Casus belli ο στρατός κατοχής

Σαν βόμβα έπεσε η είδηση στην Τουρκία, ότι οι δύο ηγέτες στην Κύπρο συμφώνησαν εκτός των άλλων και στην αποχώρηση του κατοχικού στρατού από τη Μεγαλόνησο. «Ήγγικεν η ώρα», σκέφτηκαν οι κεμαλιστές, «θα σοκάρουμε τον κόσμο», πανηγύρισαν οι εκσυγχρονιστές. Καθώς το θέμα ανάγεται στα «ταμπού» της τουρκικής πολιτικής, η συζήτηση στην Τουρκία -όπως ήταν αναμενόμενο- φούντωσε για τα καλά. Με τις απαραίτητες παραφωνίες βεβαίως. Μαζί με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ήρθε στο προσκήνιο και η πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες». Τώρα, είναι η στιγμή να δούμε πόσο εφαρμόσιμο είναι αυτό και στην πράξη. Φυσικά επιθυμία όλων και όχι μόνο των Τούρκων είναι να περνούν καλά με όλους τους γείτονές τους. Όμως, αυτό δεν είναι εφικτό σε κάθε περίπτωση. Εδώ και αρκετό καιρό η Κύπρος βρίσκεται στο προσκήνιο και μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα ζήσουμε και το αποκορύφωμα του δράματος. Αυτοί, οι οποίοι επιθυμούν η Τουρκία να πραγματοποιήσει ένα βήμα, ζητούν επιτάχυνση των πραγμάτων και των αποφάσεων. Διότι η θητεία του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ λήγει τον Απρίλιο και πρόκειται να εκλεγεί νέος «πρόεδρος». Φαίνεται, λοιπόν, ότι θεωρείται βέβαιο πως ο νέος «πρόεδρος» δεν πρόκειται να είναι ο Ταλάτ. Σε δημοσκόπηση, η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ των Ε/κ, φάνηκε ότι η πλειοψηφία είναι αντίθετη σε μια επανένωση με τους Τούρκους. Όμως, απόγνωση υπάρχει και στην τουρκοκυπριακή πλευρά. Η οικονομία είναι σε κακά χάλια, ενώ η γενική αίσθηση είναι ότι «εδώ δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε». Άρα, Ταλάτ και Χριστόφιας πρέπει ή να συμφωνήσουν ή να επαληθεύσουν τις Κασσάνδρες. Πρόσφατα διέρρευσε, πάντως, ότι σε κάποια θέματα τελικά συμφώνησαν. Η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ», αλλά και ο Κύπριος Πρόεδρος αποκάλυψαν ότι «ο Ταλάτ έχει αποδεχθεί την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί», διαρροή που προκάλεσε τα πιο έντονα σχόλια στην Τουρκία, καθώς είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτό τελικά κάτι τέτοιο. «Η Τουρκία αποτελεί εγγύηση για τους Τ/κ. Θα ήταν «ανοησία» να πιστέψει κανείς ότι ο τουρκικός στρατός θα αποσυρθεί από το νησί, πριν αποσαφηνιστεί ποιος θα αναλάβει την προστασία των Τ/κ!
Τι θα γινόταν, όμως, αν η Τουρκία απέσυρε τους στρατιώτες της από την Κύπρο; «Θα σοκάραμε τον κόσμο. Θα λέγαμε ότι η Τουρκία δεν είναι χώρα με στρατιωτικό καθεστώς, είναι μια πολιτική και ειρηνική χώρα», εκτιμά ο Φατίχ Τσεκιργκέ της «Χουριέτ». Άραγε χρειάζεται οπωσδήποτε η Τουρκία στρατό στην Κύπρο για να την υπερασπιστεί; Οι ίδιοι οι Τούρκοι θεωρούν ότι ο στρατός τους είναι τόσο τεράστιος, που μία πιθανή επέμβαση στο νησί θα ήταν θέμα δευτερολέπτων. Γιατί υπάρχουν άλλωστε τόσα αεροσκάφη, ανεπτυγμένα όπλα, δεξαμενόπλοια και αεροπλάνα; Η Τουρκία, επομένως, δεν έχει ανάγκη να κρατά τόσο πολύ στρατό εκεί για να αποτρέψει τον οποιονδήποτε κίνδυνο. Εξάλλου, ο αριθμός των στρατιωτών που βρίσκονται στην Κύπρο είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό που απαιτεί ένα τόσο μικρό κομμάτι εδάφους. Μια λύση που είχε συζητηθεί και παλαιότερα στην Τουρκία ήταν να αποσυρθούν κάποια μικρά τμήματα, ως μια ένδειξη της τουρκικής κυβέρνησης ότι στηρίζει τη λύση. Άλλωστε, και το σχέδιο Ανάν, που αποδέχθηκαν οι Τ/κ, προέβλεπε την απόσυρση. Ωστόσο, για έναν ήδη αποδυναμωμένο στρατό η Κύπρος αποτελεί το τελευταίο «κάστρο» του. Αν η τουρκική κυβέρνηση αποφασίσει μιαν απόσυρση του κατοχικού στρατού, το Γενικό Επιτελείο θα έχει υποταχθεί πλήρως στην πολιτική εξουσία και τις επιταγές, που άλλοτε καθόριζε μόνο εκείνο. Θα πρόκειται για την πλήρη «οπισθοχώρηση». Το λαϊκό αίσθημα θα ξεσηκωνόταν και ο Ταλάτ θα ερχόταν σε δύσκολη θέση απέναντι στην αντιπολίτευση.Εκτός, βέβαια, αν η κυβέρνηση Ερντογάν και ο Αχμέτ Νταβούτογλου έδειχναν κι εδώ την ίδια πυγμή που έδειξαν και με την Αρμενία, ανοίγοντας τα… σύνορα με έναν άλλον παραδοσιακό «εχθρό», παρακάμπτοντας τις έντονες αντιδράσεις.Εκτίμηση των Τούρκων ακαδημαϊκών και διπλωματών είναι ότι η πρόσκαιρη εσωτερική δυσαρέσκεια πιθανότατα θα παραμεριζόταν σχεδόν αμέσως με το «ευχάριστο σοκ» που θα προκαλούσε διεθνώς μία τέτοια κίνηση. Η παρουσία του κατοχικού στρατού στην Κύπρο είναι η βασικότερη κατηγορία της διεθνούς κοινής γνώμης κατά της Τουρκίας και ο λόγος αποδυνάμωσης όλων των άλλων επιχειρημάτων καλής θέλησης που προβάλλει η Άγκυρα. Μάλιστα, οι πολύ εκσυγχρονιστές θεωρούν ότι θα ήταν μία διπλωματική νίκη της Τουρκίας απέναντι στους Ελληνοκυπρίους, αλλά και στην παγκόσμια κοινότητα. Ακόμη και μία μικρή αριθμητικά αποχώρηση, θα έριχνε το μπαλάκι στην άλλη πλευρά, δηλαδή στους Ελληνοκυπρίους, και θα κατέτασσε αυτομάτως την Άγκυρα στην κατηγορία των «καλών». Βέβαια, δεν θα αρκούσε μία μερική απόσυρση για να φτάσει η ελληνοκυπριακή πλευρά στη λύση, αλλά θα ήταν ένα καλό επιχείρημα της Άγκυρας απέναντι στους επικριτές της και μία ελπιδοφόρα κίνηση ή υπόσχεση για το μέλλον.

Το 17ο άστρο του τουρκικού έθνους

Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ του τουρκικού στρατού από την Κύπρο είναι το ένα μέρος του προβληματισμού στην Τουρκία. Το άλλο έγκειται στο 17ο άστρο. Όχι του ουρανού, αλλά του τουρκικού έθνους! Εδώ και 26 χρόνια υπάρχει μια περιοχή, που ονομάζεται «ΤΔΒΚ». Όμως, η ονομασία αυτή για όλο τον κόσμο, εκτός από την Τουρκία, δεν αναγνωρίζεται. Διότι, αν από ένα οποιοδήποτε μέρος του κόσμου προσπαθήσει να ταχυδρομήσει κάποιος μια κάρτα στην «ΤΔΒΚ», με ξένη αναγραφή ως TRNC, θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει ένας τέτοιος αποδέκτης ούτε για τη διεθνή υπηρεσία των ταχυδρομείων. Ως διεύθυνση θα πρέπει να αναγράψει «Ρ.Κ. 10, Μersin Turkey». Το 17ο «ανεξάρτητο τουρκικό κράτος» έχει ορίσει για τον εαυτό του, υποχρεωτικά, μια ταχυδρομική θυρίδα στην Τουρκία. Τι σημαίνει, όμως, «17ο ανεξάρτητο τουρκικό κράτος»; Όπως είναι γνωστό, υπάρχει ένα έμβλημα το οποίο μεταφέρεται όπου και αν πάει ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας. Πάνω σε αυτό υπάρχουν 16 αστέρια. Όπως λέγεται, αυτά συμβολίζουν τα κράτη, τα οποία έχει «ιδρύσει» το τουρκικό έθνος στο ιστορικό διάβα του.Ενώ θα έπρεπε να συζητηθεί το κατά πόσο υπάρχουν στην πραγματικότητα «τα 16 αυτά τουρκικά κράτη», από το 1983 και εντεύθεν προστέθηκε και ένα άλλο πρόβλημα στην πολιτική σκέψη. Τι θα γίνει η «ΤΔΒΚ»; Όχι όσον αφορά την πραγματική ζωή, αλλά από την άποψη του εμβλήματος! Μπορεί να φαίνεται αστείο, αλλά από το 1983 και μετά, από το Γενικό Επιτελείο έως τα πανεπιστήμια έχουν καθίσει κάποιοι και έχουν καταναλώσει αρκετή φαιά ουσία πάνω στο θέμα. Να αυξηθεί ο αριθμός των αστεριών, να χαλάσει η μορφή του εμβλήματος και να προστεθεί και η «ΤΔΒΚ»; Τίποτα από όλα αυτά. Βρέθηκε μια ακόμη περισσότερο «ευφυής» λύση: Να πεταχθεί έξω ένα από τα 16 «κράτη» και στη θέση του να τοποθετηθεί η «ΤΔΒΚ». Δεν είναι αστείο, έτσι είναι ακριβώς… Εάν ρωτήσει κάποιος ποιο είναι το κράτος που πέταξαν έξω, η απάντηση είναι η Δυτική Αυτοκρατορία των Ούννων, που ίδρυσε ο Panu.

Η αναγνώριση του εμβλήματος της «ΤΔΒΚ»

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ σκοπός της αναγνώρισης στο έμβλημα της «ΤΔΒΚ», και της απαλοιφής ενός άλλου, ήταν για να ανοιχθεί ο δρόμος στον Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος βάσει του Τ/κ Ομόσπονδου «Συντάγματος» δεν θα μπορούσε να είναι και πάλι υποψήφιος κατά την εκλογική αναμέτρηση του 1986. Ο Κενάν Εβρέν, στα απομνημονεύματά του, την ίδρυση της «ΤΔΒΚ» στον ειδικό εκπρόσωπο του Προέδρου Reagan, Donald Rumsfeld, την αιτιολογεί ως εξής: «Εσείς γνωρίζετε, άραγε, την εσωτερική κατάσταση των Τ/κ; Κάθε μέρα οι κομμουνιστές κερδίζουν δύναμη. Σήμερα ο Ντενκτάς στη Βουλή έχει την πλειοψηφία χάρη σε μια ψήφο. Αν η κατάσταση αυτή συνεχισθεί, στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση η αριστερή ομάδα θα βάλει στο χέρι την εξουσία. Άλλωστε, και στον ε/κ τομέα υπάρχουν κομμουνιστές. Εάν αυτοί ενωθούν, τότε στη Μεσόγειο θα δημιουργηθεί μια κατάσταση όπως την επιθυμεί η Σοβιετική Ένωση. Άραγε, αυτό επιθυμούν οι Αμερικανοί φίλοι μας;». Τώρα, στα 26 χρόνια που μεσολάβησαν από το 1983 μέχρι σήμερα, κάποιοι έχουν αρχίσει να αναθεωρούν την επιλογή. Εκτός από το να επιτελέσει η Άγκυρα στο ακέραιο το καθήκον της απέναντι «στους Αμερικανούς φίλους», δηλαδή, στο κυνήγι των αριστερών, το αποτέλεσμα -σύμφωνα με τον Σερκάν Σεϊμέν, τον πολιτικό αναλυτή της «Ραντικάλ» ήταν «κοντά στο θαυμάσιο διαμοιρασμό των περιουσιών, που άφησαν οι Ε/κ, κινητών και ακίνητων, να αποκτήσουμε και καζίνα τζόγου, αλλά και τράπεζες, όπου μεταξύ των μετόχων τους περιλαμβάνονται και κάποιοι οδηγοί αυτοκινήτων πολιτικών προσώπων, καφετζήδες κ.τ.λ., τράπεζες οι οποίες έχουν αφορισθεί από το διεθνές τραπεζικό σύστημα, με το αιτιολογικό του ξεπλύματος μαύρου χρήματος». Η θυγάτηρ, «ΤΔΒΚ», τελικά έχει προβληματίσει αρκετά τη «μητέρα-πατρίδα».


Πηγή : Εφημερίδα Σημερινή