Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ο Αλεξάντερ Ντάουνερ θα «τελειώσει» σαν μεσολαβητής στο Κυπριακό και θα λάβει τη θέση του στο …πάνθεον των απεσταλμένων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που απέτυχαν να επιλύσουν το πρόβλημα.
Και απέτυχαν για έναν σημαντικό λόγο: τοποθέτησαν όλα τα «αβγά» τους στην τουρκική πλευρά, και αγνόησαν την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου από τις δυνάμεις του Αττίλα.
Πολλοί εκ των αναγνωστών θα εκπλαγούν με την παραπάνω διαπίστωση, αλλά αν επιχειρήσουν έναν απολογισμό με ευκολία θα συνειδητοποιήσουν ότι όλοι ανεξαιρέτως, πλην του ατυχούς αλλά ικανότατου Μάικλ Μόλλερ, είχαν σκοπό να τιμωρήσουν το θύμα και όχι τον θύτη. Και απέτυχαν διότι ευτυχώς ο Ελληνισμός της Κύπρου αρνήθηκε να αυτοκτονήσει σε αντίθεση με μερικούς εκ των ηγετών του, που κατά καιρούς έδειξαν ετοιμότητα να υπογράψουν την παράδοση του νησιού στην επιρροή της Τουρκίας.
Δεν θα επιχειρήσω να απαριθμήσω τα αμαρτήματα του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Αυστραλίας, ενός είρωνα και ερειστικού διπλωμάτη, που ομιλούσε με υποτιμητικό τρόπο για τους πολιτικούς ηγέτες της Κύπρου, τους οποίους και φακέλωσε με τρόπο που θα ζήλευε η καλύτερη μυστική υπηρεσία. Βεβαίως, φέρουν και αυτοί ίση ευθύνη διότι δρούσαν και αντιδρούσαν ενώπιόν του, ως ανθρωπάκια που αναζητούν την εύνοια του αυτοκράτορα.
Μελετώντας τα έγγραφα που διέρρευσε ο ίδιος για να ταπεινώσει το πολιτικό κατεστημένο του νησιού, φαίνεται ξεκάθαρα ότι διασκεδάζει με τους …υπηκόους του, οι οποίοι κάνουν τα πάντα -ακόμα και να συμφωνούν με τις αντι-κυπριακές θέσεις του- για να τον ικανοποιήσουν.
Ο κ. Ντάουνερ είχε καταφέρει να θέσει υπό τις υπηρεσίες του και εκπροσώπους του δημοσιογραφικού κόσμου, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο παιγνίδι απαξίωσης των πολιτικών, συμπεριλαμβανομένου και του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας. Όταν αποκαλύφθηκαν τα έγγραφα του -που επαναλαμβάνω ότι διέρρευσε ο ίδιος- ο κ. Αναστασιάδης έσπευσε να τον καλύψει. Κατά τη γνώμη μου η κάλυψη αυτή ήταν ένα από τα μεγάλα πολιτικά λάθη του Κύπριου ηγέτη, διότι έτσι έδωσε το δικαίωμα στον κ. Ντάουνερ να τον βάλει στο τσεπάκι του και να τον φυλακίσει εκεί μέσα. Ο επιτήδειος Αυστραλός αποδείχθηκε και πιό έξυπνος από τους Κύπριους πολιτικούς, και πιό «βρόμικος» – και η τελευταία αναφορά γίνεται με πολιτικούς όρους.
Οσο και να μη θέλει να το δείξει, ο κ. Ντάουνερ είναι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος.
