Ο Μακάριος, λένε, δέχτηκε το 1977 τη διζωνική. Χωρίς μελέτη, χωρίς γνώση του όρου και του περιεχομένου, χωρίς συζήτηση, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ αντάλλαγμα από τους Τούρκους, χωρίς λογική. Χωρίς, προπάντων, ΚΑΜΙΑ εξήγηση γιατί υπαναχώρησε από άκρως αντίθετες θέσεις. Τάχα παγιδεύτηκε. Δήθεν εκβιάστηκε. Περίπου ξεγελάστηκε. Τριάντα δύο χρόνια αργότερα, οι απόγονοι και οι επίγονοΙ του Μακαρίου ακόμα διαλογίζονται, συλλογίζονται και συζητούν φωνασκούντες και διαφωνούντες τι είναι ομοσπονδία, διζωνική, ποιο είναι το περιεχόμενό της. Αφού τη δέχτηκε ο Μακάριος, υποβάλλουν, είναι… παπικό θέσφατο. Είναι ο οδυνηρός συμβιβασμός μας. Εμάς, τους πολίτες, ποιος και πότε μας ρώτησε αν δεχόμαστε αυτόν το συμβιβασμό;
Όλες οι υποχωρήσεις, παραχωρήσεις, ανεπάρκειες, ανευθυνότητες και πολιτικά εγκλήματα ηγετών μας, σαρώθηκαν και πετάχτηκαν στη χωματερή της ιστορίας, με το ΟΧΙ στο τερατούργημα Ανάν. Κι όμως: Ακούμε σήμερα τον Δ. Χριστόφια και το ΑΚΕΛ να ψαλμωδούν: «Μα, αυτά τα δέχτηκε ο Μακάριος, αυτά περιέχονται στο σχέδιο Ανάν, αυτά είναι υποχωρήσεις της πλευράς μας». Μα, αφού όλα αυτά τα απορρίψαμε το 2004. Γιατί οι ηγέτες μας τα επαναφέρουν; Τα επαναφέρουν ως άλλοθι, ως βόλεμα, ως άθλια διαβουκόληση όσων αφελών θέλουν να τους πιστέψουν.
Άμοιρε, δύσμοιρε, δύστηνε, ευκολόπιστε και πάντα προδομένε Έλληνα της Κύπρου… Δεν σου αξίζει τέτοια ηγεσία. Δεν σου ταιριάζουν τέτοιοι ανεπαρκείς ηγέτες. Δεν σου πρέπουν τέτοιοι σπιθαμιαίοι, επικίνδυνοι κομματάρχες.
Σ.Ι
Πηγή : http://www.sigmalive.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου