Παράνομη η κατοχύρωση 2 ευρωεδρών σε Τ/κ

Ερωτήματα εγείρονται μετά την δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών, Ιωάννη Κασουλιδη, για εκλογή μέχρι και δύο Τ/κ ευρωβουλευτών κατά τις προσεχείς ευρωεκλογές. 

Όπως επεσήμαναν πολικοί αναλυτές στο Sigmalive,  το θέμα της υιοθέτησης νομοθετικών μέτρων, με στόχο την εκλογή συγκεκριμένου αριθμού Τ/κ στο ευρωκοινοβούλιο, έρχεται σε αντίθεση με τις σχετικές πρόνοιες της ΕΕ, βάση των οποίων ο οποιοσδήποτε μπορεί να υποβάλει υποψηφιότητα και να εκλεγεί ευρωβουλευτής ενός κράτους, είτε ως ανεξάρτητος είτε με κομματικό σχηματισμό.

Το δικαίωμα ανήκει σε όλους τους ευρωπαίους πολίτες ανεξαρτήτως εθνικότητας, καθώς ο εθνολογικός διαχωρισμός θεωρείται ρατσιστική διάκριση. Η Κύπρος διαθέτει έξι έδρες,  χωρίς οποιαδήποτε εθνολογική διάκριση

Στην περίπτωση της Κύπρου, Τ/κ μπορούν να διεκδικήσουν έδρες στο ευρωκοινοβούλιο, νοουμένου ότι εγγράφονται κανονικά στους εκλογικούς καταλόγους της Κυπριακή Δημοκρατίας. Ωστόσο, δεν μπορεί να υπάρξει ποσόστωση, βάση της οποίας συγκεκριμένα δύο από τις έξι έδρες της Κύπρου θα πρέπει να δοθούν σε Τ/κ, ακόμα και αν υπάρξει ομοσπονδιακή λύση του κυπριακού.
Άλλο ερώτημα που εγείρεται είναι ποια θα ήταν τα κίνητρα για έναν Τ/κ, ο οποίος θα διαγραφόταν από τους «εκλογικούς καταλόγους» των κατεχομένων, για να εγγραφεί στους καταλόγους της ΚΔ, με στόχο να εκλεγεί ή και να εκλέξει.

Κληθείς από το Sigmalive να σχολιάσει το θέμα, ο Πρόεδρος της Βουλής, Γιαννάκης Ομήρου αρκέστηκε να δηλώσει ότι το ζήτημα πρέπει να μελετηθεί. Παρουσιάστηκε παράλληλα επιφυλακτικός στο ενδεχόμενο νομοθετικών ρυθμίσεων επί της εκλογικής διαδικασίας, παραμονές εκλογών.

Ερωτηματικά και για το σενάριο παρατηρητών

Επιδέξιοι χειρισμοί από την Άγκυρα Το τουρκικό παιχνίδι της «επιτροπής ακινήτων» -

Εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι έχουν περάσει μέχρι τώρα στα κατεχόμενα προκειμένου να καταχωρήσουν αίτηση στην «επιτροπή ακινήτων περιουσιών» που δημιούργησε η Τουρκία, εκτελώντας τις σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μέσα στα εφτά χρόνια λειτουργίας της (ξεκίνησε το 2006) η «επιτροπή» μέσα από έναν επιδέξιο χειρισμό από μέρους της Άγκυρας μετατράπηκε από ένα απλό όργανο επίλυσης ζητημάτων περιουσίας (και αυτή ήταν και η λογική που κυριάρχησε στις αποφάσεις του ΕΔΑΔ) σ’ ένα όργανο διευθέτησης μιας από τις πλέον σοβαρές πτυχές του κυπριακού προβλήματος, περιουσιακό και εδαφικό.

Από τον Μάρτη του 2010 και την απόφαση στην υπόθεση «Δημόπουλος και άλλοι εναντίον Τουρκίας» η «επιτροπή» έχει καταστεί μέρος της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων επίλυσης του Κυπριακού καθώς η τουρκική πλευρά παραπέμπει στο εν λόγω όργανο για τις διευθετήσεις σε όσα προβλήματα αφορούν περιουσίες, αλλά και το εδαφικό.

Η λειτουργία της «επιτροπής» μπορεί να χωριστεί σε δύο συγκεκριμένες περιόδους. Από το 2006 μέχρι το 2009 και από 2010 μέχρι σήμερα. Στις δύο αυτές περιόδους βλέπουμε δύο διαφορετικές εικόνες τόσο αριθμητικά όσο και κοινωνικά. Από τον Μάρτη του 2006 οπόταν λειτούργησε η «επιτροπή» (με την πρώτη της μορφή) μέχρι και το τέλος του 2009 οι καταχωρήσεις ήταν μόλις 443. Σημαντικός μεν αριθμός για εκείνη την περίοδο, αλλά σίγουρα πολύ κάτω από τους αριθμούς που καταγράφηκαν στη συνέχεια.

Πιο συγκεκριμένα το 2006 καταχωρήθηκαν 100 αιτήσεις και το 2007 έφτασαν τις 197. Τα επόμενα δύο χρόνια υπήρξαν σημαντική μείωση στις καταχωρήσεις 76 το 2008 και 70 το 2009. Κι αυτό είχε να κάνει με δύο παράγοντες: πρώτον τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό και την εντύπωση ότι μπορούσε να υπάρξει διευθέτηση και δεύτερον, ότι δεν υπήρχε ακόμα μια ξεκάθαρη εικόνα ως προς το στάτους της «επιτροπής» καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη στο ΕΔΑΔ η εκδίκαση της «Δημόπουλος».

Στα πρώτα τέσσερα χρόνια λειτουργίας της «επιτροπής» τα άτομα που προχώρησαν στην καταχώρηση αιτήσεων μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες. Αυτούς που ήθελαν να πάρουν χρήματα για την περιουσία τους στα κατεχόμενακαι σε αυτούς που ζητούσαν αποζημίωση για την απώλεια χρήσης (κατά τον ίδιο τρόπο γίνονταν οι προσφυγές στο ΕΔΑΔ). Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο κατηγοριών ήταν πως γνώριζαν πολύ καλά τι έκαναν και γιατί πήγαιναν στην «επιτροπή» ανεξαρτήτως του ότι υπήρχε διαφορετική προσέγγιση.

Τους πρώτους δύο μήνες του 2010 παρατηρείται ένα σχετικό πάγωμα των καταχωρήσεων προσφυγών σε αναμονή της απόφασης του ΕΔΑΔ με την οποία θα ξεκαθάριζε το σκηνικό σ’ ό,τι αφορά την «επιτροπή» και τις προσφυγές Ελληνοκυπρίων στο Στρασβούργο. Με την έκδοση της απόφασης παρατηρείται η πρώτη σημαντική άνοδος στις καταχωρήσεις από πλευράς Ελληνοκυπρίων. Μέχρι το τέλος του 2010 διπλασιάζονται οι έως τότε καταχωρήσεις καθώς προστίθενται άλλες 397.

Κύμα πιέσεων με αποδέκτη τη Λευκωσία Βρετανο-σουηδικό παραλήρημα για ξεπάγωμα τουρκικών κεφαλαίων

Βρυξέλλες: Κύμα πιέσεων με μοχλό πίεσης τα Συμπεράσματα της ΕΕ και αποδέκτη τη Λευκωσία δρομολογούν, σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», η Βρετανία και η Σουηδία, μεθοδεύοντας το ξεπάγωμα των τουρκικών διαπραγματευτικών κεφαλαίων «Σύστημα Απονομής Δικαιοσύνης -Θεμελιώδη Δικαιώματα» και «Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ασφάλεια», τα οποία βρίσκονται στο «ψυγείο» με μονομερή απόφαση που έλαβε η Κυπριακή Δημοκρατία, το 2009.

Άριστα ενημερωμένη πηγή στην έδρα της ΕΕ ανέφερε στον «Φ» ότι ο βρετανο-σουηδικός άξονας θα επιχειρήσει εντός του 2014 να επιβάλει την προώθηση των δύο επίμαχων τουρκικών κεφαλαίων, αξιοποιώντας την εξής αναφορά που περιλαμβάνεται στα Συμπεράσματα: «Η ΕΕ παραμένει μια κινητήριος δύναμη (anchor) για μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία, ειδικά στους τομείς του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων». Η εν λόγω αναφορά μπορεί να θεωρείται γενική και αόριστη, αλλά όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, το Λονδίνο και η Στοκχόλμη υποστηρίζουν ότι «αντανακλά την υποχρέωση της ΕΕ να στηρίξει τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας στους δύο αυτούς τομείς, φωτογραφίζοντας ευκρινώς την ανάγκη προώθησης των δύο κεφαλαίων».

Άλλωστε, όπως αναφέρουν οι ίδιες πληροφορίες, η λέξη «τομείς» παραπέμπει ευθέως στα διαπραγματευτικά κεφάλαια και, ως τούτου, η εν λόγω αναφορά που υιοθετήθηκε «προσημειώνει υποθήκη» για μελλοντική προώθησή τους…

Η Λευκωσία έχει πάντως εντελώς διαφορετική άποψη και αυτή διατυπώθηκε σε πολιτικό επίπεδο από τον υπουργό Εξωτερικών Γιαννάκη Κασουλίδη, ο οποίος υπέδειξε ότι «στο ταγκό χρειάζονται δύο», ζητώντας ουσιαστικά ανταλλάγματα από την Τουρκία προκειμένου να συναινέσει η Λευκωσία σε ξεπάγωμα κεφαλαίων. Μιλώντας στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων, ο κ. Κασουλίδης κατέστησε σαφές ότι το ξεπάγωμα των επίμαχων τουρκικών κεφαλαίων προϋποθέτει ανάλογες κινήσεις από την Άγκυρα, φωτογραφίζοντας την απόδοση της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου. Ανάλογα μηνύματα έστειλε η Λευκωσία και σε διπλωματικό επίπεδο, διά του μονίμου αντιπροσώπου Κορνήλιου Κορνηλίου, ο οποίος ανέφερε ενώπιον της COREPER ότι η προώθηση των δύο τουρκικών κεφαλαίων είναι προς συζήτηση, στο πλαίσιο όμως της ήδη κατατεθείσας πρότασης της κυπριακής Κυβέρνησης. Η θέση αυτή, για ξεπάγωμα τουρκικών κεφαλαίων έναντι της επιστροφής των Βαρωσίων, με παράλληλη διεξαγωγή απευθείας εμπορίου από το λιμάνι της κατεχόμενης πόλης (κατά νόμιμο τρόπο), θα αποτελέσει τη βασική γραμμή άμυνας της Λευκωσίας. Έναντι των πιέσεων που αναμένεται να ασκηθούν εντός του 2014, κυρίως το δεύτερο εξάμηνο του έτους, όταν η προεδρία της ΕΕ θα ασκείται από την Ιταλία και αναλόγως βέβαια των εξελίξεων στο Κυπριακό.

Οι πιέσεις αναμένεται να εκδηλωθούν στα τρία βασικά θεσμικά όργανα, Συμβούλιο, Κομισιόν και Ευρωβουλή.

Γνωστική ασυμφωνία και αγιοποίηση πολιτικών ηγετών

                                                     Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Το 1956 ο αμερικανός καθηγητής ψυχολογίας Λέον Φέστινγκερ ανέπτυξε στο περίφημο πλέον βιβλίο του When Prophecy Fails (Όταν η Προφητεία Διαψεύδεται), τη θεωρία της «γνωστικής ασυμφωνίας» (cognitive dissonance), στην οποία επικεντρώθηκε στο πως οι άνθρωποι πασχίζουν να διατηρήσουν την εσωτερική τους συνοχή.

Όταν η διαταραχή αυτής της εσωτερικής συνοχής, την οποία ο Φέστινγκερ ονομάζει «ασυμφωνία» (dissonance) γίνεται εμπειρία, η άνθρωποι στην πλειοψηφία τους δυσφορούν, θλίβονται, ταλανίζονται. Στην ουσία ο Φέστινγκερ απέδειξε ότι οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με στοιχεία που διαψεύδουν τις πεποιθήσεις τους, αντί να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά και την αντίληψη τους σύμφωνα με τα νέα δεδομένα προσπαθούν να προσαρμόσουν τις πεποιθήσεις τους έτσι ώστε να ταιριάζουν με τη δική τους συμπεριφορά και τη δική τους ερμηνεία της πραγματικότητας, έστω και αν αυτό γίνεται με προκρούστεια λογική, δηλαδή ενάντια στην ορθολογική αντίληψη των πραγμάτων.

Πολλές φορές συναντούμε ανθρώπους, οι οποίοι θεωρούν ότι η βασική τους πεποίθηση για ένα πολιτικό ηγέτη είναι τόσο ισχυρή που μετατρέπεται σε απόλυτη γνώση και κρίση γι’ αυτόν. Όταν τους παρουσιάζονται στοιχεία τα οποία λειτουργούν ανατρεπτικώς προς αυτήν την πεποίθηση, τα νέα αυτά στοιχεία τούς προκαλούν ιδιαίτερα δυσάρεστη αίσθηση, όσο ισχυρά όμως και να είναι δεν τα κάνουν αποδεκτά, είναι εκ προοιμίου απορριπτέα. Είναι πάντοτε άνθρωποι, οι οποίοι ταυτίζουν την ιδεολογία τους ή την αντίληψη που έχουν για τις πολιτικές εξελίξεις, όχι με ορθολογικές πολιτικές θέσεις αλλά με πολιτικά πρόσωπα, με αποτέλεσμα στη σκέψη τους και στις πολιτικές τους επιλογές, ο πολιτικός ηγέτης να προτεραιοποιείται και να ταυτίζεται απολύτως με την ιστορική εποχή του, γινόμενος η βάση επί της οποίας αντιλαμβάνονται την ιστορία.

Εκεί που οι πεποιθήσεις τους θα έπρεπε να ήταν το βασικό στήριγμα για την ανεξαρτησία τους, μετατρέπονται σε βασικό στήριγμα της εξάρτησής και του αυτοεγκλωβισμού της σκέψης τους, με συνέπεια να διακατέχονται από ένα μονίμως υπολανθάνοντα φόβο έναντι της ορθολογικής αλήθειας, διότι η αλήθεια ανατρέπει τις ψευδαισθήσεις τους. Έτσι βιώνουν μία κατάσταση σύμφωνα με την οποία η πραγματικότητα αντιφάσκει με τις βασικές πεποιθήσεις μέσω των οποίων κατανοούν το πολιτικό τους περιβάλλον αλλά και την πολιτική εν γένει.

Δεν είναι λίγες οι φορές που σε απλές συζητήσεις πολιτικού περιεχομένου με ανθρώπους που είναι έντονα τοποθετημένοι υπέρ κάποιου πολιτικού προσώπου, το οποίο δεν χάνουν την ευκαιρία να το αγιολογούν, τούς παρουσιάζεις γεγονότα που αποδεικνύουν, έστω και εμμέσως, ότι ο «πολιτικός τους άγιος» έκανε ένα πολύ μικρό λάθος. Τότε βλέπεις τη γνωστική ασυμφωνία να εκδηλώνεται ως άμυνα. Όταν το αντιληφθούν αρχίζουν να βιώνουν μία δυσάρεστη κατάσταση την οποία προσπαθούν απεγνωσμένα να αλλάξουν, εισάγοντας νέα γνωστικά στοιχεία ή στρεβλώνοντας την αφήγηση των γεγονότων, με τα οποία πριν από λίγο συμφωνούσαν, ούτως ώστε να επανέλθουν στην πρότερη ισορροπία.

Ένταση και αμφισβήτηση με «Μπάρμπαρος» – Νέες έρευνες, θα φθάσουν μέχρι και τον Ακάμα

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Η Αγκυρα συντηρεί την ένταση και το Μπάρμπαρος παραμένει στην περιοχή της Κύπρου. Μετά από 17 ημέρες ερευνών στην περιοχή του ακρωτηρίου του Αποστόλου Ανδρέα και στο κόλπο της Αμμοχώστου (εισήλθε κα στο τεμάχιο 3 της κυπριακής ΑΟΖ τα ξημερώματα της 7ης Δεκεμβρίου), τώρα οι έρευνες θα επεκταθούν βόρεια και δυτικά της Κύπρου ακόμη και  κοντά στον Ακάμα.

Η Τουρκία έχει δεσμεύσει τις περιοχές αυτές μέχρι και τις 30 Ιανουαρίου. Με βάση τις  συντεταγμένες που έχουν δώσει, το ”BARBOROS HAYRETTIN PASA”, συνοδευόμενο από το “BRAVO SUPPORTER” και το “DEEP SUPPORTER”, μέχρι την 30η  Ιανουαρίου 2014 θα πραγματοποιούν σεισμικές έρευνες σε περιοχές που βρίσκονται μεταξύ των βόρειων ακτών της Κύπρου και της Τουρκίας ενώ θα επεκτείνονται και δυτικά του νησιού, απέναντι από τη χερσόνησο του Ακάμα.

Η κίνηση αυτή δεν θεωρείται τυχαία. Συνδέεται με πάγιες στρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου ενώ έχουν σχέση και με την παρούσα φάση στο Κυπριακό και τις έρευνες της Κυπριακής Δημοκρατίας για φυσικό αέριο. Το γεγονός ότι στην Τουρκία έχει ξεσπάσει πολιτική κρίση φαίνεται να μην επηρεάζει τους συγκεκριμένους σχεδιασμούς. Αντίθετα, όπως σημείωναν διπλωματικές πηγές, σε τέτοιες συνθήκες ξεδένονται τα χέρια των στρατιωτικών αλλά και των πολιτικών. Η πολιτική κρίση μπορεί και να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για ενέργειες και κινήσεις τους.

Υπενθυμίζεται συναφώς ότι η  θέση της Τουρκίας σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς είναι ότι έχει «νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο, κυρίως στα δυτικά του γεωγραφικού μήκους 32°16’18”E.». Η συγκεκριμένη αυτή αναφορά έγινε για πρώτη φορά  όταν ανακοινώθηκε η πρόθεση της Κυπριακής Δημοκρατίας να ξεκινήσει έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου και έκτοτε επαναλαμβάνεται.

Επί χάρτου οι συντεταγμένες αυτές δείχνουν ότι η γραμμή αυτή ουσιαστικά εφάπτεται του δυτικού άκρου της Κύπρου, στην περιοχή του Ακάμα. Η γραμμή αυτή αρχίζει από τα παράλια της Τουρκίας και επεκτείνεται μέχρι και την Αίγυπτο. Η θέση αυτή, ισχυρίζεται το τουρκικό ΥΠΕΞ,  είναι συνεπής «με τους σχετικούς κανόνες του διεθνούς δικαίου, όπως και τις ήδη καθιερωμένες διεθνείς πρακτικές». Η θέση έχει συμπεριληφθεί στο παρελθόν και σε γραπτό κείμενο που ανέγνωσε και κατέθεσε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου σε Συμβούλιο Σύνδεσης Τουρκίας- Ευρωπαϊκής Ένωσης (48η σύνοδος, 10 Μαΐου 2010 στις Βρυξέλλες).

Στο χείλος του εμφυλίου πολέμου η Τουρκία: Ερντογάν: “Θα τους κόψω τα χέρια”…

Κοντά σε εμφύλιο πόλεμο βρίσκεται η Τουρκία μετά τις απελές που εκτόξευσε ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να “κόψει τα χέρια” των πολιτικών του αντιπάλων αν αυτοί χρησιμοποιήσουν το σκάνδαλο διαφθοράς που ξέσπασε την περασμένη εβδομάδα για να υπονομεύσουν την εξουσία του.

“Θα ξαναβάλουμε τον καθένα στην θέση του”, δήλωσε ένας έξαλλος Ερντογάν ενώπιον πλήθους υποστηρικτών του Κόμματός του Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στην επαρχία Γκιρεσούν (Κερασούντα), στην Μαύρη Θάλασσα.

“Οποιοσδήποτε τολμήσει να μας κάνει κακό, να δημιουργήσει προβλήματα ή να μας στήσει παγίδες στη χώρα αυτή, θα του σπάσουμε τα χέρια”, σημείωσε βάζοντας φωτιά στο πολιτικό σκηνικό.

Την ίδια ώρα στην Κωνσταντινούπολη η αστυνομία για την αντιμετώπιση των ταραχών χρησιμοποιούσε εκτοξευτήρες νερού και δακρυγόνα εναντίον περίπου δέκα χιλιάδων αντικυβερνητικών διαδηλωτών, οι οποίοι έκαναν πορεία για τα πολεοδομικά σχέδια της τουρκικής κυβέρνησης και μια έρευνα για διαφθορά στο πλαίσιο της οποίας έχουν συλληφθεί πολλά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και γιοι υπουργών.

Μια ευρεία υπόθεση διαφθοράς αποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα. Μέχρι σήμερα έχουν απαγγελθεί κατηγορίες σε 24 πρόσωπα, συμπεριλαμβανομένων των γιων του υπουργού Εσωτερικών Μουαμέρ Γκιουλέρ και του υπουργού Οικονομίας Ζαφέρ Τσαγλαγιάν, όπως και του προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου της δημόσιας τράπεζας Halkbank Σουλεϊμάν Ασλάν.

Στην κατοικία του τελευταίου η αστυνομία κατέσχεσε 4,5 εκατομμύρια δολάρια που ήταν κρυμμένα σε κουτιά παπουτσιών. Σήμερα, ορισμένοι από τους διαδηλωτές στην Κωνσταντινούπολη κρατούσαν κουτιά παπουτσιών για να υπενθυμίσουν την υπόθεση αυτή. 

Ο Ερντογάν έχει καταγγείλει την έρευνα αυτή για διαφθορά, η οποία γίνεται τέσσερις μήνες πριν από τις δημοτικές εκλογές που προβλέπεται να διεξαχθούν στη χώρα, ως έργο “σκοτεινών συμμαχιών” και έχει υποσχεθεί πως θα ξεσκεπάσει τους εμπλεκόμενους. Προχώρησε σε εκκαθαρίσεις στη διοίκηση της αστυνομίας και έχει ήδη απαλλάξει από τα καθήκοντά τους δεκάδες αστυνομικούς διοικητές.

ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΚΑΙ ΕΚΤΟΞΕΥΤΗΡΕΣ ΝΕΡΟΥ

Η αστυνομία χρησιμοποίησε εκτοξευτήρες νερού και δακρυγόνα εναντίον διαδηλωτών οι οποίοι έκαναν πορεία στην Κωνσταντινούπολη για τα πολεοδομικά σχέδια της τουρκικής κυβέρνησης και μια έρευνα για διαφθορά στο πλαίσιο της οποίας έχουν συλληφθεί πολλά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και γιοι υπουργών.

Εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν σε μια πλατεία της συνοικίας Καντίκιοϊ της Κωνσταντινούπολης κρατώντας πανό που καλούσαν την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να παραιτηθεί, μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Dogan News.

Ας υποθέσουμε ότι ευοδώνεται το όραμα του ΚΕΒΕ σχετικά με την Τουρκία

Του Δρ. Άρη Πετάση

 μέλος του Board of Trustees, International Fund, Moscow State Aviation University

Οσα γράφω εδώ θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως συνέχεια του άρθρου μου, “Το ΚΕΒΕ προβάλλει χιμαιρικά οικονομικά οφέλη λύσης” (“Φιλελεύθερος” 03.12.2013) και αφού εν τω μεταξύ παρακολούθησα το προπαγανδιστικό φιλμάκι του ΚΕΒΕ (Κυπριακό Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο) και UNDP (ΟΗΕ) που προσπαθεί με φαντασιώσεις να αναδείξει οικονομικά οφέλη μιας “λύσης”.

Ακολούθως παραθέτω δείγματα της προπαγάνδας ΚΕΒΕ/ΟΗΕ, μέσα από την εκστρατεία τους υπέρ μιας λύσης τύπου Ανάν:

Προπαγάνδα (1): Θα δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας από την εγκατάσταση στην Κύπρο Τουρκικών παραγωγικών μονάδων. Πραγματικότητα: Μπορεί μεν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, εφόσον η Τουρκία δημιουργήσει μονάδες παραγωγής στην Κύπρο, αλλά αυτές θα δοθούνε σε χαμηλόμισθους από Τουρκία ή από φτωχές τρίτες χώρες. Σίγουρα όχι σε Κύπριους. Η Τουρκία παράγει, για παράδειγμα ήδη ρουχισμού, με βάση το χαμηλό εργατικό κόστος όπως και η Κίνα, η Ινδία και άλλες πολλές χώρες. Ο μέσος ακαθάριστος μηνιαίος μισθός στην Κύπρο είναι US$ 2,865 ενώ αυτός της Τουρκίας είναι US$ 1,151. Με μισθούς Κύπρου τα εργοστάσια της Τουρκίας απλώς θα πτωχεύσουν. Για να πετύχουν, υποχρεωτικά θα πρέπει να εισαγάγουν φθηνό εργατικό προσωπικό από Τουρκία με όλα τα συνεπακόλουθα. Πολλοί από τα 3εκ των ανέργων στην Τουρκία (πηγή: Economist) ευχαρίστως θα ερχόντουσαν στην Κύπρο για χαμηλόμισθη εργασία.

Προπαγάνδα (2): Εταιρείες από τη γειτονική Τουρκία θα εγκατασταθούν στην Κύπρο πράγμα που θα ωφελήσει την οικονομία μας. Πραγματικότητα: Οι εταιρείες μεταναστεύουν από μια χώρα σε άλλη μόνο εφόσον έχουν οικονομικά οφέλη. Η γεωγραφική εγγύτητα μιας χώρας προς άλλη δεν αποτελεί λόγο μετανάστευσης. Γι’ αυτό, βλέπουμε ιταλικούς οίκους να μεταφέρουν την παραγωγή τους στο μακρινό Βιετνάμ ή στο Μεξικό, για παράδειγμα, και όχι στην γειτονική Ελβετία του ψηλού εργατικού κόστους. Η Τουρκία κυρίως παράγει γεωργικά προϊόντα, ήδη ρουχισμού, αυτοκίνητα, οικιακές συσκευές και άλλα παρόμοια που στηρίζονται κυρίως στο φθηνό εργατικό κόστος. Με οικονομικά κριτήρια καμιά τουρκική εταιρεία δεν θα διανοείτο να εγκατασταθεί στην Κύπρο γιατί στα σίγουρα θα κινδύνευε οικονομικά.

Προπαγάνδα (3): Με την Τουρκία θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε την  γεωργία μας αγοράζοντας φθηνό νερό.  Πραγματικότητα: Η πραγματικότητα έρχεται σε αντίθεση με την προπαγάνδα ΚΕΒΕ. Η γεωργική παραγωγή για να είναι ανταγωνιστική απαιτεί τρεις βασικές προϋποθέσεις: α.) φθηνό νερό  β.) φθηνό εργατικό προσωπικό και γ.) φθηνή αγροτική γη. Η Τουρκία διαθέτει τις τρεις προηγούμενες προϋποθέσεις ενώ η Κύπρος δεν διαθέτει καμιά. Η Τουρκία απλώς θα κατακλύσει την κυπριακή αγορά με φθηνά, αλλά ποιοτικά, μεσογειακά γεωργικά προϊόντα και σταδιακά θα αφανίσει τους δικούς μας γεωργούς. Θα ωφεληθούν μόνοι όσοι θα παίρνουν προμήθειες ως μεσάζοντες εισαγωγείς.

Προπαγάνδα (4): Θα υπάρξει ανάπτυξη της οικοδομικής βιομηχανίας και της κτηματομεσιτικής αγοράς εφόσον με τη λύση θα “διευθετηθεί” και το περιουσιακό και θα αγοράζουν οι ξένοι τις περιουσίες μας. Πραγματικότητα: α.) Η μόνη σωστή διευθέτηση του περιουσιακού είναι η επιστροφή των περιουσιών στους νόμιμους ιδιοκτήτες. Οποιαδήποτε άλλη «διευθέτηση” θα σημαίνει λεηλασία των ελληνοκυπριακών περιουσιών μέρος των οποίων ενδεχομένως να αγορασθεί φθηνά από ξένους. Δεν βλέπω πως θα ωφεληθούν από μια “διευθέτηση” αυτοί που θα χάσουν τις περιουσίες τους, β.) η οικονομική κρίση της Κύπρου προκλήθηκε κυρίως από τον ανεξέλεγκτο οικοδομικό οργασμό. Υπάρχουν αδιάθετες χιλιάδες οικιστικές μονάδες, οικόπεδα και άλλη περιουσία, πράγμα που σημαίνει πως για πολλά χρόνια θα υπάρχει υπερπροσφορά και όχι ανάγκη για μεγάλη ανάπτυξη.  Αυτή τη στιγμή οι εταιρείες ανάπτυξης γης και ακινήτων χρωστούν €8.5δις (ή 45% του ΑΕΠ) μόνο στην τράπεζα Κύπρου χωρίς προοπτική αποπληρωμής του συνόλου. Αυτό που χρειάζεται η οικονομία μας σήμερα είναι η λελογισμένη και προσεκτική διαχείριση μιας οικοδομικής βιομηχανίας που θα περιορίζεται μέσα στις δυνατότητες της Κύπρου.

“Δώρο του Θεού” πετρέλαιο και φυσικό αέριο

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

Το πετρέλαιο είναι εκεί. Το φυσικό αέριο είναι εκεί. Όμως απομένει μια τεράστια απόσταση που πρέπει να διανύσει η Κύπρος μέχρι την στιγμή που θα μπορέσει να αξιοποιήσει το «δώρο του θεού».

Η Λευκωσία πρέπει να επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για να προλάβει τις εξελίξεις στην παγκόσμια αγορά ενέργειας αλλά και για να αντιμετωπίσει ισχυρότατα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που έχουν άλλες «βλέψεις» για τα μεγάλα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου. Οφείλει ακόμη να δαμάσει τον ενθουσιασμό και τις προσδοκίες που δημιουργούνται ότι επίκειται εντός μικρού διαστήματος η αυτοματοποιημένη επίλυση όλων των οικονομικών προβλημάτων του νησιού.

Και όλα αυτά εξελίσσονται σε ένα ιδιαίτερα δυσμενές περιβάλλον καθώς η πίεση που ασκείται προς την Λευκωσία για έναρξη συνομιλιών για το κυπριακό με τελεσιγραφικά χρονοδιαγράμματα , εντείνεται και δεν είναι φυσικά άσχετη αυτή η πίεση για λύση του κυπριακού, με το μείζον και γεωστρατηγικου χαρακτήρα ζήτημα της εκμετάλλευσης των τεράστιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων της περιοχής.

Οι ανακοινώσεις του αμερικανικού πετρελαϊκού κολοσσού Noble Energy σε συνάντηση με τους εκπροσώπους των μεγαλυτέρων τραπεζικών και επενδυτικών Οίκων του κόσμου την περασμένη Τρίτη στο Τέξας, ήρθαν να επιβεβαιώσουν με πανηγυρικό τρόπο τις προβλέψεις των επιστημόνων ότι στην Λεκάνη της Ανατολικής  Μεσογείου σε μεγάλο βάθος, κάτω από τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου υπάρχουν εξίσου μεγάλα και πολύτιμα κοιτάσματα πετρελαίου.

Ο πρόεδρος της Noble Energy Τσαρλς Ντέιβινσον στην παρουσίαση του έκανε λόγο για ύπαρξη 3 δις βαρελιών πετρελαίου στα κοιτάσματα του Οικόπεδου 12 και του Λεβιάθαν, για τα οποία έχει τα δικαιώματα η εταιρία του σε κοινοπραξία με τις ισραηλινές Delek και Avner.

Η ανακοίνωση αυτή δημιουργεί φυσικά μεγάλες προσδοκίες στην Κύπρο, καθώς το πετρέλαιο μπορεί να είναι εκμεταλλεύσιμο σε διάστημα έως και 24 μηνών και δεν απαιτεί  την κατασκευή μεγάλων και πανάκριβων εγκαταστάσεων όπως είναι αυτές του LNG, αποδίδοντας έτσι σχετικά σύντομα οικονομικό όφελος.

Τα πλήρη στοιχεία όμως για την ύπαρξη του πετρελαίου θα διαμορφωθούν μέχρι τον Μάιο όταν θα ολοκληρωθεί η επεξεργασία των τρισδιάστατων σεισμογραφικών ερευνών που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες, ενώ η ιδία η Noble ανακοίνωσε ότι νέες γεωτρήσεις θα γίνουν στο τέλος του 2014 ή το πιθανότερο στις αρχές του 2015.

Οι αισιόδοξες αυτές προβλέψεις δημοσιοποιούνται ενώ μεσολαβούν κρίσιμες επιχειρηματικές κινήσεις τους επόμενους μήνες, μια και η Noble  θα ανοίξει τις συζητήσεις για στρατηγικό εταίρο στο Οικόπεδο 12.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την Λευκωσία ενδιαφέρον για απόκτηση μέρους των δικαιωμάτων στο Οικόπεδο 12 έχουν δείξει εταιρίες όπως η ΕΝΙ (που έχει δικαιώματα και στα Οικόπεδα 2,3 και 9), η TOTAL (που έχει δικαιώματα στα Οικόπεδα 10 και 11) και η αυστραλιανή Woodside που έχει προκαταρκτική συμφωνία με την Noble για αγορά μεριδίου στο ισραηλινό κοίτασμα Λεβιάθαν.

Τι είπαν Μπαν κι Μουν και Νίκος Αναστασιάδης για την κρίση στην Τουρκία – Αναβολή εξελίξεων;

Του Κώστα Βενιζέλου

Οι εξελίξεις στο εσωτερικό της Τουρκίας φρενάρουν τις όποιες κινήσεις στο Κυπριακό, σε αυτή τη φάση και οι βασικοί παίκτες αναμένουν να ξεκαθαρίσει το σκηνικό στην Άγκυρα για να προχωρήσουν στους σχεδιασμούς τους.

Όπως συναφώς πληροφορούμαστε, το θέμα αυτό απασχόλησε και την τηλεφωνική επικοινωνία του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, την περασμένη Τετάρτη. Ο Μπαν Κι Μουν φέρεται να έχει αναφέρει πως δυσκολεύουν οι χειρισμοί και οι προσπάθειες λόγω της πολιτικής κρίσης που ξέσπασε στην Τουρκία. Ο Γενικός Γραμματέας, όπως αναφέρουν οι ίδιες πληροφορίες, παρουσιάσθηκε ιδιαίτερα προβληματισμένος για τα όσα διαδραματίζονται στην Τουρκία και άφησε σαφώς να εννοηθεί πως θα επηρεασθούν οι σχεδιασμοί του Διεθνούς Οργανισμού στο Κυπριακό.

Είναι σαφές, όπως σημείωναν ενημερωμένες πηγές, ότι μέχρι και τις δημοτικές εκλογές στην Τουρκία, που χρονικά τοποθετούνται τον Μάρτιο και λόγω επιπροσθέτως της πολιτικής κρίσης, δεν αναμένονται σημαντικές εξελίξεις. Την ίδια ώρα, όμως, ξένοι διπλωμάτες, από εκείνους που εξακολουθούν να επενδύουν πολλά στους Ερντογάν και Νταβούτογλου, υποδεικνύουν πιεστικά προς τη Λευκωσία πως θα πρέπει «να αξιοποιηθεί η ευκαιρία» της παρουσίας αυτών στην ηγεσία της Τουρκίας, για να προχωρήσει το Κυπριακό. Θεωρούν πως μόνο υπό την ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η Τουρκία μπορεί να λύσει το Κυπριακό. Σημειώνεται πως η πολιτική της Τουρκίας στο Κυπριακό είναι διαχρονική, είναι πολιτική του κράτους και όχι των κυβερνήσεων και αυτό που διαφοροποιείται είναι η τακτική και η ρητορική που υιοθετείται.

Η Άγκυρα είχε ξεκινήσει την τελευταία περίοδο μια εκστρατεία, περισσότερο εντυπώσεων, προβάλλοντας την εικόνα ότι έχει επιτευχθεί συμφωνία και σύντομα ξεκινούν συνομιλίες. Ο ίδιος ο Αχμέτ Νταβούτογλου ενημέρωσε αξιωματούχους κυβερνήσεων, μέχρι και τον Γενικό Γραμματέα, ο οποίος έχει και απεσταλμένο του στο Κυπριακό, πως βρισκόμαστε κοντά σε συμφωνία.

Το ζητούμενο για τους εν δυνάμει μεσολαβητές είναι πώς θα διατηρήσουν εν ζωή τη διαδικασία και να μην τοποθετηθεί στο ψυγείο μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση στην Τουρκία. Πώς θα γίνει αυτό δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει. Ξένοι διπλωμάτες που δραστηριοποιούνται έντονα στο Κυπριακό, επιχειρούν με κάποιο τρόπο να αποσυνδέσουν την κατάσταση στην Τουρκία και επιμένουν πως θα πρέπει να συνεχισθούν οι συζητήσεις για το κοινό ανακοινωθέν καθώς θεωρούν πως «είμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία» και πως οι διαπραγματεύσεις μπορούν να αρχίσουν και τον Ιανουάριο.

Τα Ηνωμένα Έθνη, πάντως, κινούνται έχοντας ενώπιον τους τέσσερα σενάρια (λεπτομέρειες στη στήλη δίπλα) και θεωρούν πως προσφέρουν επιλογές στους εμπλεκόμενους για να προχωρήσει η διαδικασία. Βεβαίως, υπάρχει ένα νέο δεδομένο, το οποίο αφορά το γεγονός ότι η τουρκική πλευρά έχει απορρίψει την τελευταία ελληνοκυπριακή πρόταση, ημερομηνίας 18 Δεκεμβρίου, για το περιεχόμενο του κοινού ανακοινωθέντος. Ο κατοχικός ηγέτης, Ντερβίς Έρογλου, θεωρεί πως η ελληνοκυπριακή πρόταση δεν αποτελεί απάντηση στη δική του, που υπέβαλε νωρίτερα και πως τερματίζει τις συζητήσεις. Με βάση τα όσα είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη σύσκεψη των αρχηγών, εάν δεν γίνει αποδεκτή η πρότασή του, τότε θα συζητηθεί σχέδιο Β΄, το οποίο θα αφορά την υιοθέτηση ενός κειμένου, το οποίο θα αναφέρεται στις συμφωνίες υψηλού επιπέδου και τα ψηφίσματα (ειδικότερα το 1251, που περιγράφει τη βάση της λύσης).

Λύση με τσαρούχια και φουστανέλα με φέσι…

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

Εάν στις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό υιοθετήσουμε τους νόμους της λογικής, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα: Εφόσον οι δικές μας θέσεις προσεγγίζουν τις πάγιες τουρκικές, και εφόσον ο Ντάνουνερ υιοθετεί τις θέσεις της Άγκυρας, και εφόσον η Άγκυρα και οι Τουρκοκύπριοι σκληρύνουν τη στάση τους, ακόμη και αν εκδοθεί κοινό ανακοινωθέν με μετακίνηση της τουρκικής πλευράς, ούτως ή άλλως το κοινό ανακοινωθέν θα είναι τουρκικού χαρακτήρα και προελεύσεως. Το γεγονός ότι εισήχθη η λέξη «together» στην περί κυριαρχίας πρόταση της Κυβέρνησης, το ότι δηλαδή θα πηγάζει από τους Ελληνοκυπρίους και τους Τουρκοκυπρίους «μαζί» («together»), δεν καλύπτει ούτε τις εποικοδομητικές ασάφειες ούτε και την ερμηνεία περί διχοτομημένης κυριαρχίας.

Δεν αλλάζει τον τουρκικό χαρακτήρα της όλης φόρμουλας. Άλλωστε, η εξέλιξη αυτή είναι φυσιολογική, υπό την έννοια ότι ο στόχος της ελληνοκυπριακής ηγεσίας, δηλαδή η λύση της ομοσπονδίας στην Κύπρο είναι τουρκικής και βρετανικής προελεύσεως, επινοηθείσα από το 1956 και επιβληθείσα παρανόμως με τον πληθυσμιακό, διοικητικό και εδαφικό διαχωρισμό του 1974, ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής. Και με σαφή σήμερα στόχο τη νομιμοποίηση αυτών των τετελεσμένων της εισβολής, στο πλαίσιο μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας.

«Λύση» και δημοκρατικό έλλειμμα

Είναι πρόδηλο ότι, με τις διαδικασίες του κοινού ανακοινωθέντος, η κυριαρχία μας είναι ήδη κουρεμένη και διχοτομημένη μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων (together), αφού η έννοια του ενός και μόνο αδιαίρετου λαού, από τον οποίο μπορεί να πηγάζει η αυθύπαρκτη εξουσία του, έχει πάει περίπατο. Το πρόβλημα δεν ήταν και δεν είναι το κοινό ανακοινωθέν μόνο, αλλά η μορφή της λύσης. Κατά πόσο, δηλαδή, θα διαλυθεί ή όχι η Κυπριακή Δημοκρατία και εάν θα αντικατασταθεί ή όχι από δυο συνιστώντα κράτη, στη φιλοσοφία και στη βάση του σχεδίου Ανάν, το οποίο, όπως μας προειδοποιούν οι Τούρκοι, θα μετονομαστεί Μπαν Κι Μουν.

Ο στρατηγικός, λοιπόν, στόχος της ομοσπονδίας είναι λανθασμένος και βρίσκεται σε αναντιστοιχία με εκείνο το οποίο ο κόσμος πιστεύει. Υπάρχει στην ουσία ένα διαρκές δημοκρατικό έλλειμμα, το οποίο θα πληρώσουμε ως εξής:

1. Στην περίπτωση ενός νέου «όχι», θα μας απειλήσουν όσο ποτέ με διχοτόμηση, παρότι το δίλημμα αυτό θα είναι κάλπικο. Γιατί; Διότι και η υπό συζήτηση λύση της ομοσπονδίας, για την οποία θα μας καλούν να πούμε «ναι», και πάλι διχοτόμηση θα είναι. 2. Εάν υπογραφεί ομοσπονδία, θα διχοτομηθούμε, αλλά και θα τεθούμε υπό τον συνταγματικό, γεωστρατηγικό, γεωπολιτικό και ενεργειακό έλεγχο της Τουρκίας.

Το νομικό πλαίσιο της βάσης των συνομιλιών

Αναζητώντας την Ευρώπη της ελευθερίας

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου

Η Ελλάδα βιώνει, μαζί με τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, τη βαθιά πολιτική και πολιτισμική κρίση που διέρχεται ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού η ελληνική οικονομική κρίση είναι βαθύτατα κρίση πολιτική της Ένωσης, κρίση πολιτισμού της Ευρώπης. Ο Winston Churchill, ατενίζοντας στα ερείπια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου την Ευρώπη του μέλλοντος, στην ιστορική ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης το 1946, μίλησε για το όραμά του της Ευρώπης της ειρήνης, της προόδου και της δημοκρατίας.

Ανέφερε χαρακτηριστικά πως υπάρχει ένα αντίδοτο, το οποίο θα μπορούσε σε μερικά χρόνια να κάνει όλη την Ευρώπη ελεύθερη και χαρούμενη. Αυτό σημαίνει την ανασύσταση της ευρωπαϊκής οικογένειας, δημιουργώντας μια δομή πολιτικής που να προσφέρει στους λαούς ειρήνη, ασφάλεια και ελευθερία. Ο Churchill οραματίστηκε σε αυτόν του τον λόγο την οικοδόμηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Αυτός του ο στοχασμός λειτούργησε ως κινητήρια δύναμη για τις επόμενες δράσεις, που απέβλεπαν στην πραγμάτωση του ευρωπαϊκού οράματος.

Το όραμα μιας Ευρώπης αλληλέγγυας και στηριγμένης στη βάση ενός μακραίωνος πολιτισμού, πολιτικά ενωμένης και ασφαλούς, υπήρξε το εφαλτήριο για τους εμπνευστές και αρχιτέκτονες του σχεδίου της Ένωσης της Ευρώπης, δηλαδή των Robert Schuman και Jean Monnet. Οι δύο αυτοί πρωτεργάτες του ευρωπαϊκού ιδεώδους πίστεψαν στην Ευρώπη του πολιτισμού, δηλαδή των κοινών τόπων, της κοινής ιστορίας, της παράδοσης, της πολιτικής κουλτούρας, που τους ενώνει ο Διαφωτισμός και η Αναγέννηση, αλλά και η πολιτική βούληση των Ευρωπαίων, λαών και ηγεσιών, να οικοδομήσουν μέσα από τις στάχτες του έναν ενιαίο οικονομικό χώρο πολιτικής, που θα λειτουργήσει ως πλαίσιο ασφάλειας, ειρήνης, δημιουργίας και ανάπτυξης.

Η πορεία αυτή της υλοποίησης του ευρωπαϊκού πειράματος μπορεί να είχε ως αρχή της την οικονομία, ποτέ όμως δεν προβλεπόταν η πραγμάτωση του στόχου της ένωσης της Ευρώπης, χωρίς την πολιτική ενοποίηση. Γιατί ακριβώς, η οικονομία δημιουργεί τη βάση του κοινού, δημόσιου συμφέροντος και η πολιτική εκφράζει τη βούληση του συνόλου να εκπροσωπείται σε κρατικό και πολιτειακό επίπεδο ο ενιαίος πολιτικός χώρος των κοινωνιών, ως διαδικασία υλοποίησης της δημοκρατικής αρχής.

Αυτό σημαίνει πως η Ένωση των ευρωπαϊκών κρατών στην πορεία της διεύρυνσης και ολοκλήρωσής της, σχεδόν σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο και τα Βαλκάνια, δεν μπορούσε, ούτε και μπορεί να ολοκληρωθεί ως οικονομική, εμπορική ένωση που εκφράζει κοινά συμφέροντα, χωρίς την πολιτική ολοκλήρωσή της, που είναι η πολιτική ένωση της Ευρώπης σε ένα πολιτειακό σχήμα ομοσπονδιακής δομής, που είναι σε θέση να υπερασπίζεται το σύνολο των Ευρωπαίων ως συμφέροντα και ως στρατηγικές κινήσεις πολιτικής αντίληψης, ιδεολογίας, διεκδικήσεων και παρουσίας εν γένει στον κόσμο.

Η τομή του 1991, με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την ενοποίηση της Γερμανίας, θα έπρεπε να έφερνε πολύ πιο κοντά, απ' ό,τι εντέλει πέτυχε, την ιδέα της πραγμάτωσης των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης του Winston Churchill, αφού ο ενιαίος ευρωπαϊκός χώρος διευρύνθηκε τα μέγιστα, αποκτώντας την ενιαία πολιτική κουλτούρα της δημοκρατικής οργάνωσης του κράτους και την εμπέδωση των ελευθεριών και δικαιωμάτων του ανθρώπου και του ατόμου, από τη μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