Φεύγει με τη στάμπα του αποτυχημένου, και το χειρότερο όλων είναι ότι ταπεινώθηκε διπλωματικά διότι ειδικά αυτός είχε να διαπραγματευθεί με μία φιλική κυβέρνηση και να παίξει με έναν Πρόεδρο ο οποίος είχε δεδηλωμένες θέσεις στο Κυπριακό, και οι οποίες δεν απείχαν καθόλου από αυτές που ήθελε να επιβάλει. Με τα σημερινά δεδομένα -επειδή στην πολιτική και τη διπλωματία μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω σ’ ένα λεπτό- ο κ. Ντάουνερ μετέτρεψε σε «απορριπτικό» τον κ. Αναστασιάδη, και τον ανάγκασε να πάρει ανάσα και να ξανασκεφθεί την πολιτική του στο εθνικό θέμα. Έχει γίνει άλλος άνθρωπος ο Πρόεδρος της Κύπρου; Η απάντηση στο ερώτημα είναι αρνητική, αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι κάτι έχει αλλάξει.
Στο σημείο που έχει φέρει τα πράγματα ο κ. Ντάουνερ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πρέπει να τον δεχθεί ούτε για αποχαιρετισμό. Οχι για να αποφύγει τα δράματα, καθώς ο κ. Ντάουνερ είναι γνωστός ηθοποιός και μπορεί να μεταλλάσσεται και να αλλάζει «πρόσωπα» και αισθήματα σε δευτερόλεπτα. Αλλά πρέπει να στείλει το μήνυμα και στον γενικό γραμματέα, και σε όποιον είναι ο αντικαταστάτης του Αυστραλού, ότι δεν είναι δεδομένος, όπως ισχυριζόταν ο κ. Ντάουνερ.
Είναι γνωστό πως δεν συμπάθησα ποτέ τον κ. Ντάουνερ. Όχι, επειδή με αντιπαθούσε και με αντιμετώπιζε ως αντίπαλό του, λόγω της πολιτικής μας διαφωνίας. Αλλά διότι έπαιξε ένα πολύ βρόμικο παιγνίδι -με πολιτικούς και διπλωματικούς όρους- είς βάρος της Πατρίδας μας. Ηταν ένα είδος «τρίτου Αττίλα», που πολεμούσε με διπλωματικά μέσα να επιβάλει τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Ας πάει στο καλό μόνος του, και ας μην επιχειρήσει να εξαντλήσει το εξάμηνο. Είναι μάταια κάθε προσπάθεια…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ι: Θα επανέλθω στο θέμα των υψηλά αμειβόμενων κρατικών υπαλλήλων και σ’ αυτούς που λαμβάνουν ηγεμονικές συντάξεις. Είναι αρκετοί και δίνουν την ευκαιρία να κακολογείται η συντριπτική πλειοψηφία των χαμηλόμισθων υπαλλήλων του δημοσίου και των συνταξιούχων. Πρέπει να βρουν έναν τρόπο να προλάβουν την Τρόικα, διότι όταν έρθει η σειρά της να ασχοληθεί και να επιβάλει τους όρους της, οι μειώσεις θα ξεπεράσουν το 50% και για τους χαμηλόμισθους υπαλλήλους, που θα πληρώσουν την αλαζονεία των υψηλόμισθων.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΙ: Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ιωνάς Νικολάου, ο οποίος για ψύλλου πήδημα απαιτούσε τις παραιτήσεις των προκατόχων του όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, πρέπει να πάει αμέσως στο σπίτι του. Έχει βαρύτατες ευθύνες.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι σύντροφοι του Νίκου Κατσουρίδη στο ΑΚΕΛ αποδείχθηκαν χειρότεροι από τους ιδεολογικούς εχθρούς του. Βεβαίως, διέπραξε και ο ίδιος λάθη και δεν τόλμησε τη ρήξη στις εκλογές του 2009, με αποτέλεσμα να περάσει πάνω από την Κύπρο λαίλαπα… Ελπίζω να μην έχει πει τον τελευταίο του λόγο και να επανέλθει δυναμικά, όχι αναγκαστικά από τις τάξεις του ΑΚΕΛ…
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ (www.philenews.com) την Κυριακή 19 Ιανουαρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου