της τουρκικής πολιτικής, η συζήτηση στην Τουρκία -όπως ήταν αναμενόμενο- φούντωσε για τα καλά. Με τις απαραίτητες παραφωνίες βεβαίως. Μαζί με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ήρθε στο προσκήνιο και η πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες». Τώρα, είναι η στιγμή να δούμε πόσο εφαρμόσιμο είναι αυτό και στην πράξη. Φυσικά επιθυμία όλων και όχι μόνο των Τούρκων είναι να περνούν καλά με όλους τους γείτονές τους. Όμως, αυτό δεν είναι εφικτό σε κάθε περίπτωση. Εδώ και αρκετό καιρό η Κύπρος βρίσκεται στο προσκήνιο και μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα ζήσουμε και το αποκορύφωμα του δράματος. Αυτοί, οι οποίοι επιθυμούν η Τουρκία να πραγματοποιήσει ένα βήμα, ζητούν επιτάχυνση των πραγμάτων και των αποφάσεων. Διότι η θητεία του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ λήγει τον Απρίλιο και πρόκειται να εκλεγεί νέος «πρόεδρος». Φαίνεται, λοιπόν, ότι θεωρείται βέβαιο πως ο νέος «πρόεδρος» δεν πρόκειται να είναι ο Ταλάτ. Σε δημοσκόπηση, η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ των Ε/κ, φάνηκε ότι η πλειοψηφία είναι αντίθετη σε μια επανένωση με τους Τούρκους. Όμως, απόγνωση υπάρχει και στην τουρκοκυπριακή πλευρά. Η οικονομία είναι σε κακά χάλια, ενώ η γενική αίσθηση είναι ότι «εδώ δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε». Άρα, Ταλάτ και Χριστόφιας πρέπει ή να συμφωνήσουν ή να επαληθεύσουν τις Κασσάνδρες. Πρόσφατα διέρρευσε, πάντως, ότι σε κάποια θέματα τελικά συμφώνησαν. Η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ», αλλά και ο Κύπριος Πρόεδρος αποκάλυψαν ότι «ο Ταλάτ έχει αποδεχθεί την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί», διαρροή που προκάλεσε τα πιο έντονα σχόλια στην Τουρκία, καθώς είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτό τελικά κάτι τέτοιο. «Η Τουρκία αποτελεί εγγύηση για τους Τ/κ. Θα ήταν «ανοησία» να πιστέψει κανείς ότι ο τουρκικός στρατός θα αποσυρθεί από το νησί, πριν αποσαφηνιστεί ποιος θα αναλάβει την προστασία των Τ/κ!
Τι θα γινόταν, όμως, αν η Τουρκία απέσυρε τους στρατιώτες της από την Κύπρο; «Θα σοκάραμε τον κόσμο. Θα λέγαμε ότι η Τουρκία δεν είναι χώρα με στρατιωτικό καθεστώς, είναι μια πολιτική και ειρηνική χώρα», εκτιμά ο Φατίχ Τσεκιργκέ της «Χουριέτ». Άραγε χρειάζεται οπωσδήποτε η Τουρκία στρατό στην Κύπρο για να την υπερασπιστεί; Οι ίδιοι οι Τούρκοι θεωρούν ότι ο στρατός τους είναι τόσο τεράστιος, που μία πιθανή επέμβαση στο νησί θα ήταν θέμα δευτερολέπτων. Γιατί υπάρχουν άλλωστε τόσα αεροσκάφη, ανεπτυγμένα όπλα, δεξαμενόπλοια και αεροπλάνα; Η Τουρκία, επομένως, δεν έχει ανάγκη να κρατά τόσο πολύ στρατό εκεί για να αποτρέψει τον οποιονδήποτε κίνδυνο. Εξάλλου, ο αριθμός των στρατιωτών που βρίσκονται στην Κύπρο είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό που απαιτεί ένα τόσο μικρό κομμάτι εδάφους. Μια λύση που είχε συζητηθεί και παλαιότερα στην Τουρκία ήταν να αποσυρθούν κάποια μικρά τμήματα, ως μια ένδειξη της τουρκικής κυβέρνησης ότι στηρίζει τη λύση. Άλλωστε, και το σχέδιο Ανάν, που αποδέχθηκαν οι Τ/κ, προέβλεπε την απόσυρση. Ωστόσο, για έναν ήδη αποδυναμωμένο στρατό η Κύπρος αποτελεί το τελευταίο «κάστρο» του. Αν η τουρκική κυβέρνηση αποφασίσει μιαν απόσυρση του κατοχικού στρατού, το Γενικό Επιτελείο θα έχει υποταχθεί πλήρως στην πολιτική εξουσία και τις επιταγές, που άλλοτε καθόριζε μόνο εκείνο. Θα πρόκειται για την πλήρη «οπισθοχώρηση». Το λαϊκό αίσθημα θα ξεσηκωνόταν και ο Ταλάτ θα ερχόταν σε δύσκολη θέση απέναντι στην αντιπολίτευση.Εκτός, βέβαια, αν η κυβέρνηση Ερντογάν και ο Αχμέτ Νταβούτογλου έδειχναν κι εδώ την ίδια πυγμή που έδειξαν και με την Αρμενία, ανοίγοντας τα… σύνορα με έναν άλλον παραδοσιακό «εχθρό», παρακάμπτοντας τις έντονες αντιδράσεις.Εκτίμηση των Τούρκων ακαδημαϊκών και διπλωματών είναι ότι η πρόσκαιρη εσωτερική δυσαρέσκεια πιθανότατα θα παραμεριζόταν σχεδόν αμέσως με το «ευχάριστο σοκ» που θα προκαλούσε διεθνώς μία τέτοια κίνηση. Η παρουσία του κατοχικού στρατού στην Κύπρο είναι η βασικότερη κατηγορία της διεθνούς κοινής γνώμης κατά της Τουρκίας και ο λόγος αποδυνάμωσης όλων των άλλων επιχειρημάτων καλής θέλησης που προβάλλει η Άγκυρα. Μάλιστα, οι πολύ εκσυγχρονιστές θεωρούν ότι θα ήταν μία διπλωματική νίκη της Τουρκίας απέναντι στους Ελληνοκυπρίους, αλλά και στην παγκόσμια κοινότητα. Ακόμη και μία μικρή αριθμητικά αποχώρηση, θα έριχνε το μπαλάκι στην άλλη πλευρά, δηλαδή στους Ελληνοκυπρίους, και θα κατέτασσε αυτομάτως την Άγκυρα στην κατηγορία των «καλών». Βέβαια, δεν θα αρκούσε μία μερική απόσυρση για να φτάσει η ελληνοκυπριακή πλευρά στη λύση, αλλά θα ήταν ένα καλό επιχείρημα της Άγκυρας απέναντι στους επικριτές της και μία ελπιδοφόρα κίνηση ή υπόσχεση για το μέλλον.
Το 17ο άστρο του τουρκικού έθνους
Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ του τουρκικού στρατού από την Κύπρο είναι το ένα μέρος του προβληματισμού στην Τουρκία. Το άλλο έγκειται στο 17ο άστρο. Όχι του ουρανού, αλλά του τουρκικού έθνους! Εδώ και 26 χρόνια υπάρχει μια περιοχή, που ονομάζεται «ΤΔΒΚ». Όμως, η ονομασία αυτή για όλο τον κόσμο, εκτός από την Τουρκία, δεν αναγνωρίζεται. Διότι, αν από ένα οποιοδήποτε μέρος του κόσμου προσπαθήσει να ταχυδρομήσει κάποιος μια κάρτα στην «ΤΔΒΚ», με ξένη αναγραφή ως TRNC, θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει ένας τέτοιος αποδέκτης ούτε για τη διεθνή υπηρεσία των ταχυδρομείων. Ως διεύθυνση θα πρέπει να αναγράψει «Ρ.Κ. 10, Μersin Turkey». Το 17ο «ανεξάρτητο τουρκικό κράτος» έχει ορίσει για τον εαυτό του, υποχρεωτικά, μια ταχυδρομική θυρίδα στην Τουρκία. Τι σημαίνει, όμως, «17ο ανεξάρτητο τουρκικό κράτος»; Όπως είναι γνωστό, υπάρχει ένα έμβλημα το οποίο μεταφέρεται όπου και αν πάει ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας. Πάνω σε αυτό υπάρχουν 16 αστέρια. Όπως λέγεται, αυτά συμβολίζουν τα κράτη, τα οποία έχει «ιδρύσει» το τουρκικό έθνος στο ιστορικό διάβα του.Ενώ θα έπρεπε να συζητηθεί το κατά πόσο υπάρχουν στην πραγματικότητα «τα 16 αυτά τουρκικά κράτη», από το 1983 και εντεύθεν προστέθηκε και ένα άλλο πρόβλημα στην πολιτική σκέψη. Τι θα γίνει η «ΤΔΒΚ»; Όχι όσον αφορά την πραγματική ζωή, αλλά από την άποψη του εμβλήματος! Μπορεί να φαίνεται αστείο, αλλά από το 1983 και μετά, από το Γενικό Επιτελείο έως τα πανεπιστήμια έχουν καθίσει κάποιοι και έχουν καταναλώσει αρκετή φαιά ουσία πάνω στο θέμα. Να αυξηθεί ο αριθμός των αστεριών, να χαλάσει η μορφή του εμβλήματος και να προστεθεί και η «ΤΔΒΚ»; Τίποτα από όλα αυτά. Βρέθηκε μια ακόμη περισσότερο «ευφυής» λύση: Να πεταχθεί έξω ένα από τα 16 «κράτη» και στη θέση του να τοποθετηθεί η «ΤΔΒΚ». Δεν είναι αστείο, έτσι είναι ακριβώς… Εάν ρωτήσει κάποιος ποιο είναι το κράτος που πέταξαν έξω, η απάντηση είναι η Δυτική Αυτοκρατορία των Ούννων, που ίδρυσε ο Panu.
Η αναγνώριση του εμβλήματος της «ΤΔΒΚ»
Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ σκοπός της αναγνώρισης στο έμβλημα της «ΤΔΒΚ», και της απαλοιφής ενός άλλου, ήταν για να ανοιχθεί ο δρόμος στον Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος βάσει του Τ/κ Ομόσπονδου «Συντάγματος» δεν θα μπορούσε να είναι και πάλι υποψήφιος κατά την εκλογική αναμέτρηση του 1986. Ο Κενάν Εβρέν, στα απομνημονεύματά του, την ίδρυση της «ΤΔΒΚ» στον ειδικό εκπρόσωπο του Προέδρου Reagan, Donald Rumsfeld, την αιτιολογεί ως εξής: «Εσείς γνωρίζετε, άραγε, την εσωτερική κατάσταση των Τ/κ; Κάθε μέρα οι κομμουνιστές κερδίζουν δύναμη. Σήμερα ο Ντενκτάς στη Βουλή έχει την πλειοψηφία χάρη σε μια ψήφο. Αν η κατάσταση αυτή συνεχισθεί, στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση η αριστερή ομάδα θα βάλει στο χέρι την εξουσία. Άλλωστε, και στον ε/κ τομέα υπάρχουν κομμουνιστές. Εάν αυτοί ενωθούν, τότε στη Μεσόγειο θα δημιουργηθεί μια κατάσταση όπως την επιθυμεί η Σοβιετική Ένωση. Άραγε, αυτό επιθυμούν οι Αμερικανοί φίλοι μας;». Τώρα, στα 26 χρόνια που μεσολάβησαν από το 1983 μέχρι σήμερα, κάποιοι έχουν αρχίσει να αναθεωρούν την επιλογή. Εκτός από το να επιτελέσει η Άγκυρα στο ακέραιο το καθήκον της απέναντι «στους Αμερικανούς φίλους», δηλαδή, στο κυνήγι των αριστερών, το αποτέλεσμα -σύμφωνα με τον Σερκάν Σεϊμέν, τον πολιτικό αναλυτή της «Ραντικάλ» ήταν «κοντά στο θαυμάσιο διαμοιρασμό των περιουσιών, που άφησαν οι Ε/κ, κινητών και ακίνητων, να αποκτήσουμε και καζίνα τζόγου, αλλά και τράπεζες, όπου μεταξύ των μετόχων τους περιλαμβάνονται και κάποιοι οδηγοί αυτοκινήτων πολιτικών προσώπων, καφετζήδες κ.τ.λ., τράπεζες οι οποίες έχουν αφορισθεί από το διεθνές τραπεζικό σύστημα, με το αιτιολογικό του ξεπλύματος μαύρου χρήματος». Η θυγάτηρ, «ΤΔΒΚ», τελικά έχει προβληματίσει αρκετά τη «μητέρα-πατρίδα».


Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή


Και του στραβού το δίκιο...



Η Τουρκία συνεχίζει την πορεία της στην Ε.Ε. Αντί ποινών, η Ε.Ε., με τη σύμφωνη γνώμη της Κυπριακής Δημοκρατίας, άνοιξε την περασμένη Δευτέρα το τουρκικό ενταξιακό κεφάλαιο για το περιβάλλον. Και εφόσον η Άγκυρα πέρασε από το ραντεβού του Δεκεμβρίου χωρίς να έχει κόστος, συνεχίζει να διεκδικεί επί του Κυπριακού λύση διχοτομική. Η θέση του Υπουργού των Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, μετά τη Διακυβερνητική της περασμένης Δευτέρας, ήταν σαφής: Η λύση θα είναι διζωνική με δύο συνιστώντα κράτη! Ερώτημα: Για ποια κοινή βάση και για ποιο κοινό στόχο λύσης μιλούμε; Εφόσον, λοιπόν, οι Τούρκοι επιμένουν επί αυτής της διχοτομικής λύσης και εφόσον δεν έχουν κόστος, τότε η κύρια οδός λύσης είναι η ακόλουθη: Να προσεγγίσει η ε/κ πλευρά και δη ο Πρόεδρος Χριστόφιας τις τουρκικές θέσεις. Εφόσον ο Πρόεδρος δεν έχει τέτοια πρόθεση, τότε πώς θα εξευρεθεί λύση; Το συναφές ερώτημα είναι άλλο: Πόσο μακριά θα πάει η βαλίτσα των συνομιλιών; Και ποιος θα πληρώσει το κόστος εάν δεν εξευρεθεί λύση; Το χειρότερο, όμως, σενάριο το οποίο απευχόμεθα είναι το ακόλουθο: Να καταλήξουν οι συνομιλίες -όπως και στο σχέδιο Ανάν- σε μια λύση συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, η οποία, όμως, θα βαπτισθεί ως ομοσπονδία. Και για να περάσει στον κόσμο θα εμφανιστεί από ήττα ως μεγάλη νίκη. Ό,τι συνέβη τις προάλλες στις Βρυξέλλες...
Υπάρχει, όμως, ακόμη ένας κίνδυνος: Να απειληθεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας με καταλογισμό ευθυνών, εάν δεν είναι διαλλαχτικός ώς το Μάρτιο και αν δεν προβεί σε υποχωρήσεις στο πλαίσιο της πρακτικής των εντατικών συνομιλιών (εξπρές), για να σώσει τον κ. Ταλάτ, ο οποίος φαίνεται να χάνει τις «προεδρικές εκλογές» του προσεχούς Απριλίου. Στο παρελθόν, ο Πρόεδρος καλλιεργούσε την αντίληψη ότι, χωρίς τον Ταλάτ, δεν λύνεται το Κυπριακό. Η θέση αυτή προκαλούσε προϋποθέσεις για να του ασκηθούν επιπρόσθετες πιέσεις, ειδικώς στο τρέχον διάστημα. Ως εκ τούτου, η νέα διπλή τοποθέτηση του Προέδρου Χριστόφια είναι ορθή και επικεντρώνεται στα εξής: Πρώτο, δεν πρόκειται να δεχθεί ενδιάμεση συμφωνία. Δεύτερο, θα συνεχιστούν οι συνομιλίες και μετά τις λεγόμενες «προεδρικές εκλογές» των κατεχόμενων. Στόχος του Προέδρου είναι όπως απεγκλωβιστεί από τους σχεδιασμούς κυρίως των Βρετανών, που θέλουν και διάσωση του Ταλάτ, αλλά και ενδιάμεση συμφωνία ώς το τέλος Μαρτίου. Δηλαδή, με έναν σπάρο δυο τρυγόνια! Να υποχωρήσει ο Πρόεδρος, προσεγγίζοντας τις τουρκικές θέσεις και να προκύψει σύγκλιση επί των κεφαλαίων Ευρώπη, Οικονομία και Διακυβέρνηση, η οποία, έστω και ατύπως, να εμφανιστεί ως ενδιάμεση συμφωνία, που θα δεσμεύει τελεσίδικα σε μια λύση όμοια με εκείνη του σχεδίου Ανάν.
Το ζητούμενο, βεβαίως, δεν είναι να γίνονται οι δηλώσεις από τον Πρόεδρο μόνο για εσωτερική κατανάλωση, αλλά και διεθνώς. Γιατί; Διότι η εικόνα που δημιουργείται στην Ε.Ε. είναι ανάλογη με εκείνη του 2004. Ότι δηλαδή οποιαδήποτε και αν είναι η λύση, θα γίνει δεκτή από τον Πρόεδρο Χριστόφια. Το επικινδυνότερο, όμως, είναι η καλλιέργεια της εντύπωσης ότι βρισκόμαστε κοντά σε λύση, την ίδια στιγμή κατά την οποία οι Τούρκοι την καθορίζουν διζωνική με δύο συνιδρυτικά κράτη! Και χωρίς να υπάρχει ανάλογη συνεχής διπλωματική αντίδραση από τη Λευκωσία, γεγονός που επιτρέπει σε αξιωματούχους της Ε.Ε. να υιοθετούν τη βρετανική και τουρκική θέση ότι: Η Ε.Ε. θα αποδεχθεί οποιαδήποτε λύση αποφασιστεί μεταξύ των δυο ηγετών, η οποία θα είναι μεν σύμφωνη με τις αρχές και τις αξίες της Ε.Ε., αλλά με αποκλίσεις... Πάντως, στην Ε.Ε. δεν έχει αποκλειστεί κάθετα ότι η λύση δεν θα είναι ενταγμένη στη νομική και πολιτική διάσταση του πρωτογενούς δικαίου. Δηλαδή της παρθενογένεσης και, μάλιστα, μέσω της Ε.Ε. Επί τούτου, μάλιστα, ο κ. Ρεν τον Απρίλιο του 2008 είχε πει ότι υπάρχουν ικανοί συνταγματολόγοι, τους οποίους μπορούν να επιστρατεύσουν οι δυο πλευρές και ο διεθνής παράγοντας, για να τετραγωνίσουν τον κύκλο! Υπό αυτές τις συνθήκες, εάν πει όχι ο Πρόεδρος σε μια κακή λύση, τότε θα βρεθεί κατηγορούμενος, διότι: 1) Δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες τις οποίες διέψευσε, 2) Οι Ευρωπαίοι έχουν την εντύπωση ότι μπορεί να γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε λύση ακόμη και αν αυτή είναι οδυνηρή…
ΤΟ ΚΛΙΜΑ των μεγάλων προσδοκιών καθιστά ευάλωτο τον Πρόεδρο σε πιέσεις. Και η θέση του μπορεί να γίνει ακόμη πιο δύσκολη καθότι έχει προβεί σε μονομερείς υποχωρήσεις στρατηγικού χαρακτήρα, όπως η εκ περιτροπής Προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος και η παραμονή, τουλάχιστον, 50 χιλιάδων εποίκων, χωρίς να πάρει ανταλλάγματα. Η καλή πρόθεση του Προέδρου εκλήφθηκε ως αδυναμία και δεν εξαργυρώθηκε επί της ουσίας. Όχι μόνο υποχωρήσεις δεν είδαμε από την τουρκική πλευρά, αλλά, ταυτοχρόνως, έχουμε σκλήρυνση της στάσης της, προφανώς για να έχει στη συνέχεια διαπραγματευτικό βάθος. Και να θεωρούνται τα αυτονόητα ως σημαντικές τουρκικές υποχωρήσεις και να συνοδεύονται με ταυτόχρονη αξίωση νέων υποχωρήσεων από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Ήδη, η Τουρκία επιμένει ότι διά της διζωνικότητας θα καθοριστούν τα σύνορα «δύο συνιδρυτικών κρατών»! Αυτή η τουρκική θέση παραπέμπει στην κατανομή των εξουσιών και στην ουσία σε μια κεντρική Κυβέρνηση, που θα τελεί υπό την ομηρία των δύο συνιδρυτικών κρατών. Θα βρίσκεται εκεί για το θεαθήναι. Συνεπώς, όπως τονίζει η τουρκική πλευρά, δεν έχει σημασία εάν ονομάζεται η λύση ομοσπονδία ή συνομοσπονδία, αλλά εάν θα κατοχυρώνει τη διζωνικότητα στη βάση των «δυο κρατών». Και έχει λογική η τουρκική θέση. Γιατί; Διότι η Ελβετία π.χ. ονομάζεται συνταγματικά ως συνομοσπονδία. Όμως, λειτουργεί ως ομοσπονδία. Το Βέλγιο ονομάζεται ομοσπονδία, αλλά ως κράτος λαθροβιώνει και σε ουκ ολίγες περιπτώσεις ενεργεί στη λογική των δύο κρατών, ενώ η Βοσνία - Ερζεγοβίνη κανείς δεν ξέρει τι είναι! Στην ουσία είναι δυο ή ακόμη και τρία κράτη που ζουν πλάι - πλάι. Από τη μια είναι η Σερβική Δημοκρατία και από την άλλη η Κροατομουσουλμανική Ομοσπονδία με εκ περιτροπής Προεδρία για τα μάτια του κόσμου. Πρόκειται για κράτος- κρατίδια, που λαθροβιώνει (νουν) και εσωτερικά και στο διεθνές σύστημα!
ΕΙΝΑΙ κατανοητό ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας πιστεύει στη λύση. Σε μια λύση οδυνηρή, η οποία, όμως, θα είναι ομοσπονδιακή, διζωνική και δικοινοτική. Με κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνη με τις αρχές και τις αξίες της Ε.Ε. Το πρόβλημα είναι ότι τέτοια λύση, όπως την έχει στο μυαλό του ο Πρόεδρος, δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Κύπρο. Διότι η διζωνικότητα δεν εφευρέθηκε για να επανενώσει το νησί, αλλά για να το διχοτομήσει. Και επί τούτου υπάρχει πλούσιο υλικό στα βρετανικά αρχεία των μυστικών υπηρεσιών, αλλά και στο ίδιο το ΑΚΕΛ. Αυτό το οποίο σήμερα ο Πρόεδρος Χριστόφιας ονομάζει ως επανένωση, ο μ. Εζεκίας Παπαϊωάννου αφόριζε προ του '74 ως διχοτόμηση. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι μετά το '74 έχουμε ένα νέο σκηνικό. Ορθόν! Όμως, το ερώτημα προς τον Πρόεδρο και τη λοιπή πολιτική ηγεσία είναι το εξής: Στόχος είναι η ανατροπή ή η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής; Αληθές πάντως είναι ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία στηρίζεται στο διοικητικό, πληθυσμιακό και γεωγραφικό διαχωρισμό της Κύπρου ως αποτέλεσμα της εισβολής. Πώς, λοιπόν, είναι δυνατό να λέμε από τη μια όχι στα διχοτομικά τετελεσμένα της εισβολής και από την άλλη να προσδοκούμε σε λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η οποία νομιμοποιεί τα διχοτομικά τετελεσμένα της εισβολής;(!) Το σλόγκαν διζωνική ή διχοτόμηση είναι εκ των πραγμάτων κάλπικο. Διότι είναι έννοιες και πολιτειακές πρακτικές συνώνυμες, που έλαβαν συνταγματική μορφή με το σχέδιο Ανάν, το οποίο, παρότι απέρριψε ο λαός, εξακολουθεί να συνιστά τη βάση για συζήτηση και λύση. Και αυτό, παρότι φραστικά η πολιτική ηγεσία τονίζει ότι σέβεται τη λαϊκή κυριαρχία και ότι το σχέδιο Ανάν είναι νεκρό. Βεβαίως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ο Πρόεδρος Χριστόφιας προεκλογικά υποστήριζε ότι το σχέδιο Ανάν κοιμάται. Κι εμείς γράφαμε και γράφουμε ότι οι Βρετανοί και άλλοι ψάχνουν για τους πρίγκιπες που θα του δώσουν το φιλί της ζωής...





Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή(Γ.Χαραλαμπίδη)
Νεο-οθωμανισμός και νεο-ραγιαδισμός
Ο Νταβούτογλου νομιμοποιεί φασίζουσες αντιλήψεις στην Τουρκία


Του Μάριου Ευρυβιάδη


Δύο σημαντικά βιβλία για την Τουρκία πρόκειται να κυκλοφορήσουν αρχές του 2010 στην Ελλάδα. Το πρώτο από τις εκδόσεις «Ποιότητα» είναι μία υψηλού επιπέδου μετάφραση του opus magnusτου γνωστού μας, πλέον, Αχμέτ Νταβούτογλου και νυν Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, «Στρατηγικό Βάθος», που πρωτοκυκλοφόρησε το 2001 στην Κωνσταντινούπολη. Το δεύτερο είναι έργο του Χρήστου Δ. Μηνάγια «Τουρκία: Γεωπολιτική Στρατηγική και Στρατιωτική Ισχύς» από τις εκδόσεις «Κωνσταντίνου Τουρίκη». Και τα δύο βιβλία απευθύνονται σε επαγγελματίες. Αφορούν πρωτίστως στους διαμορφωτές της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας στα αντίστοιχα Υπουργεία Ελλάδας και Κύπρου. Έξω από αυτά αφορούν άμεσα τους μελετητές της σύγχρονης Τουρκίας, δηλαδή της κεμαλικής αλλά και της αναδυόμενης ισλαμικής. Αφορούν επίσης τους ενδιαφερόμενους πολίτες λόγω της πρωτογένειάς τους. Για το βιβλίο του Νταβούτογλου δεν θα μακρηγορήσω διότι ήδη αρκετοί δημοσιογράφοι και επιφανείς μελετητές στον ελλαδικό χώρο (όπως ο καθηγητής Ι. Μάζης και από τις σελίδες του «Φιλελεύθερου») έχουν αναδείξει τις βασικές συνιστώσες της κοσμοθεωρίας ή, πιο ορθά, της κοσμο-ισλαμοθεώρησής του. Με την ελληνική μετάφραση οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να το αξιολογήσουν πρωτογενώς. Αυτό που πρέπει να υπογραμμιστεί ως προς τον Νταβούτογλου είναι ότι η θεώρησή του δεν είναι τόσο ριζοσπαστική όσο παρουσιάζεται ή φαίνεται. Ο νεο-οθωμανισμός, δηλαδή η αντίληψη ότι η Τουρκία είναι μεγάλη και ισχυρή δύναμη η οποία πρέπει να τυγχάνει «σεβασμού» και πρέπει να «εξυπηρετείται» και στην οποία οι «μικρές» ή «αδύναμες» χώρες πρέπει να προσαρμόζονται, διαποτίζει την τουρκική ελίτ. Τα κατά τα άλλα νεο-οθωμανικά «οράματα» του Νταβούτογλου μπορεί κανείς να τα εντοπίσει και στο βιβλίο του πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου της Τουρκίας Τ. Οζάλ - Τurkey in Εurope and Εurope in Τurkeyπου εξέδωσε ο τουρκοκυπριακός εκδοτικός οίκος Κ. Rustem (1991). Και ίσως πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο Οζάλ υπήρξε «εικονικός συγγραφέας» του βιβλίου αυτού. Πραγματικός συγγραφέας υπήρξε το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών υπό την εποπτεία του διπλωμάτη Gunter Αktam, του οποίου τις φασιστοειδείς αντιλήψεις διαβάζαμε για χρόνια στις σελίδες της Τurkish DailyΝews. Η σημαντική προσφορά του Νταβούτογλου είναι ότι: α) κωδικοποίησε αυτές τις νεο-οθωμανικές και φασίζουσες αντιλήψεις προσφέροντάς τους εσωτερική νομιμοποίηση στη βάση γεωπολιτικών θεωρήσεων και β) τους προσέδωσε δυναμισμό, αποδεσμεύοντάς τις από τις στατικές αντιλήψεις της κεμαλικής θεώρησης. Πάντως επειδή ο νεο-οθωμανισμός είναι ηγεμονική θεώρηση αυτή δεν νοείται χωρίς την ύπαρξη νεο-ραγιαδισμού. Το πόνημα του Χρήστου Μηνάλια είναι ένα κατ’ εξοχήν εγχειρίδιο τόσο για την Τουρκία των ισλαμιστών όσο και αυτή των πασάδων. Και προσφέρει ένα χωρίς προηγούμενο άνοιγμα στο inner sactum του κεμαλικού κράτους που είναι ο τουρκικός στρατός. Η ελληνική βιβλιογραφία για την Τουρκία είναι ελλιπέστατη για το σημαντικό λόγο ότι εξαρτάται από δευτερογενείς και τριτογενείς πηγές και καταλήγει στην Ελλάδα διά της τεθλασμένης. Οι γνώσεις μας για την Τουρκία βασίζονται σε μελέτες ξένων, μεταπολεμικά, κυρίως των Αμερικανών, οι πλείστοι των οποίων υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι «εργαλειακοί» μελετητές της Τουρκίας. Με τον όρο «εργαλειακοί» εννοώ μελετητές που ασχολούνται με την Τουρκία όχι από ακαδημαϊκό ενδιαφέρον αλλά για λόγους πολιτικής (policy). Σκοπός και στόχος των μελετητών αυτών είναι η εξυπηρέτηση της αυτοκρατορικής στρατηγικής (imperialstrategy) της χώρας τους. Οι πιο σημαντικοί εξ αυτών προέρχονται από κρατικοδίαιτους φορείς και δεξαμενές σκέψης (think tanks) και από επίσης κρατικοδίαιτα περιφερειακά (πανεπιστημιακά) Κέντρα Μελετών ή από ιδιωτικά think tanks. Τα τελευταία λειτουργούν ως δεκανίκια της αυτοκρατορικής πολιτικής των Η.Π.Α. Κατά κανόνα, τα ιδιωτικά αυτά thinktanksχρηματοδοτούνται από αντιδραστικούς και υπερσυντηρητικούς φορείς στις Η.Π.Α. και την τελευταία δεκαετία και από την Τουρκία. Από τους παραπάνω κρατικοδίαιτους φορείς αυτός που ξεχωρίζει είναι το γνωστότατο RΑΝD Corporation. Από αυτό προέρχονται γνωστοί εργαλειακοί επιστήμονες για την Τουρκία (με παράλληλη ή ταυτόχρονη υπηρεσία στη CΙΑ) όπως οι Ρaul Ηenze, Graham Fuller, Stephen Larabee, Ιan Lesser, κ.ά. οι οποίοι αποτελούν συνήθως, και περισσότερο για την Ελλάδα, πηγές αναφοράς για την Τουρκία. Μαζί με αριθμητικά ελάχιστες φωτεινές περιπτώσεις Ελλήνων μελετητών της Τουρκίας, η μελέτη του Μηνάγια αποτελεί λαμπρή εξαίρεση στην ελληνική βιβλιογραφία. Ο συγγραφέας σταδιοδρόμησε στον ελληνικό στρατό, είναι απόφοιτος Στρατιωτικών Σχολών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γαλλία) και γνωρίζει άριστα την τουρκική γλώσσα. Το πόνημά τους, δηλαδή, είναι μια εργασία που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε πρωτογενείς τουρκικές πηγές, η πλειοψηφία μάλιστα των οποίων προέρχεται από τον τουρκικό στρατό. Ακόμη και οι πιο εξειδικευμένοι Έλληνες μελετητές της Τουρκίας θα διαπιστώσουν ότι το έργο αυτό περιέχει ένα θησαυρό πρωτογενών τουρκικών πηγών, εγγράφων, ομιλιών όπως επίσης και οργανογραμμάτων, διαγραμμάτων, γραφικών και αντιγράφων, τα οποία, για πρώτη φορά, βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Όλα τα παραπάνω μαζί με την αφήγηση και ερμηνεία του συγγραφέα, προσφέρουν στο ελληνικό κοινό μια χωρίς προηγούμενο εικόνα του τρόπου σκέψης, των αντιλήψεων, των πεποιθήσεων, των προκαταλήψεων, της αλαζονείας αλλά και της παράνοιας, τόσο της κεμαλικής ελίτ όσο και της ανερχόμενης ισλαμικής. Η τελευταία συνοψίζεται στη νεο-οθωμανική σκέψη και αντίληψη του προαναφερθέντος ισλαμιστή Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας. Το πρωτογενές υλικό του βιβλίου εντυπωσιάζει. Μόνο μια ενδελεχής μελέτη του μπορεί να αποδώσει τα εύσημα στο συγγραφέα για το εύρος των πληροφοριών και τις υπηρεσίες που προσφέρει σε όλους μας. *Ο Μάριος Λ. Ευρυβιάδης διδάσκει διεθνείς σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Το όραμα του Τούρκου ΥΠΕΞ
Το περιεχόμενο του βιβλίου του Χ. Μ. είναι αναντικατάστατο για την κατανόηση μιας χώρας που υλοποιεί μια αναθεωρητικά επιθετική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου επιδιώκοντας να περιθωριοποιήσει την πρώτη στο φυσικό της χώρο και να ακυρώσει τη δεύτερη ως κράτος. Κατά το «όραμα» Νταβούτογλου και όχι μόνο, το 2023, στα 100 χρόνια δηλαδή της ίδρυσης του κράτους, η Τουρκία πρέπει να είναι η ισχυρότερη ευρωπαϊκή δύναμη και ισότιμη των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, δηλαδή των Η.Π.Α., της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας.
Η θεοποίηση του Κεμάλ Ατατούρκ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΩμε δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη αφορά στην εντυπωσιακή πρόοδο της Τουρκίας σε ζητήματα γνώσης και τεχνολογίας στην κόψη των οποίων βρίσκεται ο τουρκικός στρατός και επ’ αυτού προτρέπω να μελετηθεί, ως παράδειγμα, η ομιλία του Αρχηγού του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατηγού Υasar Βuyukanit, στις Ακαδημίες Πολέμου στις 16-03-07. Ολόκληρη παρατίθεται στο Παράρτημα ΙΣΤ του βιβλίου. Το εντυπωσιακό δεν είναι αυτά που ο Στρατηγός αναφέρει για την τέχνη του πολέμου. Είναι το περιεχόμενο μέσα στο οποίο τα ενσωματώνει. Στο κείμενο ο αναγνώστης θα βρει αναφορές σε Ινδούς ποιητές, στον Αριστοτέλη (Αristo), στο Νεύτωνα, σε θεωρήσεις των πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένης της θεωρίας του χάους, ακόμη και στην εναλλακτική θεώρηση περί υποδειγμάτων του Ιmre Lakatos. Η αδυναμία που χαρακτηριστικά ξεχωρίζει στην ομιλία του αρχιπασά είναι η θεοποίηση του Μεγάλου Ηγέτη - του Κεμάλ. Εκεί αυτοεγκλωβίζεται. Η δεύτερη παρατήρηση αφορά σε ένα από τα βασικά συμπεράσματα του συγγραφέα, ίσως και το πιο βασικό: ότι οι συντελεστές ισχύος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας διαμορφώνονται αρνητικά για την πρώτη με τέτοιους ρυθμούς ώστε επιβάλλεται η άμεση επίλυση των ελληνοτουρκικών ζητημάτων για να περιοριστούν οι απώλειές μας. Αυτό μπορεί να συμπεραίνεται από μια «γραμμική» εξέλιξη των πραγμάτων. Αλλά όπως επισημαίνει και ο Βuyukanitστην προαναφερθείσα ομιλία του, τα ανθρώπινα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα αναμένουμε, αλλά απρόσμενα και αναπάντεχα. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να βρει απαντήσεις στην τουρκική επιθετικότητα, αν θέλει να διατηρήσει την αυτονομία της και την αξιοπρέπειά της. Και μια καλή αρχή για όσους δεν αποδέχονται τα «οράματα» των ισλαμο-πασάδων και την τουρκική ειρήνη, είναι να μελετηθεί το πόνημα του Μ.Χ. στο σύνολό του. Από αυτό μπορούν να αντληθούν μαθήματα και συμπεράσματα από τις θεωρήσεις των γειτόνων, για το πώς αυτοπροσδιορίζονται, για τον τρόπο που λειτουργούν και συνεπώς για τον τρόπο αντιμετώπισής τους.


Πηγή : Εφημερίδα Φιλελεύθερος

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009


Εσύ Πάγκαλε μείνε μακριά, η Ελλάδα όμως όχι!


 
 
"Να αφήσουμε τους Κυπρίους μόνους τους με τον Ευέλικτο Προέδρό τους. Η υποχωρητική πολιτική του, μας εκφράζει πλήρως!"


 
 
 
Να αφήσει μόνους τους τους Κύπριους λέει στον Α. Σαμαρά ο Θ. Πάγκαλος. Αυτός ντε που μαζί με το υπόλοιπο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, μας ασκούσαν πιέσεις για να πούμε ΝΑΙ στο Σχέδιο Ανάν. Αυτός που μας έλεγε για καθαρίστριες και το μόνο που δεν είπε ήταν "πετάξτε τους Ελληνοκύπριους έξω από την Κύπρο" (όπως είπε για τον Οτσαλάν παλαιότερα)! Ε βέβαια! Τώρα με τον Ευέλικτο Πρόεδρο της Κύπρου που ξαναφέρνει το Σχέδιο Ανάν, για να κλείσει όπως-όπως το Κυπριακό στα μέτρα της Τουρκίας, ο Πάγκαλος λέει στο Σαμαρά να "αφήσει μόνους του τους Κύπριους να λύσουν το πρόβλημά τους". Το "πρόβλημά μας" είναι όμως πρόβλημα και ολόκληρου του ελληνισμού, όπως σωστά έλεγε ο Α.Παπανδρέου. Όχι μόνο γιατί η Ελλάδα έχει ευθύνη απέναντι στον κυπριακό ελληνισμό. Αλλά και για έναν άλλο βασικό λόγο. Γιατί τουρκοποίηση της Κύπρου, σημαίνει και μετέπειτα τουρκοποίηση της Θράκης και του Αιγαίου. Γιατί η αχόρταγη Τουρκία θα καταστεί περισσότερο επεκτατική, εάν η Ελλάδα υποχωρήσει στην Κύπρο. Εμείς δε θέλουμε την Ελλάδα μακριά από την Κύπρο, κατά το διαχρονικό δόγμα Καραμανλή (άνκαι το 2004 αυτό το "μακριά" ήταν καλύτερο από το "κοντά για να σας πιέζουμε" του Γ. Παπανδρέου). Εμείς θέλουμε την Ελλάδα αρωγό μας στον αγώνα για απελευθέρωση. Με αμυντική και πολιτική κάλυψη της Κύπρου.
Θέλουμε την Ελλάδα να στέκεται ουσιαστικά δίπλα στο λαό μας, στον αγώνα του για επιβίωση.
Άθλιε Πάγκαλε, εσύ να μείνεις μακριά μας, δεν έχουμε πρόβλημα. Η Ελλάδα όμως να μείνει κοντά μας! Ιδίως η Ελλάδα της Αξιοπρέπειας και της Ελπίδας.
 
 
 
Πηγή : christofias-watch

Στην αντεπίθεση ο Νικόλας




Η άτυπη εορταστική εκεχειρία ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα δεν κράτησε για πολύ. Αφορμή για την πρόωρη… παραβίασή της αποτέλεσε μια δήλωση του αντιπροέδρου του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλου, στο πλαίσιο τηλεοπτικής συζήτησης την περασμένη Τρίτη, όπου φέρεται ν’ αποδέχθηκε την εκλογή Τούρκου έποικου, ως μόνιμου αντιπρόεδρου της ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό την προϋπόθεση ο πρόεδρος να είναι Ελληνοκύπριος. Η σχετική αναφορά του κ. Παπαδόπουλου προκάλεσε σωρεία αντιδράσεων και σχολίων, με τον ίδιο να επανέρχεται χθες και να δίνει διευκρινίσεις. Αφού ξεκαθάρισε πως δεν επιθυμεί την παραμονή ούτε ενός εποίκου στην Κύπρο και σίγουρα δεν προτιμά να δει έποικο σε οποιοδήποτε αξίωμα, απέδωσε την έκταση που δόθηκε στη δήλωσή του από μερίδα του Τύπου, στο άγχος και την αγωνία κάποιων, όπως είπε, να επιβάλουν την εκ περιτροπής προεδρία μ’ εκτελεστική εξουσία και νικώσα ψήφο στον εκάστοτε Τούρκο Πρόεδρο. Δεν επιθυμώ την παραμονή ούτε ενός εποίκου στην Κύπρο και σίγουρα δεν προτιμώ να δω έποικο σε οποιοδήποτε αξίωμα», τόνισε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, σημειώνοντας πως στην τηλεοπτική συζήτηση για την οποία γίνεται λόγος, συζητήθηκαν οι υποχωρήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας και ειδικότερα η «γενναιόδωρη προσφορά» του για 50.000 εποίκους, πριν καν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. «Κατηγορούμαι, δηλαδή, επειδή συζήτησα ένα θεωρητικό συνεπακόλουθο των υποχωρήσεων του Δημήτρη Χριστόφια. Εγώ απλώς υποστήριξα τις θέσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1989 και της κωδικοποίησης των θέσεων των κομμάτων του 2005, σχετικά με την επαναφορά της πρότασής μας για μόνιμο Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο, σε αντιπαραβολή με την πρόταση του Δημήτρη Χριστόφια, για εκ περιτροπής Τούρκο Πρόεδρο μ’ εκτελεστική εξουσία, ο οποίος Πρόεδρος θα εκλέγεται με σταθμισμένη δική μας ψήφο, ενώ οι έποικοι θα ψηφίζουν το δικό μας Ε/κ Πρόεδρο χωρίς στάθμιση», υπογράμμισε. Κατά τον κ. Παπαδόπουλο, το ερώτημα που πρέπει ν’ απαντήσει ο κάθε Ελληνοκύπριος σε σχέση με την πρόταση Χριστόφια είναι το εξής: «Αν είχαμε Τούρκο Πρόεδρο με νικώσα ψήφο το 1963 ή το 1974, θα υπήρχε σήμερα Κυπριακή Δημοκρατία;».
Γκεμπελική μέθοδος
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος Δημήτρης Συλλούρης έκανε λόγο για γκεμπελική μέθοδο του ΑΚΕΛ και του εκφραστικού του οργάνου, αφού, όπως τόνισε, η αναφορά του αντιπροέδρου του ΔΗΚΟ έγινε σε ένα πλαίσιο συζήτησης, όπου προσπαθούσε να θέσει το επιχείρημα ότι δεν δέχεται την εκ περιτροπής προεδρία. «Εν πάση περιπτώσει, εμείς ως Ευρωπαϊκό Κόμμα, δεν δεχόμαστε ούτε εκ περιτροπής προεδρία ούτε την παραμονή ενός εποίκου σαν απλού πολίτη σε αυτόν τον τόπο, όχι να είναι αντιπρόεδρος ή πρόεδρος», κατέστησε σαφές.
Χριστόφιας: Εγώ δεν δέχομαι…
ΓΙΑ ΟΛΙΣΘΗΜΑ έκανε λόγο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, σχολιάζοντας χθες τη δήλωση του Νικόλα Παπαδόπουλου. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας διερωτήθηκε ως προς το τι μπορεί να σχολιάσει γι' αυτά τα ζητήματα, υπογραμμίζοντας πως, κατά τον ίδιο, «αυτό το αναμάσημα περί εποίκου είναι ένα μεγάλο λάθος, είτε για πρόεδρο πρόκειται είτε για αντιπρόεδρο». Όπως τόνισε, πρόκειται για ζητήματα τα οποία είναι φοβερά απομακρυσμένα και τα οποία δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Έκανε, παράλληλα, λόγο για «ολίσθημα», διερωτήθηκε «τι σημαίνει το δέχομαι έποικο» και υπογράμμισε ότι ο ίδιος δεν δέχεται έποικο «ούτε για πρόεδρο, ούτε για αντιπρόεδρο».


Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή