Νίκος ρωτά, Αναστασιάδης απαντά

Του Κυριάκου Κολοβού

Αναμφίλεκτα, το χρονικό διάστημα που θα μεσολαβήσει από την στιγμή συνομολόγησης του κοινού ανακοινωθέντος μέχρι τα δημοψηφίσματα (αν αυτό καταστεί εφικτό) θα προσομοιάζει με προεκλογική περίοδο. Οι εμπειρίες προ του δημοψηφίσματος του 2004 είναι νωπές. Γι’ αυτό ευθύνεται η πολιτικο-κομματική ατζέντα και τα μέσα ενημέρωσης που καθορίζουν τον δημόσιο διάλογο. Με κύριο όπλο τις τεχνολογικές εξελίξεις, τη συστολή του χρόνου που επιτυγχάνεται μέσω διαδικτύου, κυρίως διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η εντύπωση που δημιουργείται είναι ότι δεν έχει παρέλθει ούτε μια μέρα από τις 24/4/04· εκμηδενίζοντας ουσιαστικά τα 10 χρόνια του πραγματικού  χρόνου που έχουν διαρρεύσει.

Η συστολή του χρόνου αντιμετωπίζεται από τον σύμβουλο επικοινωνίας ενίοτε ως κατάρα, άλλοτε ως ευλογία. Αν η στρατηγική κινητοποίησης του παρελθόντος προκαλεί αρνητικούς συνειρμούς στον δέκτη τότε θα αποφευχθεί ασυζητητί. Αντικαθίσταται από θετικές σκέψεις  για το μέλλον που θα προκαλέσουν στον ακροατή αισθήματα αγαλλίασης, επανάπαυσης και την ψευδαίσθηση του «όλα βαίνουν καλώς».

Σ’ αυτό το πλαίσιο γίνονται μερικές αναφορές και συγκρίσεις δύο ομιλιών-διαγγελμάτων τού κ. Αναστασιάδη. Αποδεικνύεται πώς η κινητοποίηση του χρόνου, η επίκληση στο συναίσθημα και στο ήθος του δέκτη, βάσει της ρητορικής που διαχρονικά αναπτύσσει, του επιτρέπει να αναδιπλώνεται σύμφωνα με την εκπονηθείσα επικοινωνιακή στρατηγική· το μάρκεντινγκ, εν προκειμένω, προς πώληση μιας υποψήφιας λύσης. Οι ερωτήσεις-προβληματισμοί που διατυπώθηκαν από τον τότε αρχηγό του κόμματος Νίκο Αναστασιάδη, στην ομιλία του στο συνέδριο του ΔΗΣΥ (15-4-04), απαντώνται από τον ίδιο στο διάγγελμα της 12-2-14 υπό την ιδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

1. (Ερώτηση 2004): Είναι ή όχι υπαρκτός ο κίνδυνος αναγνώρισης του ψευδοκράτους;

(Απάντηση 2014): Η μια και μόνη διεθνής νομική προσωπικότητα είναι τόσο σαφώς διατυπωμένη που δεν επιδέχεται ούτε και επιτρέπει την όποιαν άλλη ερμηνεία. Η ακριβής διατύπωση στο κείμενο της κοινής δήλωσης αναφέρει επί λέξει: «Η ενωμένη Κύπρος, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια και μόνη διεθνή προσωπικότητα..»

1. (Διαπίστωση 2004): Την ίδια ώρα η άλλη επιλογή είναι η επιλογή της αβεβαιότητας, η επιλογή του άγνωστου, η αγορά μιας ελπίδας χωρίς προοπτική.

(Απάντηση 2014): Να εξεύρουμε επιτέλους και οριστικά μια λύση που θα απαλλάσσει την πατρίδα μας από την κατοχή, θα την επανενώνει και θα αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες του συνόλου του λαού μας (…) Μια λύση που θα βασίζεται στις Συμφωνίες κορυφής και τις σχετικές αποφάσεις και ψηφίσματα του ΟΗΕ και θα διασφαλίζει διάρκεια, βιωσιμότητα, λειτουργικότητα, καθώς επίσης και την εφαρμογή των αρχών και αξιών της ΕΕ, κράτος μέλος της οποίας είναι η Κύπρος από το 2004.

1. (Ερώτηση 2004): Με βάση ποια επιχειρήματα η Κυπριακή Δημοκρατία θα προσφεύγει στον ΟΗΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Αμερική και γενικά τη διεθνή κοινότητα για να ζητά τον τερματισμό της εισβολής και κατοχής;

(Απάντηση 2014): Στο διάστημα που πέρασε έγινε κατορθωτό να αναβαθμίσουμε και να εμβαθύνουμε τις σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Ισραήλ και το σύνολο των ευρωπαίων εταίρων μας.

1. (Ερώτηση 2004): Πόσο μπορεί να παραγνωρίζουμε τις συστάσεις και παραινέσεις των ελληνικών κομμάτων, πρώην πρωθυπουργών, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας παραδοσιακών μας φίλων όπως του Επιτρόπου Φερχόιγκεν του Ζακ Πόος, της κας Ρόττε του Προέδρου του ευρωκοινοβουλίου κ. Πάτ Κόξ και τόσων άλλων;

(Απάντηση 2014): (…) Σε αλλεπάλληλες επαφές με τους προέδρους των τριών θεσμικών οργάνων της ΕΕ αλλά και τους ηγέτες ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, έγινε τελικά κατορθωτό να αναβαθμιστεί ο ρόλος που θα διαδραματίσει η ΕΕ στον υπό έναρξη διάλογο, όπως σαφέστατα φαίνεται από την ανακοίνωση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Βαν Ρόμπαϊ και Προέδρου της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. [… ] Θερμές ευχαριστίες οφείλω και στην ελληνική Κυβέρνηση, η οποία τηρείτο ανελλιπώς ενήμερη επί καθημερινής βάσεως επί των τεκταινομένων και παρείχε την πλήρη στήριξη της στις προσπάθειες μας.

 Η ως άνω αντιπαραβολή αποτελεί ένα δείγμα των αντιφάσεων Αναστασιάδη σε δύο τοποθετήσεις του· το 2004 και το 2014. Το ψευδοκράτος δεν αναγνωρίστηκε και η αβεβαιότητα δεν επικράτησε λόγω του Κυπριακού.  Η απειλή, ο εκφοβισμός, οι δαιμονοποιήσεις και οι ωραιοποιήσεις τού 2004 διασκεδάζονται ή ανατρέπονται το 2014, από το ίδιο πρόσωπο, από διαφορετική θέση, με τα ίδια όμως κίνητρα. Απομένει στον αναγνώστη-ακροατή-τηλεθεατή να αναπτύξει κριτική σκέψη για να κατανοήσει ότι δεν υπάρχει «τελευταία ευκαιρία»· στις διεθνείς σχέσεις η «απομόνωση» είναι περίπλοκη, όταν κάτι παραπέμπεται στο δίκαιο, και ότι ο ξένος παράγοντας δεν «κρατά μούτρα» όταν υπάρχουν συμφέροντα: Business is business!

http://www.efylakas.com/